Αγάπη μου, δεν είναι αυτό που νομίζεις!

Αγάπη μου δεν είναι αυτό που φαίνεται. 

Δεν είναι κάθε άνθρωπος μονάχα αυτό που δείχνει. Κυρίως είναι αυτό που δε δείχνει. 

Δεν είναι υποκρισία, τουλάχιστον όχι πάντα. Είναι μια επιλογή.

Είναι αυτός ο σύντομος διάλογος του ''επ, γεια, τι λέει;'' ''καλά, εσύ;'' ''καλά, τα λέμε''

Δεν πιάνεις τον κάθε γνωστό για να του αναλύσεις την ψυχοσύνθεσή σου. 

(δεν τον ενδιαφέρει στην τελική)

Ακόμα κι οι φίλοι έχουν τις διαβαθμίσεις τους. 

Δεν είναι υποκρισία. Είναι μια επιλογή.

Είναι θέμα εμπιστοσύνης.

Είναι και πόσο μάχεται κάποιος για να κατακτήσει ένα κομμάτι σου.

Είναι και πόσο νοιάζεσαι εσύ να κατακτήσεις ένα δικό του.

Είναι θέμα υπομονής, επιμονής, χρόνου, θέλησης, κι όλα αυτά.

Είναι να θες ν'ακούσεις κιόλας χωρίς διάθεση κριτή, αλλά ακροατή.

Σε διαβεβαιώ όμως, ούτε που πάει το μυαλό σου τι κρύβει ο κάθε άνθρωπος στην ψυχή του.

Παρεπιπτόντως , όλοι το πρωί στο λεωφορείο καθόμαστε αμίλητοι κι αγέλαστοι με τα ακουστικά στ'αυτιά και κοιτάμε μία εδώ και μία εκεί....φαντάζεσαι να άρχιζαν ξαφνικά οι σκέψεις μας να ακούγονται δυνατά σε όλο το λεωφορείο;