Άραξε

Δεν είμαι τόσο σίγουρη πια, ότι μαθαίνουμε όντως από τα λάθη μας.
Δεν είμαι καν σίγουρη αν όλα όσα ονομάζουμε λάθη, υπάρχουν για να μας διδάξουν κάτι, για να μας βοηθήσουν να ξεχωρίσουμε τι πρέπει να κάνουμε και τι δεν πρέπει να κάνουμε.
Όταν δεν έχουμε πολύ χρόνο στη διάθεσή μας να σκεφτούμε αυτά που θα πράξουμε, είναι λογικό να γίνονται και λάθη.
Άλλο να έχεις μπροστά σου ένα σεβαστό χρονικό περιθώριο για να σχεδιάσεις τις κινήσεις σου κι άλλο να πρέπει μέσα σε δευτερόλεπτα να πάρεις αποφάσεις.
Κι οι αποφάσεις που παίρνουμε στη ζωή μας, στην πλειονότητα των περιπτώσεων , είναι θέμα δευτερολέπτων και λεπτών.
Ειδικά όταν έχουμε κάποιον απέναντί μας και μιλάμε, μέσα σε δευτερόλεπτα κάνουμε τις σκέψεις μας λέξεις.
Πώς να μην πούμε τα λάθος πράγματα; Είναι φυσικό επόμενο.
Και γυρίζουμε μετά σπίτι και είμαστε σε φάση ''καλά, τι είπα ο ηλίθιος/η ηλίθια''
Αλλά δεν πειράζει.
Ο αυθορμητισμός είναι όμορφο πράγμα.
Ο αυθορμητισμός είναι αυτό που αγγίζει και πιο πολύ την αλήθεια.
Κι αυτό είναι το πιο σημαντικό.
Ακόμα κι αν θεωρήσεις πως είπες τα λάθος λόγια, αν ήταν τα λόγια που σου βγήκαν αυθόρμητα, τότε μάλλον ήταν και τα πιο αληθινά που είχες να πεις.
Κι αυτό είναι το πιο σημαντικό.
Η ειλικρίνεια είναι το πιο σημαντικό.