Χωρίς διάθεση απολογίας εγώ
Ήμουν γεμάτη ρούχα που δε φορούσα, ρούχα που δε μου έκαναν πια και ρούχα που δε μου άρεσαν αλλά νόμιζα ότι κάποια στιγμή θα μου αρέσουν και θα τα φορέσω. Είχα μια ντουλάπα γεμάτη αλλά στην πραγματικότητα άδεια. Μερικές φορές φορούσα κάποια από αυτά αλλά δεν ένιωθα άνετα. Κι όμως για χρόνια πίεζα τον εαυτό μου να τα βάζει γιατί ήταν εκεί. Κι όταν τα φορούσα δεν ένιωθα άνετα με μένα. Δειλά δειλά ξεκίνησα να βγάζω κάποια από την ντουλάπα και τα έβαζα σε σακούλες. Δεν τα έδινα κατευθείαν. Για καιρό έμεναν στην άκρη μέχρι να αποφασίσω να τα δώσω. Δεν ήμουν έτοιμη πάντα. Σκεφτόμουν ότι είχα επενδύσει τόσα λεφτά. Με κυρίευαν σκέψεις τύπου ''μήπως το μετανιώσω; μήπως κάνω λάθος; '' Πήρε μερικά χρόνια μέχρι να τα δώσω. Πήρε μερικά χρόνια μέχρι να γίνεται αυτή η διαδικασία πιο γρήγορα. Μέχρι να μπορώ με ευκολία να σκέφτομαι ''δεν είναι για μένα, ίσως ταιριάξει σε κάποιον άλλον'' Σήμερα άνοιξα τη ντουλάπα μου, στάθηκα λίγα δευτερόλε...
