Κλαίγοντας πάνω από χυμένο γάλα

Όταν χρωστάς κοινόχρηστα, υπάρχουν διάφορα είδη διαχειριστών.

Κάποιος θα έρθει την επόμενη μέρα αφότου έχουν λήξει και δεν θα φύγει αν δεν του τα δώσεις.

Κάποιος άλλος θα φύγει και θα σου δώσει ένα χρονικό περιθώριο.

Κάποιος θα έρθει μετά από μέρες και θα σε αφήσει να του πεις το λόγο που τα άργησες κι ίσως δείξει κατανόηση.

Σε κάποιον θα χρωστάς 6 μήνες κι αυτός θα έρχεται κάθε τόσο να τα ζητάει μέχρι να εξαντληθεί η υπομονή του.

Έτσι γίνεται και στη ζωή με τις εκκρεμότητες που αφήνεις μέσα σου άλυτες.

Κάποιες φορές η ζωή σου δίνει το περιθώριο να τις λύσεις, κάποιες φορές περιμένει την επόμενη αμέσως μέρα από το πρόβλημα να είσαι έτοιμος να αντιμετωπίσεις την πραγματικότητα.

Κάποιες φορές σου δίνει πολλούς μήνες υπενθυμίζοντας σου κάθε τόσο ό,τι της χρωστάς.

Γίνεσαι εξπέρ στη δικαιολογία και στο ψέμα.

''Θα στα δώσω τον επόμενο μήνα.''

Και περνάνε 5 χρόνια και σου λέει game over τώρα. 

Όσο pause έκανες, έκανες.

Ή τα λύνεις ή σε διώχνω απ'το παιχνίδι.  

Δεν πάει άλλο.

Καλά παίξαμε, καλά με κορόιδεψες-καλά σε κορόιδεψες , τώρα όμως πρέπει  να πάρεις μια απόφαση. Ή θα μείνεις και θα βρεις τρόπο να τα λύσεις και θα πατήσεις resume ή θα αποδεχτείς ότι έχασες και θα ξαναρχίσεις το παιχνίδι ή θα βρεις καινούριο παιχνίδι.

Διάλεξε και πάρε.

Το βλέπεις ότι δεν υπάρχει άλλη επιλογή πλέον έτσι;