Χαμένος, ανεξαρτητοποιημένος,πολυταξιδεμένος
''Not until we are lost we begin to find ourselves''
Λοιπόν.
Έσβησα, έγραψα, έσβησα, έγραψα, μα μια πρόταση δεν μπόρεσα να φτιάξω σωστή.
Δεν μπορώ να την αναλύσω την παραπάνω φράση και να ξεδιπλώσω τις σκέψεις μου.
Αλλά πρέπει να την έχετε στο νου σας.
Αν δεν χαθείς δεν θα βρεις τον εαυτό σου.
Κι αν τον βρήκες χωρίς να χαθείς συγχαρητήρια. Ειλικρινά.
Κάποιοι, όμως, δυσκολεύονται λίγο παραπάνω να καταλάβουν
ποιοι είναι
τι κάνουν
γιατί ήρθαν σε αυτόν τον κόσμο
ποιος είναι ο σκοπός ύπαρξής τους
τι παριστάνουν σε αυτή τη ζωή
κτλ
Θα περιπλανηθείς σε μονοπάτια.
και σε άλλα μονοπάτια.
και σε ακόμα λίγο μονοπάτια.
Θα είσαι πολύ μεγάλος για να είσαι μικρός και πολύ μικρός για να είσαι μεγάλος.
Τι θέλω να είμαι;
Πώς θέλω να είμαι;
Πώς πρέπει να είμαι;
Πώς πρέπει να είμαι για να επιβιώσω στον κόσμο αυτό;
Τι στόχο έχω;
''Γουστάρω τους ανθρώπους που έχουν στόχο. Ακόμα κι αν δυσκολευτούν, ακόμα κι αν βασανιστούν, θα την βρουν την άκρη. Γιατί ξέρουν τι θέλουν'' είπε.
Πολύ σημαντικό να ξέρεις τι θέλεις σε αυτή τη ζωή.
Όταν ξέρεις τι θέλεις κάνεις και τις επιλογές σου.
Όταν δεν ξέρεις τι θέλεις χάνεσαι στο εύρος των επιλογών και δεν ξέρεις τι να διαλέξεις και γιατί να το διαλέξεις.
Και μέσα από αυτή την αναζήτηση κάποια στιγμή θα βρεις τον εαυτό σου.
Δύσκολη αναζήτηση.
Μεγάλο βάρος για τους ευαίσθητους ανθρώπους.
Ακόμα ένας άθλος για τους πιο ψυχρούς.
Μη φοβηθείς και πάνω απ'όλα μην περιμένεις την κατανόηση των πάντων.
Όχι γιατί δεν θέλουν να σε κατανοήσουν, αλλά κανείς δεν ξέρεις τι ακριβώς γίνεται στο κεφαλάκι σου, τι σκέψεις περνάνε και τι δυσκολίες αντιμετωπίζεις.
Είναι ένα εμπόδιο.
Αυτή η ωρίμανση είναι ένα αναγκαίο εμπόδιο.
Όχι η ηλίθια ωρίμανση που σου επιβάλλει να διώξεις το παιδί που πάντα θα υπάρχει μέσα σου.
Άλλη ωρίμανση. Ψυχική.
Αυτή που σε σκληραγωγεί. Που σε προετοιμάζει για τον κόσμο ''των μεγάλων''
Εκείνον τον κόσμο στον οποίο θα είσαι υπεύθυνος για τον εαυτό σου, θα πρέπει να αναλαμβάνεις τις ευθύνες σου και να αντιμετωπίζεις τις επιλογές σου. Εκείνον τον κόσμο που δεν θα είσαι προστατευόμενος κανενός, αλλά θα πρέπει μόνο σου να προστατεύεις τον εαυτό σου.
Εκείνον τον κόσμο που θα πρέπει να λαμβάνεις μόνος σου αποφάσεις.
Αυτό είναι το εμπόδιο.
Το σημείο που ο φόβος σου να πατήσεις στα πόδια σου σε κάνει να αναζητάς την ασφάλεια,την προστασία,τη φούσκα σου, αλλά η ανάγκη για αυτοκυριαρχία και ανεξαρτητοποίηση σε κάνει να πεισμώνεις και σου δίνει ώθηση να σηκωθείς.
Σαν τα νεογέννητα πουλάκια. Μένουν στη φωλιά για όσο χρειαστεί, αλλά όταν έρθει η ώρα πρέπει να μάθουν να πετάνε. Μόνα τους.
Οπότε η ανεξαρτητοποίηση είναι κάτι παραπάνω από αυτό που νομίζεις.
Δεν είναι μόνο οικονομική, δεν είναι μόνο ''εδαφική''.
Η πραγματική ανεξαρτητοποίηση έρχεται εκείνη τη στιγμή που πιστεύεις στον εαυτό σου, του έχεις εμπιστοσύνη και κάνεις το μεγάλο άλμα για να πετάξεις, ακόμα κι αν στο μυαλό σου τα φτερά σου μοιάζουν αδύναμα ,ακόμα κι αν οι γύρω σου σου λένε ότι τα φτερά σου είναι αδύναμα.
Εκείνη λοιπόν τη στιγμή που θα είσαι έτοιμος να αμφισβητήσεις και τον εαυτό σου και τους γύρω σου, να ξέρεις ότι τα φτερά σου δεν θα σε προδώσουν.
Και έτοιμος να αμφισβητήσεις τα μηνύματα φόβου που σου στέλνει ο εαυτός σου θα είσαι όταν θα έχεις βρει τον εαυτό σου, θα ξέρεις τι θέλεις και θα καταλάβεις ότι τα μηνύματα φόβου που σου στέλνει δεν είναι τίποτα άλλο παρά μόνο ένας εσωτερικός μηχανισμός προστασίας από τις μελλοντικές δυσκολίες που θα έρθουν.
Αλλά εδώ έρχεται μια άλλη φράση να δώσει την απάντηση.
A ship in a harbour is safe, but this is not what a ship is built for
ένα πλοίο στο λιμάνι είναι ασφαλές, αλλά το πλοίο δεν φτιάχτηκε γι'αυτό το λόγο
Θα βγεις από το λιμάνι. Η θάλασσα δεν θα είναι ήρεμη πάντα. Θα κάνεις και λάθος χειρισμούς. Το πλοίο σου μπορεί να χαλάσει, αλλά θα το ξαναφτιάξεις. Μα ποτέ μην υποτιμήσεις τη θάλασσα. Ποτέ. Γιατί τη μια στιγμή είναι ήρεμη και την άλλη σηκώνει κύματα πιο ψηλά κι από το πλοίο σου. Αυτά έχουν τα ταξίδια όμως.
Και το δικό σου ταξίδι λέγεται ζωή.