Τον καιρό εκείνον...
Σε θέλω απόλυτα συγκεντρωμένο για αυτή την ανάρτηση.
Άσε τις ειδοποιήσεις σου στο facebook, τα τηλέφωνα να χτυπάνε, τους γύρω σου να φωνάζουν, την τηλεόραση να ηχεί.
Σβήσ'τα όλα, κλεισ'τα όλα.
Για μια φορά στη ζωή σου επικεντρώσου απόλυτα σε αυτό που θες να διαβάσεις.
Όχι γιατί η ανάρτησή μου έχει μεγαλύτερη αξία από τις υπόλοιπες ασχολίες σου.
Αλλά έχω την εντύπωση πως όταν δεν συγκεντρωνόμαστε σε αυτό που ζούμε τώρα, δεν φτιάχνουμε αναμνήσεις, δεν νιώθουμε τη στιγμή, δεν την αποτυπώνουμε απόλυτα στο μυαλό μας.
Χάνουμε τη στιγμή και χάνοντας τη στιγμή χάνουμε τη ζωή.
Τη βλέπουμε να περνάει μπροστά από τα μάτια μας και βρισκόμαστε να λέμε ''πώς πέρασε έτσι αυτή η χρονιά''.
Στάσου λίγο. Κλείσε τα μάτια σου και σκέψου για λίγα λεπτά.
Τι όμορφο έκανα σήμερα; Ποιον είδα; Γέλασα; Έκλαψα; Ποιος μου δημιούργησε τα συναισθήματα αυτά; Βγήκα το βράδυ; Πέρασα καλά;
Στάσου λίγο. Κλείσε τα μάτια σου και σκέψου. Πήγαινε και πιο πίσω.
Θυμήσου τους ανθρώπους που πέρασαν από τη ζωή σου.
Αυτούς που χάθηκαν κι αυτούς που υπάρχουν ακόμα μέσα σε αυτή.
Εκτίμησε το κάθε λεπτό που μοιράστηκες μαζί τους.
Εκτίμησε αυτά που σου έχουν προσφέρει.
Ίσως σε πόνεσαν, ίσως σε έκαναν χαρούμενο.
Ό,τι και να έγινε είναι ο θησαυρός σου.
Φίλοι και εχθροί.
Στάσου λίγο. Μην κατηγορείς κανέναν. Ούτε αυτούς, ούτε τον εαυτό σου.
Κάποιοι έκαναν λάθη. Έκανες κι εσύ.
Κάποιοι έκαναν σωστά. Έκανες κι εσύ.
Νιώσε για λίγο ευλογημένος που σε αυτά τα 15, 25, 35 χρόνια που ζεις είχες συνοδοιπόρους.
Νιώσε για λίγο ευλογημένος που γνώρισες τόσους ανθρώπους, τόσες παραξενιές, τόσες ομορφιές.
''Πότε θα ξεκινήσω να ζω;'' λέμε καμιά φορά και διαγράφουμε τόσο βίαια ολόκληρα κομμάτια μας.
Τα χρόνια περνάνε όντως γρήγορα.
Τη μια στιγμή μαθαίνεις την αλφαβήτα, την άλλη βιώνεις την πρώτη ερωτική απογοήτευση και την επόμενη κάνεις το πρώτο σου παιδί.
Όντως. Αν σταθείς και κοιτάξεις πίσω ίσως νιώσεις πως μεγάλωσες.
Αλλά σκέψου πόσες όμορφες και άσχημες στιγμές έχεις ζήσεις.
Σκέψου πόσο έχεις αλλάξει.
Απλά στάσου και εκτίμησε.
Στο προηγούμενο άρθρο λέγαμε πόσο σημαντικό είναι να προχωράς και να μην αφήνεις το παρελθόν να σε σταματάει.
Σε αυτό το άρθρο θέλω να σας θυμίσω πόσο σημαντικό είναι να μην ξεχνάμε πως δεν εμφανιστήκαμε ξαφνικά σήμερα στη Γη. Από όταν γεννήθηκες μέχρι σήμερα η ζωή σου είναι γεμάτη μικρά και μεγάλα πυροτεχνήματα.
Προχωρώ αλλά ποτέ, ποτέ, ΠΟΤΈ, δεν ξεχνώ.
Εκτιμώ.
Απλά αυτό.
Άσε τις ειδοποιήσεις σου στο facebook, τα τηλέφωνα να χτυπάνε, τους γύρω σου να φωνάζουν, την τηλεόραση να ηχεί.
Σβήσ'τα όλα, κλεισ'τα όλα.
Για μια φορά στη ζωή σου επικεντρώσου απόλυτα σε αυτό που θες να διαβάσεις.
Όχι γιατί η ανάρτησή μου έχει μεγαλύτερη αξία από τις υπόλοιπες ασχολίες σου.
Αλλά έχω την εντύπωση πως όταν δεν συγκεντρωνόμαστε σε αυτό που ζούμε τώρα, δεν φτιάχνουμε αναμνήσεις, δεν νιώθουμε τη στιγμή, δεν την αποτυπώνουμε απόλυτα στο μυαλό μας.
Χάνουμε τη στιγμή και χάνοντας τη στιγμή χάνουμε τη ζωή.
Τη βλέπουμε να περνάει μπροστά από τα μάτια μας και βρισκόμαστε να λέμε ''πώς πέρασε έτσι αυτή η χρονιά''.
Στάσου λίγο. Κλείσε τα μάτια σου και σκέψου για λίγα λεπτά.
Τι όμορφο έκανα σήμερα; Ποιον είδα; Γέλασα; Έκλαψα; Ποιος μου δημιούργησε τα συναισθήματα αυτά; Βγήκα το βράδυ; Πέρασα καλά;
Στάσου λίγο. Κλείσε τα μάτια σου και σκέψου. Πήγαινε και πιο πίσω.
Θυμήσου τους ανθρώπους που πέρασαν από τη ζωή σου.
Αυτούς που χάθηκαν κι αυτούς που υπάρχουν ακόμα μέσα σε αυτή.
Εκτίμησε το κάθε λεπτό που μοιράστηκες μαζί τους.
Εκτίμησε αυτά που σου έχουν προσφέρει.
Ίσως σε πόνεσαν, ίσως σε έκαναν χαρούμενο.
Ό,τι και να έγινε είναι ο θησαυρός σου.
Φίλοι και εχθροί.
Στάσου λίγο. Μην κατηγορείς κανέναν. Ούτε αυτούς, ούτε τον εαυτό σου.
Κάποιοι έκαναν λάθη. Έκανες κι εσύ.
Κάποιοι έκαναν σωστά. Έκανες κι εσύ.
Νιώσε για λίγο ευλογημένος που σε αυτά τα 15, 25, 35 χρόνια που ζεις είχες συνοδοιπόρους.
Νιώσε για λίγο ευλογημένος που γνώρισες τόσους ανθρώπους, τόσες παραξενιές, τόσες ομορφιές.
''Πότε θα ξεκινήσω να ζω;'' λέμε καμιά φορά και διαγράφουμε τόσο βίαια ολόκληρα κομμάτια μας.
Τα χρόνια περνάνε όντως γρήγορα.
Τη μια στιγμή μαθαίνεις την αλφαβήτα, την άλλη βιώνεις την πρώτη ερωτική απογοήτευση και την επόμενη κάνεις το πρώτο σου παιδί.
Όντως. Αν σταθείς και κοιτάξεις πίσω ίσως νιώσεις πως μεγάλωσες.
Αλλά σκέψου πόσες όμορφες και άσχημες στιγμές έχεις ζήσεις.
Σκέψου πόσο έχεις αλλάξει.
Απλά στάσου και εκτίμησε.
Στο προηγούμενο άρθρο λέγαμε πόσο σημαντικό είναι να προχωράς και να μην αφήνεις το παρελθόν να σε σταματάει.
Σε αυτό το άρθρο θέλω να σας θυμίσω πόσο σημαντικό είναι να μην ξεχνάμε πως δεν εμφανιστήκαμε ξαφνικά σήμερα στη Γη. Από όταν γεννήθηκες μέχρι σήμερα η ζωή σου είναι γεμάτη μικρά και μεγάλα πυροτεχνήματα.
Προχωρώ αλλά ποτέ, ποτέ, ΠΟΤΈ, δεν ξεχνώ.
Εκτιμώ.
Απλά αυτό.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου