Πού έχω βάλει τα κλειδιά;

Ξεχνάς γιατί δεν θέλεις να θυμάσαι.
Ίσως αυτό φταίει.
Ίσως ξεχνάς γεγονότα στα οποία δεν ήσουν συγκεντρωμένος.
Ίσως γιατί δεν τα σκεφτόσουν όταν τα έκανες.
Έτσι δεν σου έλεγε η μάνα σου όταν της έλεγες ότι δεν θυμάσαι τίποτα από το μάθημα που διάβασες;
''Δεν ήσουν συγκεντρωμένος φαίνεται''.
Έτσι σου έλεγε.
Σαν να μην ήσουν εκεί.
Ξεχνάς γιατί δεν θέλεις να θυμάσαι.
Σαν να έχτισες ο οργανισμός σου ένα είδος άμυνας.
Μα όταν ξεχνάς εσύ υπάρχει κάποιος άλλος να σου θυμίσει.
Άνθρωποι,σελίδες,ημερολόγια,αρχεία,φωτογραφίες. Κάτι.
Όσα κρατάς τουλάχιστον.
Ίσως φταίει που ήταν όνειρο και ξύπνησες.
Και συνήθως τα όνειρα δεν τα θυμόμαστε ή τα θυμόμαστε πολύ λίγο. Εκτός κι αν τα διηγηθούμε σε κάποιον με το που ξυπνήσουμε. Διαφορετικά..εξατμίζονται.

Μα το διάβασα μαμά.
Μα το έζησα.
Αλλά δεν το θυμάμαι.
Δεν μπορώ να το θυμηθώ.
Δεν θέλω να το θυμηθώ.

Και κάπου εκεί, ανάμεσα στο ξέχασα και στο έχασα,χάνεσαι κι εσύ.


Μην αρνηθείς ποτέ τις αναμνήσεις σου.Είναι αυτές που σου κρατάνε παρέα όταν νιώθεις μόνος.Είναι η ζωή σου.Μην αρνηθείς ποτέ τη ζωή σου.Είναι οι πράξεις σου.Μην αρνηθείς ποτέ τις πράξεις σου.Είναι οι εμπειρίες σου.Μην αρνηθείς ποτέ τις εμπειρίες σου.Είναι εσύ.Μην αρνηθείς ποτέ τον εαυτό σου
Φίλε μου,το μυρμήγκι με καταδιώκει.