Εγώ που έγινα 30 και ένα άρθρο too long, didn't read.

 Όταν ήμουν μικρή, η μαμά μου δεν με άφηνε να τρώω όσο junk food ήθελα και θυμάμαι τον εαυτό μου σε ηλικία ίσως δημοτικού, νευριασμένη επειδή μου είπαν όχι, να σκέφτομαι ότι όταν μεγαλώσω και είμαι φοιτήτρια θα παραγγείλω μία μέρα 5 πίτες με γύρο χοιρινό και πατάτες. Αλήθεια, θυμάμαι ακριβώς αυτή τη σκέψη. Πού να ήξερα ότι όταν θα είμαι φοιτήτρια μία μόνο πίτα και όχι πέντε θα μου προξενούσε μεγαλύτερο άγχος κι από το άγχος που είχα όταν έδινα δεύτερη φορά πανελλήνιες. Κάπως έτσι κατέληξα στο συμπέρασμα ότι μάλλον τα καλύτερα μας χρόνια (σίγουρα όχι για όλους) είναι τα χρόνια του Δημοτικού. Πόσο πια να πιεστείς με τα μαθήματα στο Δημοτικό ξέρω γω. Τσάκα τσάκα τα τελειώνεις και μετά παίζεις. Χριστούγεννα, Πάσχα, Καλοκαίρι διακοπάρες χωρίς καμία υποχρέωση. Αν το τίμημα ήταν να μου λένε όχι για μια πίτα γύρο χοιρινό πατάτες, χαλάλι. 

Όταν ήμουν μικρή, πίστευα ότι η ηλικία ενηλικίωσης είναι τα 18. Θεωρούσα, όπως μάλλον και πολλά παιδιά,  ότι όταν γίνεσαι 18 και φεύγεις από το σπίτι για να σπουδάσεις (εκτός κι αν σπουδάζεις στην ίδια πόλη που ήδη μένεις- κάτι για το οποίο δεν έχω άποψη οπότε δε θα το σχολιάσω) ξαφνικά γίνεσαι ενήλικας και η αλλαγή σπιτιού, το να ζεις μόνος και το να πηγαίνεις να πληρώσεις τη ΔΕΗ αρκεί. Ύστερα συνειδητοποίησα ότι είμαι οικονομικά εξαρτημένη από τους γονείς μου ακόμα.

Όταν ήμουν μικρή, πίστευα πως αν πάψεις να είσαι οικονομικά εξαρτημένος από τους γονείς σου τότε γίνεσαι ενήλικας πια, σα να βαφτίζεσαι με τον πρώτο σου μισθό κι από κει και πέρα είσαι κάτι άλλο. Ύστερα συνειδητοποίησα ότι αυτό είναι μια ψευδαίσθηση και πως η ελευθερία είναι κάτι πολύ προσωπικό για τον καθένα, με έναν πολύ προσωπικό ορισμό και σίγουρα δεν αγοράζεται.

Τώρα έγινα 30, μπορώ να παραγγείλω 5 πιτόγυρα αλλά δε θα μπορέσω να τα φάω και αν πιέσω τον εαυτό μου για 1-2 μέρες θα αισθάνομαι χάλια οπότε τελικά δεν εκπλήρωσα ποτέ το όνειρο της μικρής Σοφίας. Είμαι οικονομικά ανεξάρτητη και πληρώνω όντως τη ΔΕΗ με πόνο ψυχής. Ζω μόνη μου και χαλάω περισσότερο μαλακτικό το μήνα από όσο μπορώ να πληρώσω μάλλον, αλλά είναι σημαντικό για μένα να μυρίζουν ωραία τα ρούχα μου. Έχω αυτοκίνητο για να πηγαίνω όπου θέλω, όποτε θέλω αλλά η αλήθεια είναι ότι πάντα είναι καλύτερα να είσαι συνοδηγός και να κοιτάς στο κινητό σου όσο οι μπροστινοί σου στρίβουν χωρίς να βγάζουν φλάς και επίσης δεν έχω τόση όρεξη όσο θα έπρεπε να για να βγάλει τα λεφτά του. Τώρα έγινα 30 και πλέον ξέρω πως τις φυλακές του μυαλού μας τις χτίζουμε εμείς και πως η ελευθερία του μυαλού μας κατακτιέται με κόπο.

Πέρασα πολλά χρόνια της ζωής μου προσπαθώντας να γίνω κάτι που δεν ήμουν, κάτι στο οποίο αποτύγχανα παταγωδώς γιατί ένα ψάρι ξέρει να κολυμπάει κι όχι να σκαρφαλώνει σε ένα δέντρο και είναι άδικο να νιώθει ένα ψάρι άσχημα γι'αυτό. Μπορούσα απλά να είμαι ψάρι και να κάνω αυτό που ξέρω. Να κολυμπάω. 

Πέρασα πολλά χρόνια της ζωής μου για να σταματήσω να στηρίζομαι εξ ολοκλήρου στη λογική μου, στα πρέπει και στο τι είναι σωστό να γίνει με βάση τις απόψεις των γύρω μου ή της κοινωνίας. 

Πέρασα πολλά χρόνια της ζωής μου σε ένα κυνήγι χαμένου θησαυρού, όπου ο θησαυρός ήταν τα συναισθήματα μου που είχα θάψει. Κι έμαθα τόσες πολλές καινούριες λέξεις: (ακολουθεί κατάλογος θετικών και αρνητικών συναισθημάτων)

ΑΓΑΛΛΙΑΣΗ,ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗ,ΑΓΑΠΗ,ΑΓΧΟΣ,ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ,ΑΓΩΝΙΑ,ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ,ΑΔΙΚΙΑ,ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΗ,ΑΔΥΝΑΜΗ,ΑΝΕΤΑ,ΑΗΔΙΑ,ΑΠΟΔΟΧΗ,ΑΜΗΧΑΝΙΑ,ΑΠΟΛΑΥΣΗ,ΑΝΑΣΤΑΤΩΣΗ,ΑΣΦΑΛΕΙΑ,ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑ,ΑΥΤΑΡΚΕΙΑ,ΑΝΗΣΥΧΙΑ,ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ,ΑΝΤΙΠΑΘΕΙΑ,ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ,ΑΝΥΠΟΜΟΝΗΣΙΑ,ΓΑΛΗΝΗ,ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ,ΕΓΓΥΤΗΤΑ,ΑΠΕΧΘΕΙΑ,ΕΓΚΑΡΤΕΡΗΣΗ,ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ,ΕΚΠΛΗΞΗ,ΑΠΟΘΑΡΡΥΝΣΗ,ΕΚΤΙΜΗΣΗ,ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ,ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ,ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ,ΕΛΞΗ,ΑΠΟΡΡΙΨΗ,ΕΛΠΙΔΑ,ΑΠΟΣΤΡΟΦΗ,ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ,ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΗ,ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΟΣ,ΑΠΩΘΗΣΗ,ΕΝΘΑΡΡΥΝΣΗ,ΔΕΙΛΙΑ,ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΗ,ΔΙΑΨΕΥΣΗ,ΕΠΙΤΥΧΗΜΕΝΗ,ΔΥΣΑΡΕΣΚΕΙΑ,ΕΡΩΤΑΣ,ΔΥΣΤΥΧΙΑ,ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ,ΔΥΣΦΟΡΙΑ,ΕΥΘΥΜΙΑ,ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ,ΕΥΛΑΒΕΙΑ,ΕΚΔΙΚΗΤΙΚΟΤΗΤΑ,ΕΥΤΥΧΙΑ,ΕΚΝΕΥΡΙΣΜΟΣ,ΕΥΦΟΡΙΑ,ΕΝΟΧΗ,ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΗ,ΕΝΟΧΛΗΣΗ,ΔΙΚΑΙΩΜΕΝΗ,ΕΥΑΛΩΤΗ,ΔΥΝΑΤΗ,ΕΧΘΡΟΤΗΤΑ,ΖΩΝΤΑΝΙΑ,ΖΗΛΕΙΑ,ΗΔΟΝΗ,ΘΛΙΨΗ,ΗΡΕΜΙΑ,ΘΥΜΟΣ,ΗΣΥΧΗ,ΚΑΚΙΑ,ΘΑΡΡΟΣ,ΛΥΠΗ,ΘΑΥΜΑΣΜΟΣ,ΜΑΤΑΙΩΣΗ,ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ,ΜΕΙΟΝΕΚΤΙΚΑ,ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ,ΜΙΣΟΣ,ΙΣΟΤΙΜΙΑ,ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ,ΚΑΛΟΣΥΝΗ,ΜΝΗΣΙΚΑΚΙΑ,ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ,ΜΟΝΑΞΙΑ,ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ,ΝΤΡΟΠΗ,ΚΟΥΡΑΓΙΟ,ΟΔΥΝΗ,ΞΕΓΝΟΙΑΣΙΑ,ΟΡΓΗ,ΟΙΚΕΙΟΤΗΤΑ,ΠΑΝΙΚΟΣ,ΠΕΡΙΦΑΝΕΙΑ,ΠΑΡΑΜΕΛΗΣΗ,ΠΕΡΙΕΡΓΕΙΑ,ΠΕΙΣΜΑ,ΠΙΣΤΗ,ΠΕΡΙΦΡΟΝΗΣΗ,ΠΛΗΡΟΤΗΤΑ,ΠΙΚΡΙΑ,ΣΕΒΑΣΜΟΣ,ΠΛΗΓΩΜΕΝΗ,ΣΙΓΟΥΡΙΑ,ΠΟΝΟΣ,ΣΤΟΡΓΗ,ΣΤΕΝΑΧΩΡΙΑ,ΣΥΓΚΙΝΗΣΗ,ΣΤΕΡΗΣΗ,ΣΥΜΠΑΘΕΙΑ,ΣΥΓΧΥΣΗ,ΣΥΜΠΟΝΙΑ,ΤΑΛΑΙΠΩΡΙΑ,ΣΥΝΤΡΟΦΙΚΟΤΗΤΑ,ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ,ΤΡΥΦΕΡΟΤΗΤΑ,ΤΑΡΑΧΗ,ΤΟΛΜΗ,ΤΡΑΚ,ΥΠΟΜΟΝΗ,ΤΡΟΜΟΣ,ΦΙΛΙΚΑ,ΥΠΕΡΕΝΤΑΣΗ,ΧΑΡΑ,ΥΠΕΡΟΨΙΑ,ΦΘΟΝΟΣ,ΦΟΒΟΣ)

Διάβασα πολλά βιβλία και κατέληξα ότι το να νομίζεις ότι κατέχεις τη μοναδική αλήθεια είναι μια ψευδαίσθηση που δημιουργούν οι ανασφαλείς άνθρωποι για να καταφέρουν να νιώσουν ασφάλεια. 

Έκανα πολλά λάθη και είδα ότι τελικά δεν ήταν κάτι τόσο φοβερό. Δεν ήμουν λιγότερο Σοφία επειδή έκανα λάθη, αντιθέτως είχα περισσότερη σοφία μετά. Κοίταξα γύρω μου και είδα ότι τα λάθη δεν είναι κάτι που κάνουν οι 'μικροί', αλλά κάτι που κάνουν και οι 'μεγάλοι'. Όλοι, μέχρι τη γλυκιά λύτρωση του θανάτου.

Ρίσκαρα χωρίς να φοβάμαι τον πόνο και είδα ότι τελικά επέζησα κι ας έκλαψα μερόνυχτα. Είδα ότι είτε κάνεις κάτι, είτε δεν κάνεις κάτι πάντα οδηγείσαι αναπόφευκτα σε ένα αποτέλεσμα. Οπότε έστειλα το μήνυμα, είπα τι νιώθω, παραιτήθηκα από τη δουλειά, πρότεινα κάτι, ξεκίνησα το παιχνίδι. 

Σταμάτησα να προσπαθώ να προβλέψω τη ζωή και ξεκίνησα να τη ζω. Δεν έχω τον έλεγχο των άλλων ανθρώπων. Το μόνο που μπορώ να ελέγξω είναι τις αποφάσεις μου για μένα κι αυτό μερικές φορές είναι ήδη πολύ δύσκολο.

Έμαθα να λέω ναι και όχι ακούγοντας περισσότερο τα συναισθήματα μου και λιγότερο τη λογική μου. Ίσως ο καλύτερος τρόπος για να αποκτήσεις εμπειρίες και για να νιώσεις δυνατή.

Έφυγα από ανθρώπους, δουλειές και καταστάσεις που με σκότωναν ή θα με σκότωναν σαν κάθε σωστό παράσιτο που ζει από τον ξενιστή του. Δεν πιστεύω στις καλύτερες μέρες που θα έρθουν. Το σήμερα και το αύριο είναι οι μέρες μας. Τώρα είναι η στιγμή να νιώσουμε καλά. Γιατί να περιμένω να περάσει ένας χρόνος βασανιστηρίων χωρίς νόημα; Κι αν πεθάνω σε 1 ώρα γιατί θα μου πέσει μια γλάστρα από ένα μπαλκόνι καθώς θα πηγαίνω στην ψυχοφθόρα δουλειά μου, στον αναίσθητο συντροφό μου, στις αντιπαθητική 'φίλη' μου, σε μια δραστηριότητα που δε μου αρέσει;

Αγάπησα, αγκάλιασα, συμβούλευσα και συγχώρεσα τον εαυτό μου όπως θα έκανα με μια φίλη μου. 

Ξεπέρασα το άγχος μου με το φαγητό. Ένα άγχος που μοιραζόμαστε σιωπηλά πολλές γυναίκες. Άγχος για το αν είμαστε αρκετά όμορφες, αρκετά αδύνατες, αρκετά γυμνασμένες για να έχουμε δικαίωμα στον έρωτα και την αγάπη. Για να έχουμε δικαίωμα να φορέσουμε αυτά που μας αρέσουν. Για την αποδοχή.  Ένα άγχος που μεταφράζεται σε ατελείωτες δίαιτες γιο-γιο, ζυγαριές, θερμίδες, νούμερα, περιορισμό φαγητών, παράλειψη γευμάτων και βουλιμία. Και πολύ πολύ συναισθηματικό φαγητό. Σταμάτησα να προσπαθώ να έχω έλεγχο στο φαγητό, στην προσπάθεια μου να νιώσω ότι έχω έλεγχο σε κάτι.  

Έκανα αυτά που κορόιδευα και αυτά που μου έκαναν , έπαθα ότι έκανα στους άλλους και κατάλαβα καλύτερα τους ανθρώπους κι εμένα. Είναι μέρος του παιχνιδιού. Είναι ο τρόπος για να κατανοήσεις μια εμπειρία. Μόνο όταν ζούμε κάτι μπορούμε να καταλάβουμε, έστω και μέσα από τη δική μας ματιά, την ίδια την εμπειρία.

Άκουσα τους γύρω μου και κατάλαβα πως όλοι έχουμε προβλήματα και δυσκολίες και πως η ζωή είναι γεμάτη δυσκολίες και όλο το νόημα είναι στο πώς τις αντιμετωπίζεις και για πόσο χρονικό διάστημα επιλέγεις να νιώθεις θύμα. Είναι περίεργο στα αυτιά μου το ''γιατί σε μένα;'' Γιατί όχι σε μένα; Δεν με τιμωρεί κάποια ανώτερη δύναμη, ούτε επίσης έχει κάποιο σχέδιο αποκλειστικά για εμένα. Απλά,έτυχε!

Έμαθα να βιώνω τα αρνητικά συναισθήματα μου, να μην τα κρύβω κάτω από το χαλάκι , να τα αφήνω να κάνουν την πορεία τους μέσα μου και να τα αναγνωρίζω. Βαρέθηκα αυτήν την επίπλαστη μόνιμη ευτυχία. Όχι δεν είμαι πάντα καλά, όχι δεν έχω πάντα όρεξη, όχι δεν είμαι πάντα αισιόδοξη και μερικές μέρες είναι επιτυχία αν σηκωθώ από το κρεβάτι. 

Κατάλαβα πως δεν έχω να αποδείξω τίποτα και σε κανέναν. Πως η ζωή μου δεν είναι μια παράσταση με θεατές. Πώς δεν με αφορά η εικόνα που έχει πλάσει ο οποιοσδήποτε για μένα και οι κρυφές προσδοκίες του. Δεν ήρθα στον κόσμο για να εκπληρώσω τα όνειρα κανενός. Ό,τι μα ό,τι κι αν κάνω πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι που θα στηρίξουν την επιλογή μου κι άλλοι που δε θα την υποστηρίξουν. Oh well.

Συνειδητοποίησα πως ο καθένας διαγράφει την πορεία του και πως δεν υπάρχει ένα μοναδικό μονοπάτι για να ακολουθήσει κάποιος. Έμαθα να μην αγχώνομαι όταν βλέπω τους άλλους 'πιο μπροστά' από εμένα, αφού εξ αρχής δεν τρέχουμε στην αγώνα μαζί. Δεν προσπαθώ να ξεπεράσω κανέναν, ούτε να μοιάσω σε κάποιον κι ούτε να μιμηθώ τις κινήσεις κάποιου. Προχωράω με βάση τα θέλω μου την εκάστοτε στιγμή. Πολλοί σε ρωτάνε πότε θα κάνεις αυτό, λένε δεν είναι ώρα για εκείνο και πρέπει να το κάνεις αυτό όσο είναι νωρίς. Σαν να προσπαθούν να επιβεβαιώσουν τις επιλογές τους. Δεν έχω απάντηση σε αυτά που με ρωτάτε. Κάνω αυτά που θέλω, όταν νιώσω ότι τα θέλω. Κι αν δεν τα θελήσω ποτέ, θα ζήσω με αυτό.

Έμαθα πως η ελευθερία πάει πακέτο με τις συνέπειες των επιλογών μας. Δεν γίνεται να κάνουμε κάτι και να ζητάμε από τους άλλους να κουβαλήσουν το βάρος μια λάθος επιλογής. Όπως η ικανοποίηση μιας σωστής επιλογής είναι δική μας, έτσι είναι και το βάρος μιας λάθος. 

Έμαθα πως δεν χρειάζομαι και κάποιον άλλον να μου πει καν'το , για να το κάνω τελικά.

Βούτηξα στη θλίψη του άλυτου παρελθόντος και στην απόγνωση που δημιουργεί η σκέψη ότι δεν μπορούμε να γυρίσουμε το χρόνο πίσω και κατάλαβα ότι όσο κι αν θυμώσω, όσο κι αν φωνάξω, όσο κι αν κλάψω για όσα έγιναν, αυτά παραμένουν εκεί. Στο παρελθόν. Δεν μπορώ να τα αλλάξω, μπορώ όμως να πω stop και να σπάσω την αλυσίδα. Έμαθα πως τότε δεν είχα το μυαλό που έχω τώρα, οπότε δεν μπορώ να αυτομαστιγώνομαι για τις αποφάσεις που πήρα. Πιθανά αν γύριζε ο χρόνος να έπαιρνα τις ίδιες ή παρόμοιες, δεδομένου ότι τόσα ήξερα τότε και χωρίς αυτό το παρελθόν δε θα ήμουν ο άνθρωπος που είμαι σήμερα. 

Σταμάτησα να μιζεριάζω και αποφάσισα πως από εδώ και στο εξής είτε θα κάνω πράξεις για να αλλάξω κάτι που δεν μου αρέσει , είτε θα ζω και θα αποδέχομαι την πραγματικότητα που συμβαίνει και θα προσπαθώ να την κάνω όσο καλύτερη μπορώ. Η ευθύνη της στασιμότητας ή της εξέλιξης είναι στα χέρια μου. Ταυτόχρονα κατάλαβα πως υπάρχουν περίοδοι που είμαστε στάσιμοι κι άλλοι που εξελισσόμαστε. Δεν είναι κάθε μέρα του άη Γιαννιού.

Είδα πως οι γύρω μου δεν έχουν τον ίδιο τρόπο σκέψης με μένα , πως δεν αντιδρούν με τον ίδιο τρόπο, πως δεν έχουν τις ίδιες ανάγκες και τις ίδιες επιθυμίες. Δεν έχουν τα ίδια παράπονα με μένα. Με κάποιους μεγαλώσαμε περίπου με το ίδιο τρόπο, αλλά ποτέ ολόιδιο και με κάποιους οι ζωές μας διαφέρουν ακόμα και 100%. Κι όση οικειότητα κι αν σου δημιουργεί μια συζήτηση με κάποιον που μοιάζετε, με κάποιον που δε μοιάζετε είναι ικανή να σου κάψει το μυαλό και να σε κάνει να δεις τα πράγματα από μια νέα οπτική.

Τέλος έμαθα να μην παίρνω τον εαυτό μου και τόσο στα σοβαρά και να μην φοβάμαι να παραδεχθώ πόσο ατελής είμαι. Γιατί είμαι ατελής όπως κι εσύ. Και κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ. Είμαι γεμάτη ανασφάλειες που κάποιες τις έχω περιορίσει και κάποιες ακόμα μου αντιστέκονται. Και δεν περιμένω να τις λύσω ποτέ 100%. Δεν υπάρχει αυτό. Μερικές θα πεθάνουν όταν πεθάνω. Έχω κι εγώ τους δαίμονές μου όπως κι εσύ που παλεύω. Ταυτόχρονα όμως είμαι εντάξει γιατί είμαι πια πολύ κοντά στη ζωή που θέλω να ζω. Μια ζωή γεμάτη δικές μου αποφάσεις, δικά μου λάθη, δικές μου επιλογές. εκπλήρωση των δικών μου θέλω. Κι όσο μεγαλώνω και μένω πιστή σε αυτό , θα αγγίζω όλο και περισσότερο τη ζωή που θέλω. Δεν υπάρχει τελειότητα. Συνεχώς τείνουμε προς το καλύτερο που μπορούμε. Απλά τείνουμε. Κι αυτό δίνει και νόημα στην ίδια τη ζωή.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ

Αρχικά θέλω να ευχαριστήσω εμένα. Η μικρή Σοφία πιστεύω θα ήταν ικανοποιημένη με τη μεγάλη Σοφία.

Ευχαριστώ τους συνοδοιπόρους μου στο ταξίδι της ζωή μου.  Αυτούς που είναι ακόμα στη ζωή μου κι όλους εκείνους που πέρασαν για λίγο ή για πολύ κι ύστερα έφυγαν.

Και ευχαριστώ ξεχωριστά την Δήμητρα, την πρώτη ψυχολόγο που επισκέφθηκα όταν ήμουν ακόμα φοιτήτρια. Χωρίς εκείνη δε θα ήμουν ο άνθρωπος που είμαι σήμερα. Και μου αρέσει ο άνθρωπος που είμαι σήμερα. Επίσης χωρίς εκείνη δε θα είχα πάρει πτυχίο, όχι γιατί μεσολάβησε για να περάσω τα μαθήματα, αλλά γιατί με έμαθε να πηγαίνω να δίνω και κανέναν μάθημα σε καμιά εξεταστική χωρίς να σκέφτομαι ότι πρέπει να γράψω μόνο 10. Ναι ξέρω γω, καλή φάση. ΔΗΜΗΤΡΑ ΞΈΡΩ ΌΤΙ ΔΕ ΘΑ ΤΟ ΔΙΑΒΆΣΕΙΣ ΑΥΤΌ ΠΟΤΕ ΑΛΛΆ ΘΑ ΉΣΟΥΝ ΠΟΛΎ ΠΕΡΉΦΑΝΗ ΓΙΑ ΜΕΝΑ. (hint: Cognitive behavioral therapy)

ΛΟΙΠΟΝ, ΕΊΜΑΙ ΕΤΟΙΜΗ ΓΙΑ ΤΗ ΦΑΣΗ 30-40.