Αγάπη, εσύ superstar

Τα κανάλια άλλαζα μια μέρα και το αυτί μου άρπαξε μια φράση

''Έτσι κι αλλιώς, όλα τα κάνουμε με απώτερο σκοπό την αγάπη''

Πόσο βαθιά ριζωμένο είναι μέσα μας αυτό το δεδομένο που μερικές φορές δεν συνειδητοποιούμε ότι υπάρχει;

Πλανήτης: Γη

Kάτοικοι: Άνθρωποι

Κινητήριος δύναμη: Αγάπη.

Όχι, μην ανησυχείτε. 

Δεν είναι ένα άρθρο που προορίζεται για το Προς τη Νίκη, ούτε μας το είπαν στο κατηχητικό να σας το πω.

Είναι απλά ένα κοινό μυστικό που κουβαλάμε όλοι μέσα μας.

Όλα γεννιούνται από την αγάπη.

Δεν θα είχες καταφέρει κάτι σήμερα αν δεν το είχες αγαπήσει πρώτα.

Και για να μην είμαι απόλυτη, τα πιο όμορφα και ολοκληρωμένα πράγματα έχουν δημιουργηθεί μόνο με τη βοήθεια της αγάπης.

Ήδη βλέπεις πόσο δυσκολεύεσαι να κάνεις πράγματα που δεν τα αγαπάς.

Ξεκίνησες να μαθαίνεις ένα μουσικό όργανο μετά από κεραυνοβόλο έρωτα μαζί του και δεν ξεκολλάς πια. Ή το αγάπησες στην πορεία και δεν ξεκολλάς. Και είσαι και καλός γιατί το αγαπάς. Και το κάνεις με ευχαρίστηση γιατί το αγαπάς. 

Ξεκίνησες να σπουδάζεις στη σχολή που αγαπάς. Και προσπαθείς όσο μπορείς γιατί το αγαπάς. Ή ταλαιπωρείσαι να την τελειώσεις αν δεν την αγαπάς.

Και όλα αυτά μας δείχνουν πόσο σημαντική είναι η αγάπη σε αυτά που κάνεις , για να μπορείς να τα κάνεις ολοκληρωμένα.

Κι αν περάσουμε στον απώτερο σκοπό που λέγαμε... δημιουργούμε σχέσεις με σκοπό να νιώσουμε την αγάπη και την αποδοχή.

Το μικρό παιδί δεν ξεκινάει εξ αρχής να προσπαθεί για τον εαυτό του να είναι καλός μαθητής. Ξεκινάει να προσπαθεί για να δει στα μάτια των γονιών του την αποδοχή και την αγάπη. Δεν συλλαμβάνει ακόμα ότι οι γονείς του το αγαπάνε ανεξάρτητα από τις αποδόσεις του.

Και κάνει πράγματα και προσπαθεί, μόνο και μόνο γι' αυτή την ματιά της αποδοχής.

Μα ακόμα κι όταν μεγαλώνει το παιδί και γίνεται ενήλικας, κάνει πράγματα που θα τον οδηγήσουν σίγουρα στην αγάπη και την αποδοχή των γονιών του.

Προσέχουμε τη συμπεριφορά μας και κάνουμε πράγματα για τους ανθρώπους που νοιαζόμαστε γιατί τους αγαπάμε και θέλουμε να μας αγαπούν.

Φοβόμαστε μην πούμε ή κάνουμε κάτι λάθος και μας απορρίψουν.

Πόσα προβλήματα βλέπουμε κάθε μέρα , τα οποία είναι αποτέλεσμα απόρριψης.

Πατρικής,μητρικής,φιλικής,αδερφικής,ερωτικής.

Κάθε είδους απόρριψη οδηγεί στην ''καταστροφή''.

Κάθε είδους έλλειψη αγάπης οδηγεί σε ψυχική ανισορροπία.

Σε άλλους λείπουν οι γονείς, σε άλλους οι φίλοι, σε άλλους ο σύντροφος, σε άλλους ένας αδερφός.

Από όποια πλευρά κι αν την δούμε την έλλειψη αγάπης μόνο ανισορροπίας δημιουργεί.

Και ανισορροπία δεν σημαίνει αναπηρία, για να μην παρερμηνεύονται τα λόγια μου.

Σε όλους κάποιος είδος αγάπης λείπει, αλλά ο άνθρωπος είναι ον που προσαρμόζεται και επιβιώνει σε όλες τις συνθήκες.

Παρ' όλα αυτά παλεύει συνεχώς στη ζωή του με διάφορους τρόπους να καλύψει την έλλειψη της αγάπης που έχει.

Γιατί το κενό που δημιουργείται, δεν είναι ένα κενό που απλά το προσπερνάς και κάνεις πως δεν υπάρχει.

Είναι ένα κενό που συνεχώς σου φωνάζει να το γεμίσεις κι εσύ συνεχώς ψάχνεις το κατάλληλο μέσο,τον κατάλληλο τρόπο να το πετύχεις αυτό.

Κι αυτό κάνεις.

Μια ζωή παλεύεις για να κλείσεις τα κενά αγάπης.

Ασυναίσθητα.

Γι' αυτό μπορεί να μην συνειδητοποιήσεις κατευθείαν αυτό που σου λέω. 

Κι εγώ δεν το αντιλήφθηκα μέσα σε μια νύχτα.

Αλλά για μένα είναι μια αλήθεια όλο αυτό που γράφω τώρα.

Κι αν δεν τα γράφω και πολύ καλά ή τα γράφω μπερδεμένα ,είναι μάλλον γιατί κι εγώ δεν έχω κατανοήσει το ζήτημα εξ ολοκλήρου.

Μεσημεριάτικα έμπνευση; Δεν φταίω εγώ. Αυτός φταίει.

Πόσες φορές έγραψα τη λέξη ''αγάπη'' μέσα στο κείμενο άραγε ;