Κάτι δε γίνεται σωστά, κάτι δεν πάει τη ζωή παραπέρα.

Κάθομαι ρε συ και σκέφτομαι αν έχω γνωρίσει ΈΝΑΝ άνθρωπο στη ζωή μου που δεν παραπονιέται για κάτι.

Σκέφτομαι,σκέφτομαι...σκέφτομαι...κανείς.

Απογοήτευση.

Κανείς δεν είναι ευχαριστημένος τελικά.

Όλο κάτι μας λείπει. Όλο κάτι μας φαίνεται στραβό. Όλο κάτι παραπάνω θέλουμε.

Μα ακόμα κι αν αποκτήσουμε το κάτι παραπάνω τότε θα εμφανιστούν νέα παράπονα. 

Τότε κάτι άλλο θα μας λείπει.

Κι έχουμε αυτή την λίστα με τις επιθυμίες μας η οποία φαίνεται να έχει τον ατελείωτο.

Εκεί που σβήνεις ένα, εκεί δημιουργείται κι άλλο.

Αγχώνεσαι,ξεφυσάς κι αναρωτιέσαι πότε επιτέλους θα αποκτήσεις όλα όσα θες.

Προσπαθείς και όχι μόνο δεν χαίρεσαι το ταξίδι , αλλά όταν φτάνεις στην Ιθάκη αποφασίζεις πως έπρεπε να πας λίγο Μύκονο τελικά.

Αλλά κι αυτή την Ιθάκη, πόσο την έχεις θεοποιήσει πια.

Την βλέπεις από μακριά και μοιάζει να αγγίζει την τελειότητα κι όσο την πλησιάζεις χάνει το ενδιαφέρον της.

Τη μια ανεβάζεις ταχύτητα για να την φτάσεις όσο πιο γρήγορα μπορείς, την άλλη πατάς λίγο φρένο για να χαλαρώσεις.

Μπρος,πίσω,μπρος,πίσω...κουράστηκα.

Και κοιτάζεις κι αυτούς που μένουν στην Ιθάκη σαν εξωγήινους.

Τους ζηλεύεις. Με την καλή ή την κακή έννοια.

Εύχεσαι να ήσουν κι εσύ κάτοικος της Ιθάκης.

Θα έδινες τα πάντα για να είσαι κάτοικος της Ιθάκης.

Κι οι κάτοικοι της Ιθάκης έχουν τα δικά τους θέματα. Θα ήθελαν να πάνε λίγο Πάρο.

Και οι ξανθιές θέλουν να γίνουν καστανές , κι οι καστανές ξανθιές.

Και οι σγουρομάλλες θέλουν να ισιώνουν το μαλλί, κι αυτές με το ίσιο το πνίγουν στον αφρό μπας και εμφανιστεί καμιά μπουκλίτσα.

Κι όλο προσπαθείς να γίνεις κάποιος άλλος. Να φτάσεις αυτό που εσύ θεωρείς τέλειο.

Και τελικά ΜΟΥ ΣΠΑΣ ΤΑ ΝΕΥΡΑ.

Προσπαθείς να φτάσεις το τέλειο!

Είναι σαν να προσπαθείς να ανέβεις σε μια πορτοκαλιά για να κόψεις τα λεμόνια της.

Λογικό ε;

Κι αυτό το τέλειο πια είναι και λίγο υποκειμενικό.

Εγώ ας πούμε θεωρώ ότι τέλειος είναι ο νες που φτιάχνει το μαγαζί που βρίσκεται επί της Κορίνθου,μεταξύ Ερμού και Αγ.Νικολάου, από την αριστερή μεριά όπως κοιτάζουμε στην Πλατεία Γεωργίου. Μετά από έναν μικρό φούρνο. Ένα περίεργο μαγαζί με πολλά χρώματα και κάτι τραπέζια μανιτάρια.

Εσύ ας πούμε.. δεν έχεις καταλάβει ακόμα για ποιο μαγαζί λέω.