Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς μουστάρδα

Όλοι έχουμε κάποια μότο να μας συνοδεύουν σε τούτο το θεατρικό έργο που ονομάζουμε ζωή.
Αυτό που έχω βάλει πρώτο στη δική μου λίστα είναι το

''όλοι κάποτε παίρνουμε αυτό που μας αξίζει''

Μη βιαστείς βέβαια να συμπεράνεις ότι αυτό που σου αξίζει είναι πάντα κάτι καλό.
Ή ότι είσαι πάντα εσύ το θύμα και οι άλλοι κάποια μέρα ΘΑ ΤΟ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΑΚΡΙΒΑ!
Όχι.
Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο όμως  , αργά ή γρήγορα θα απολαύσεις τα αποτελέσματα των ενεργειών σου.

Αν σε πλήγωσαν, θα πληγωθούν.
Κι αν πλήγωσες, θα πληγωθείς.
Αν πρόδωσες , θα προδωθείς.
Κι αν σε πρόδωσαν, θα προδωθούν.
Αν εκμεταλλεύτηκες, θα σε εκμεταλλευτούν.
Κι αν σε εκμεταλλεύτηκαν, θα τους εκμεταλλευτούν.
Και πάει λέγοντας.

Γι'αυτό να προσέχεις.
Γιατί ρόδα είναι και γυρίζει.

Και όλοι κάποτε παίρνουμε αυτό που μας αξίζει.

Θα μπορούσα να το αναλύσω κι άλλο.

Να το τραβήξω απ'τα μαλλιά.

Να κάνω την τρίχα τριχιά.

Να χωθώ στα μονοπάτια του μυαλού.

Να κλειστώ στα κελιά της ψυχής και να φιλοσοφήσω.

Αλλά θέλω ο καθένας να το ερμηνεύσει όπως θέλει.

Βασικά όχι. Απλά βαριέμαι.