H φάση είναι...υπομονή

Η φάση είναι υπομονή.
Κι η φάση είναι υπομονή περίπου 9 στις 10 φορές.
Κι είναι εκνευριστική φάση για εμάς τους ανυπόμονους που δεν περιμένουμε να κρυώσει το παστίτσιο και καίμε τη γλώσσα μας με τη μπεσαμέλ.
Κι η φάση είναι υπομονή γιατί και τα μωρά θέλουν 9 μήνες για να γεννηθούν. Βλέπεις τι γίνεται με τα πρόωρα.
Κι η φάση είναι υπομονή γιατί το καλό το πράγμα θέλει το χρόνο του.
Κι όταν σου λέει στη συνταγή να αφήσεις 30' το ζυμάρι να ξεκουραστεί κι εσύ το αφήνει 5 λεπτά
(που σου πήρε για να κατουρήσεις) μην αναρωτιέσαι γιατί δεν πετυχαίνει το φαί μετά. Χαμένε.
Κι η φάση είναι υπομονή θες δεν θες βασικά.

Βασικά δηλαδή ντάξει, άμα δεν κάνεις υπομονή απλά δεν θα πετύχει αυτό που προσπαθείς.

Γι'αυτό σου λέω είναι υπομονή θες δεν θες.

Αν κάνεις υπομονή θα πετύχει, αν δεν κάνει δεν θα πετύχει. 

Δεν είναι δηλαδή ότι αν δεν κάνεις υπομονή μπορεί και να πετύχει.

Θέλει οπωσδήποτε υπομονή. 

Είναι βασικό συστατικό.

Είναι σαν να θες να φτιάξεις παστίτσιο χωρίς κιμά. 

Ε δεν είναι παστίτσιο μετά. 

Είναι μακαρονόπιτα. 

Δεν λέω...εξίσου ωραία. 

Αλλά δεν είναι παστίτσιο. 

Κι εσύ θες παστίτσιο. 

Οπότε και μακαρονόπιτα να φας θα εξακολουθείς να θες παστίτσιο. 

Δεν είναι δηλαδή το θέμα μας η πείνα. 

Το θέμα είναι η επιθυμία για παστίτσιο. 

Άλλο πεινάω γενικά, άλλο θέλω να φάω παστίτσιο.

Κατάλαβες;

Βασικά δεν ξέρω. Νομίζω μ'αρέσει περισσότερο η μακαρονόπιτα.