Δέκα μάγισσες τα δάχτυλά σου

Φαντάζομαι η ζωή είναι σαν τα επιτραπέζια.
Άλλα μπορείς να τα παίξεις πολλές φορές. Έχεις την ευκαιρία να διεκδικήσεις την πρώτη θέση και μια και δυο..μέχρι να κουραστείς.
Άλλα τα παίζει μια φορά. Μετά χάνουν λίγο το νόημά τους.
Οι παίκτες αμέτρητοι. Άλλοι πιο καλοί από εσένα, άλλοι λιγότερο.
Όλοι εκεί με έναν και μοναδικό σκοπό. Να νικήσουν.
Κάποιοι μαθαίνουν να ευχαριστιούνται το παιχνίδι χωρίς να σκέφτονται τον τερματισμό.
Κάποιοι έχουν μόνο τη νίκη στο μυαλό, αγχώνονται,τρελαίνονται.
Κάποιοι παίζουν με τους κανόνες του παιχνιδιού.
Κάποιοι παίζουν με τους δικούς τους κανόνες.
Κάποιοι κάνουν επίτηδες λάθος κινήσεις,για να πάρει προβάδισμα κάποιος άλλος.
Κάποιοι βάζουν τρικλοποδιές σε άλλους για να πάρουν οι ίδιοι το προβάδισμα.
Κάποιοι, προσεγγίζοντας τον τερματισμό δεν αναγνωρίζουν τον εαυτό τους.
Κάποιοι είναι ίδιοι και απαράλλαχτοι.
Κάποιοι τα παρατάνε κι εγκαταλείπουν στη μέση την προσπάθεια.

Αυτό.