Ο θύτης και το θύμα

Εμείς οι άνθρωποι είμαστε γεμάτοι ανασφάλειες.

Φοβάμαι πως όποιος αρνείται ότι έχει είναι αυτός με τις περισσότερες.

Γιατί οι ανασφάλειες έχουν άπειρες μορφές, οπότε είναι στατιστικά αδύνατο να μην έχεις έστω και μία.

Οι ανασφάλειες καλύπτονται με την επιβεβαίωση.

Κι επιβεβαίωση συνήθως έρχεται από τους υπόλοιπους ανθρώπους.

Δύσκολα κάποιος θα προσπαθήσει να καλύψει τις ανασφάλειες διαλέγοντας τον δύσκολο δρόμο της αυτογνωσίας.

Συνήθως θα αναζητήσει την επιβεβαίωση από τους γύρω του, τον εύκολο δρόμο.

Θα αναζητήσει αυτό το στήριγμα από το οποίο θα αντλεί την δύναμη που χρειάζεται.

Και καμιά φορά αυτό οδηγεί στη δημιουργία ενός θύτη κι ενός θύματος.

Θύτη είναι αυτός που ψάχνει το στήριγμα που θα χρωματίσει το άσπρο του και θα κάνει το μηδέν του ένα. Που θα γεμίσει το κενό του εαυτού του και θα γίνει το σκαλοπάτι του για να ανέβει και πάλι στην επιφάνεια, αφού είχε πιάσει πάτο.

Θύμα είναι το στήριγμα. Κι είναι θύμα γιατί δεν γνωρίζει πως μετατράπηκε από άνθρωπος σε σκαλοπάτι. 

Κι η διαφορά ανθρώπου και σκαλοπατιού είναι λίγη ψυχή.

Δυστυχώς-ευτυχώς μάλλον αυτό είναι στην ανθρώπινη φύση.

Κι οι ρόλοι του θύτη και του θύματος αλλάζουν συνεχώς.

Διότι σήμερα είσαι εσύ το θύμα και αύριο είσαι ο θύτης.

Έτσι για να επέλθει η ισορροπία.

Για να διατηρηθεί ο νόμος της δράσης και της αντίδρασης.

Κοίτα που όλα εξηγούνται επιστημονικά.

Η ζωή έχει προβλέψει για όλα.

Σε τοποθετεί σε όλες τις πιθανές θέσεις.

Είσαι θύτης, είσαι θύμα, είσαι ο κακός, είσαι ο καλός, είσαι ο αδικημένος , είσαι αυτός που αδικεί, είσαι αυτός που εκμεταλλεύεται κι είσαι και ο εκμεταλλευόμενος.

Ίσως η μεγαλύτερη ηλιθιότητα είναι η φράση ''μην κάνεις στους άλλους αυτό που δεν θέλεις να σου κάνουν''. Γιατί δεν τηρήθηκε ποτέ κι από κανέναν.

Ρώτα με γιατί συμβαίνουν όλα αυτά;

Να σου απαντήσω ότι... έτσι είναι η ζωή.