Το κυνήγι του χαμένου θησαυρού

Στο τέλος όλα τα γεγονότα που έχουν συμβεί στη ζωή μας, μοιάζουν σαν να είναι τόσο προσεκτικά τοποθετημένα στη θέση τους.

Όταν τα βιώνουμε, βιώνουμε ταυτόχρονα τόσα ανάμεικτα συναισθήματα που δεν μας αφήνουν να τα κρίνουμε σαν εξωτερικός παρατηρητής. 

Είμαστε μέσα στο χορό και χορεύουμε.

Αργότερα όμως καταλαβαίνουμε τι επίδραση είχαν τελικά σε εμάς.

Μας άλλαξαν. 

Ίσως δεν μας έκαναν ξεκάθαρα καλύτερους ή χειρότερους, αλλά πέρασαν και άγγιξαν.

Το μυαλό μας, την ψυχή μας.

Εξάλλου ό,τι δεν μας σκοτώνει μας κάνει πιο δυνατούς.

Κι οι πικραμένες σου ιστορίες που δύσκολα τις λες, σίγουρα σε έκαναν πιο δυνατό.

Κι οι χαρούμενες,πάλι σε έκαναν πιο δυνατό.

Δεν ξέρω αν γίνονται όλα για κάποιο λόγο, αν δηλαδή έγιναν για να σε οδηγήσουν κάπου συγκεκριμένα τελικά κι αν αυτός ο λόγος είναι ηλίθιος ή όχι.

Ξέρω όμως ότι έπρεπε να γίνουν.

Κάθε μικρή σου ιστορία σου έμαθε και κάτι διαφορετικό.

Όχι για τους άλλους ανθρώπους απαραίτητα, αλλά κυρίως για τον εαυτό σου.

Φαντάσου πως είσαι ένα παζλ με πολλά κομμάτια και πως οι ιστορίες της ζωής σου είναι αινίγματα που πρέπει να λύσεις για να βρεις ένα κομμάτι.

Καταλαβαίνεις ότι μάλλον θα βιώσεις πολλά μέχρι να συμπληρωθεί το παζλ σου, αν συμπληρωθεί ποτέ.

Κι άλλοι είναι ένα παζλ των 100, άλλοι των 500 ,άλλοι των 1000 κομματιών και πάει λέγοντας.

Άλλα κομμάτια τα βρίσκεις εύκολα, άλλα πιο δύσκολα.

Αινίγματα υπάρχουν πολλά.

Ελπίζω να σ'αρέσουν τα αινίγματα.