Ξέρεις τώρα..λίγο το ένα,λίγο το άλλο βγήκε ανάρτηση

Υποθέτω πως μετά από έναν ικανοποιητικό αριθμό υποθέσεων που ποτέ δεν τελείωσαν, ερωτήσεων που ποτέ δεν απαντήθηκαν , παρεξηγήσεων που δεν συζητήθηκαν, αποφασίζεις να σταματήσεις να πιστεύεις στην τύχη ή να θεωρείς πως όλα θα μπουν στη θέση τους ως δια μαγείας.

Μαθαίνεις μια καινούρια λέξη που λέγεται προσπάθεια κι από κει και πέρα είναι στο χέρι σου πότε θα την χρησιμοποιείς και ποτέ όχι.

Συνήθως καμιά σου ερώτηση δεν θα απαντηθεί αν δεν την απευθύνεις στο άτομο που πρέπει ή αν δεν την μεταφέρεις από το μυαλό σου στο ανάλογο κοινό. Μάθε πως στο 99% των περιπτώσεων οι άλλοι δεν θα μπορούν να διαβάσουν το μυαλό σου και να καταλάβουν ότι έχεις μείνει με ένα ''γιατί'' ή με ένα ''πώς έγινε αυτό'' ή με ένα ''τι σημαίνει αυτό που είπε''. Μάντεψε! Δεν σε ξέρουν όλοι τόσο καλά όσο πιστεύεις, δεδομένου ότι ούτε κι εσύ σε ξέρεις τόσο καλά. 

Και κάπως έτσι δεν λύνονται και οι παρεξηγήσεις αν δεν μάθεις να συζητάς.  Μην περιμένεις πάντα από τους άλλους να είναι τέλειοι και να μην κάνουν λάθη. Μην σκέφτεσαι πως το ''έπρεπε να ξέρει πως αυτό με ενοχλεί'' είναι η μοναδική πραγματικότητα που υπάρχει. Γιατί ο άλλος δεν ξέρει τι σε ενοχλεί μέχρι να του το πεις κι από κει και πέρα πραγματικό πρόβλημα θα υπάρξει αν το επαναλάβει.

Και όσο για τις υποθέσεις που δεν τελείωσαν, μάλλον δεν υπήρξε κάποιος αρκετά δυνατός,μη εγωιστής,έτοιμος για να πει αυτό τη σπουδαία λέξη ''τέλος'' και να σταματήσει τα ''ίσως'' και τα ''μπορεί'' και τα ''δεν ξέρω''. Μάλλον μας μένει να μάθουμε ότι οφείλουμε στον εαυτό μας και στους άλλους να λέμε ΤΕΛΟΣ και να μην προσπαθούμε να φάμε σαν τα κοράκια τις νεκρές υποθέσεις που στοιχειώνουν το μυαλό μας απλά και μόνο για να ικανοποιήσουμε δικές μας ανασφάλειες. Γιατί η ανακύκλωση υποθέσεων ενίοτε είναι χρήσιμη γιατί είναι εκεί να σου θυμίζει πως κάποτε ήσουν πολύ καλά και έπραττες σωστά και παρουσίαζες μια βελτιωμένη έκδοση του εαυτού σου και ενίοτε είναι τοξική γιατί σου θυμίζει πως κάποτε ήσουν πολύ χάλια, έκανες πολλά λάθη και έβγαλες τον χειρότερο εαυτό σου.

Προσπαθώ.

Μαθαίνουμε καινούρια λεξούλα απόψε.

Την βρήκα και στο λεξικό.

''διαθέτω όλες τις ψυχικές,πνευματικές και σωματικές μου δυνάμεις για να πετύχω κάτι''

Έτσι λέει στο λεξικό.

Λέω να το εμπλουτίσω λιγάκι.

''διαθέτω όλες τις ψυχικές,πνευματικές και σωματικές μου δυνάμεις για να πετύχω κάτι γνωρίζοντας πως μπορεί και να αποτύχω αλλά δεν αφήνω την αρνητική αυτή σκέψη να επηρεάσει το αποτέλεσμα''

Ίσως και κάτι ακόμα

''διαθέτω όλες τις ψυχικές,πνευματικές και σωματικές μου δυνάμεις για να πετύχω κάτι γνωρίζοντας πως μπορεί και να αποτύχω αλλά δεν αφήνω την αρνητική αυτή σκέψη να επηρεάσει το αποτέλεσμα κι αν τελικά αποτύχω δεν μετανιώνω που προσπάθησα γιατί αν δεν είχα προσπαθήσει θα είχα αποτύχει εξ ορισμού''

Και

''διαθέτω όλες τις ψυχικές,πνευματικές και σωματικές μου δυνάμεις για να πετύχω κάτι γνωρίζοντας πως μπορεί και να αποτύχω αλλά δεν αφήνω την αρνητική αυτή σκέψη να επηρεάσει το αποτέλεσμα κι αν τελικά αποτύχω δεν μετανιώνω που προσπάθησα γιατί αν δεν είχα προσπαθήσει θα είχα αποτύχει εξ ορισμού και δεν στολίζω τον εαυτό μου με αρνητικά χαρακτηριστικά , ούτε τον αχρηστεύω αλλά προσπαθώ με τη λογική να κρίνω αντικειμενικά την προσπάθεια και το αποτέλεσμα''

Θετική σκέψη-Αρνητική σκέψη.

Αισιοδοξία-Απαισιδοξία.

Είδα μια πολύ ωραία εικόνα σήμερα.

Έγραφε

''Μακροπρόθεσμα μπορεί ο απαισιόδοξος να αποδειχθεί σωστός αλλά ο αισιόδοξος θα περάσει καλύτερα''

Και στην τελική ποιο το νόημα να κάνουμε αρνητικές σκέψεις αφού δεν μας βοηθούν αλλά αντίθετα μας βυθίζουν περισσότερο.

Ίσως είναι ένας μηχανισμός άμυνας το να συγκρατούμε τον εαυτό μας και να σκεφτόμαστε και το κακό σενάριο.

Αλλά αλήθεια πιστεύεις ότι αν προετοιμάσεις τον εαυτό σου σκεπτόμενος το κακό σενάριο δεν θα στεναχωρηθείς αν τελικά αποτύχεις; Ειλικρινά σε βοήθησε ποτέ η σκέψη ''μπορεί και να αποτύχω'' όταν τελικά απέτυχες;

Αφού βαθιά στο μυαλό μας υπάρχει αυτό που πραγματικά θέλουμε. Να πετύχουμε.

Κι όταν θέλουμε πολύ να πετύχει κάτι τότε όλο μας το είναι προετοιμάζεται για το καλύτερο κι εμείς πάμε να καλύψουμε με τόνους λάσπης τον ενθουσιασμό μας και τη λαχτάρα μας για το καλό.

''Μα αν δεν ενθουσιαστώ τώρα που είμαι ενθουσιασμένος πότε θα ενθουσιαστώ; Όταν μου φύγει ο ενθουσιασμός;''

Φοβάσαι μη φας τα μούτρα σου; Αν είναι να τα φας, θα τα φας είτε είσαι αισιόδοξος είτε όχι.

Μη σου πω ότι πιστεύω ότι η απαισιοδοξία οδηγεί πιο εύκολα στην αποτυχία

Γιατί οι αρνητικές σκέψεις σε ωθούν σε ανάλογες τακτικές που τελικά οδηγούν στην αποτυχία.

Καν'το με πάθος κι ας είναι λάθος.

Κι αν δεν βγει, εντάξει. Ε ΚΑΙ;

Μπορεί να κλάψεις, μπορεί να στεναχωρηθείς, μπορεί να νιώσεις ηλίθιος, μπορεί να νιώσεις προδομένος, εξαπατημένος, μπορεί να νιώθεις πνιγμένος γιατί δεν κατάφερες να αποκτήσεις αυτό που θέλεις ή το οτιδήποτε ,αλλά βάλε κάτι πολύ καλά στο μυαλό σου:

Δεν έχεις ικανότητα να προβλέπεις το μέλλον κι ότι κάνεις κάθε στιγμή είναι αυτό που νιώθεις και που θεωρείς σωστό.

Τουλάχιστον προσπάθησα, θα λες.

Και πίστεψέ με. 

Το βάρος μιας αποτυχίας ύστερα από προσπάθεια δεν συγκρίνεται σε καμία περίπτωση με το τιτανομέγιστο βάρος της προσπάθειας που δεν έκανες γιατί φοβήθηκες, γιατί δίστασες , γιατί ντράπηκες, γιατί θεώρησες εκ των προτέρων πως θα αποτύχεις, γιατί είσαι αρκετά εγωιστής για να δεχθείς μια αποτυχία οπότε προτιμάς την αδράνεια.

Ο άνθρωπος που δεν κάνει λάθη, είναι αυτός που δεν κάνει τίποτα.

Αααχ....ας σταματήσουμε να μιζεριάζουμε τόσο πολύ γιατί δεν απολαμβάνουμε πια ούτε τα καλά με τόση καχυποψία και αυτοπροστασία.

Είπαμε οι εμπειρίες σου να σε κάνουν πιο δυνατό και πιο σοφό, όχι να σε εμποδίζουν να ζήσεις, να χαρείς και να ενθουσιαστείς με το παραμικρό που σου δίνει χαρά και ηρεμία.

Νισάφι φίλοι μου.

Νισάφι.