Είναι το άγχος συναίσθημα;

Σας έχει τύχει ποτέ όλα αυτά τα χρόνια που έχετε κινητό, να φάει τέτοιο σκάλωμα και κόλλημα που η μόνη λύση για να μπορέσετε να το χρησιμοποιήσετε ξανά και να ναι λειτουργικό είναι να πατήσετε εκείνο το φοβερό κουμπάκι ''Επαναφορά στις εργοστασιακές ρυθμίσεις'';

Εντάξει, τα χτυπήματα που χει φάει δεν ξεχνιούνται, ούτε οι φορές που έχει πέσει κάτω ούτε το ότι το γονατίζετε καθημερινά με τα τικτοκς και τα γιουτουμπς και τα φειζμπουκς κι όλα τα διαόλια και το φορτίζετε 3 φορές τη μέρα. 

Το κάνεις επαναφορά στις εργοστασιακές ρυθμίσεις και του δίνεις μια ευκαιρία ακόμα.

Είναι φοβερό το πόσους περίτεχνους τρόπους εφευρίσκουμε με τα χρόνια για να αποφύγουμε δυσάρεστα συναισθήματα. Πολλές φορές επιλέγουμε εξίσου δυσάρεστα συναισθήματα για να αποφύγουμε άλλα δυσάρεστα συναισθήματα.

Μέσα σε μια βδομάδα μου είπαν να χαλαρώσω 15 φορές. Μου είπαν να μην αγχώνομαι 5 άτομα.

Με ρώτησαν γιατί κουνάω νευρικά τα χέρια μου και τα πόδια μου 2 άτομα. ΑΡΧΙΖΩ να υποπτεύομαι ότι τελικά οι άλλοι βλέπουν σε μένα ότι έχω κάτι που δεν είχα υποπτευθεί. ΑΓΧΟΣ. Μου το λέγανε κι οι καθηγητές μου στο σχολείο. Αλλά εμένα η μηχανή μου έτσι δουλεύει. Δεν είχα αντιληφθεί ότι αυτό θεωρείται ΑΓΧΟΣ. Έλεγα έχω ένταση, έχω πολύ ενέργεια μέσα μου, έχω μια υπερδιέγερση, έχω αδρεναλίνη, είναι η κορτιζόλη, έχω υπέρμετρο ενθουσιασμό.

Κι όχι απλά έχω άγχος, έχω δημιουργήσει εξαιρετικούς αντιπερισπασμούς και έχω ανακαλύψει τρομερά έξυπνους τρόπους για να μην το κοιτάξω κατάματα και να αποσπάται η προσοχή μου.

Ένας λοιπόν είναι ο τρόπος για να αντιμετωπίσεις ένα συναίσθημα, όποιο και να είναι αυτό , θετικό ή αρνητικό. Να το κοιτάξεις κατάματα. Να πεις ναι Νιώθω _ _ _ _ _ _ _ _ και είναι οκ. Θα το βιώσω για όσο κρατήσει αυτή τη στιγμή, δε θα προσπαθήσω να το αποφύγω κι ύστερα με καθαρό μυαλό θα προσπαθήσω να καταλάβω τι είναι αυτό που με αγχώνει και πώς μπορώ να χαλιναγωγήσω αυτό το συναίσθημα, να το κάνω πιο γήινο, πιο ρεαλιστικό πιο λειτουργικό. Να το εξαφανίσω δε μπορω. Ακόμα και να μην το κοιτάξω κατάματα τώρα που μου συμβαίνει, ακόμα κι αν ανοίξω τηλεόραση, ακόμα κι αν χαζέψω τικτοκς για 2 ώρες για να γίνει το μυαλό μου πουρές και να μη σκέφτομαι, αυτό θα είναι εκεί μέχρι να το κοιτάξω κατάματα και να το αντιμετωπίσω. Είναι κι αυτό σαν όλα τα υπόλοιπα συναισθήματα που ποτέ δεν μάθαμε να αντιμετωπίζουμε ενήλικα ή που διδαχθήκαμε έναν μη λειτουργικό τρόπο διαχείρισης.

Η απάντηση δεν είναι στους άλλους ανθρώπους. Η λύση δεν είναι έξω από εμάς. Η λύση είναι πάντα μέσα σε εμάς. Αρκεί να κοιτάξουμε μέσα εμάς. Αλλά για να κοιτάξουμε μέσα μας πρέπει να σταματήσουμε να κοιτάμε άλλους.

Έχω ένα συγκεκριμένο μοτίβο συμπεριφοράς εδώ και 10+ χρόνια που ας πούμε έχω καταλάβει ότι είναι όντως μοτίβο τα τελευταία 5 χρόνια και προσπαθώ να το αποκρυπτογραφήσω. Τώρα κατάφερα να βγω από το μυαλό μου και να το δω απέξω καθαρά σαν παρατηρητής. 

Σας τα λέω κάπως μπερδεμένα καταλαβαίνω.

Θα προσπαθήσω να το κάνω λίγο πιο γενικό.

Σε αγχώνει μια κατάσταση, δε θες να την αντιμετωπίσεις, βρίσκεις μια άλλη ενασχόληση για να μη βιώσεις το άγχος που σου προκαλεί η κατάσταση. Η άλλη ενασχόληση μπορεί να είναι ευχάριστη ή δυσάρεστη. Μπορεί επίσης να είναι αγχωτική , αλλά εμπεριέχει ή μικρότερο άγχος ή άγχος που έχεις μάθει να διαχειρίζεσαι. Αυτό το κάνεις για όσο σε εξυπηρετεί, μέχρι που φτάνεις σε έναν Χ αριθμό επαναλήψεων της συμπεριφοράς όπου δεν αντιμετωπίζεται πια το άγχος έτσι και το άγχος σε κατακλύζει. Μπορεί εσύ να μη θέλεις να το βιώσεις, αλλά έχει ξεχειλίσει πια το ποτήρι και σε εξαναγκάζει η ίδια η ένταση του συναισθήματος να το δεις, ακόμα κι αν εσύ γυρίζεις τα μάτια σου σε μια άλλη ενασχόληση. Τότε λοιπόν βρίσκεσαι σε ένα μονοπάτι δίχως επιλογή και ταυτόχρονα δίχως επιστροφή. 

Δεν μπαίνω καν στη διαδικασία να αναρωτηθώ γιατί είμαι έτσι, γιατί είμαι ένα κινούμενο άγχος κι από που πηγάζει όλο αυτό. ΑΦΗΣΤΕ ΜΕ ΞΕΡΩ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΔΕ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ ΠΙΑ. Ό,ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΕΓΙΝΕ.

Ωστόσο με ενδιαφέρει πολύ να καταλάβω τι με φτάνει σε αυτά τα σημεία και πώς μπορώ να το αντιμετωπίσω. Και τι κάνω σε αυτές τις περιπτώσεις;

Επαναφορά στις εργοστασιακές ρυθμίσεις. Τι σημαίνει πρακτικά; Με νύχια και με δόντια σταματάω το μοτίβο της συμπεριφοράς που ακολουθούσα. Τα μοτίβα είναι εθιστικά και είναι σαν ναρκωτικά. Όσο λοιπόν και να μου λέει το μέσα μου ''Μην ασχολείσαι τώρα με αυτό που σε πιέζει, κάνε το τάδε να ξεχαστείς, δημιούργησε ένα Χάος Νο2 για να μην αντιμετωπίσεις το βασικό'' εγώ θα πάω κόντρα.

Θέλω να πω, αν κάτι δε λειτούργησε 50 φορές εδώ και 10 χρόνια, έ μάλλον δε θα λειτουργήσει την 51η. Χρειάστηκαν 50 φορές για λίγη κοινή λογική; Ε ναι, μάλλον χρειάστηκαν 50 φορές. Ούτε που με νοιάζει. Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή, παρά  άλλα 40 χρόνια άγχος και self loathing.