Στου Δαρβίνου την ταβέρνα, βάλε μου κρασί και κέρνα.
Διαβάζω φράσεις που έχουν πει γνωστοί άνθρωποι και εμπνέομαι.
Πρόσφατα διάβασα κάτι που είπε ο Noel Coward
“It's discouraging to think how many people are shocked by honesty and how few by deceit.”
κι αναρωτιέμαι εγώ με τη σειρά μου, σε ποια φάση της εξέλιξής μας χάσαμε την ικανότητα του να είμαστε ειλικρινείς;
Σε ποια φάση της εξέλιξής μας γίναμε τόσο δειλοί ώστε όχι απλά να μην είμαστε ειλικρινείς αλλά να μην αντέχουμε και την ειλικρίνεια των άλλων;
Ποιος φταίει τελικά για το γονίδιο της ειλικρίνειας που χάθηκε με τα χρόνια;
Αυτός που είναι πολύ δειλός για να είναι ειλικρινής και σερβίρει το ψέμα ή αυτός που είναι αρκετά δειλός ώστε να δεχτεί ένα ψέμα και να μην απαιτήσει την ειλικρίνεια;
Ποιος από τους δυο δεν έχει τα guts- που λένε και στο χωριό μου.
Μάλλον και οι δυο βοήθησαν στο να διαδοθεί αυτή η κακιά συνήθεια.
Ας αφήσουμε την ειλικρίνεια στους πραγματικά θαρραλέους λοιπόν.
Ας αφήσουμε την ειλικρίνεια και πολλά άλλα, στους πραγματικά θαρραλέους.
Τουλάχιστον αυτοί βγαίνουν κερδισμένοι-τα βράδια που ξαπλώνουν κοιμούνται με τη συνείδησή τους καθαρή.