Θέλω τη στιγμή μου
Την πρώτη φορά που άκουσα τη φράση ''η ευτυχία είναι στιγμές'' την ερμήνευσα κάπως.
Σκέφτηκα πως αφού η ευτυχία είναι στιγμές πρέπει να δημιουργήσω στιγμές.
Να επιδιώξω να ζήσω διαφορετικά πράγματα , να έχω μια λίστα από στιγμές.
Έτσι όταν θα κοίταζα το χαρτί μου με τη λίστα και θα έκανα την πρόσθεση θα έβγαινε αποτέλεσμα ευτυχία. Θα είχα ένα χαρτί να μου αποδεικνύει πως είμαι ευτυχισμένη.
Μα να..το γράφει εδώ. Κοίτα αυτό που έκανες, κι αυτό, κι εκείνο και το άλλο.
Μετά κοίταξα ξανά το χαρτί μου.
Μερικά τα θυμόμουν και θα τα θυμόμουν κι ας μη τα είχα γράψει σε κανένα χαρτί.
Τα υπόλοιπα δεν υπήρχαν στο κεφάλι μου.
Ήταν εκείνα που όταν τα βίωσα δεν ήμουν εκεί.
Καταλαβαίνεις;
Ήμουν εκεί, αλλά δεν ήμουν ΕΚΕΙ..
Το σώμα μου ήταν εκεί , αλλά το κεφάλι μου ταξίδευε μέσα σε σκέψεις παρελθοντικές και μελλοντικές.
Το σώμα μου ήταν εκεί , αλλά το μυαλό μου ήταν πνιγμένο σε μια θάλασσα από φόβους, άγχος, προβληματισμούς, παλιές ιστορίες, χαμένα όνειρα, αποτυχημένες προσπάθειες, ξεχασμένες φιλοδοξίες, παρελθοντικά λάθη, πάθη, πονεμένες εμπειρίες, δάκρυα, θυμό.
Η ευτυχία είναι στιγμές, αλλά όχι γενικά στιγμές.
Είναι οι στιγμές που τις βιώνεις με όλη σου την ύπαρξη.
Εκείνες οι στιγμές που όλες σου οι αισθήσεις ήταν στην υπηρεσία του παρόντος.
Άκουγες τη στιγμή, μύριζες τη στιγμή, έβλεπες τη στιγμή, γευόσουν τη στιγμή, ένιωθες τη στιγμή σε όλο σου το κορμί.
Μη σκοτώνεις τη στιγμή.
Μη της βάζεις ταμπέλες, μην την προεξοφλείς, μην τη συγκρίνεις.
Μη τη χρωματίζεις βιαστικά με χρώματα που πίστεψες πως της ταιριάζουν πριν την βιώσεις και τη μάθεις. Ασ'την να χρωματιστεί μόνη της, να αποκτήσει δική της μυρωδιά,να έχει τη δική της γεύση, να αποκτήσει το δικό της τραγούδι.
Σκέφτηκα πως αφού η ευτυχία είναι στιγμές πρέπει να δημιουργήσω στιγμές.
Να επιδιώξω να ζήσω διαφορετικά πράγματα , να έχω μια λίστα από στιγμές.
Έτσι όταν θα κοίταζα το χαρτί μου με τη λίστα και θα έκανα την πρόσθεση θα έβγαινε αποτέλεσμα ευτυχία. Θα είχα ένα χαρτί να μου αποδεικνύει πως είμαι ευτυχισμένη.
Μα να..το γράφει εδώ. Κοίτα αυτό που έκανες, κι αυτό, κι εκείνο και το άλλο.
Μετά κοίταξα ξανά το χαρτί μου.
Μερικά τα θυμόμουν και θα τα θυμόμουν κι ας μη τα είχα γράψει σε κανένα χαρτί.
Τα υπόλοιπα δεν υπήρχαν στο κεφάλι μου.
Ήταν εκείνα που όταν τα βίωσα δεν ήμουν εκεί.
Καταλαβαίνεις;
Ήμουν εκεί, αλλά δεν ήμουν ΕΚΕΙ..
Το σώμα μου ήταν εκεί , αλλά το κεφάλι μου ταξίδευε μέσα σε σκέψεις παρελθοντικές και μελλοντικές.
Το σώμα μου ήταν εκεί , αλλά το μυαλό μου ήταν πνιγμένο σε μια θάλασσα από φόβους, άγχος, προβληματισμούς, παλιές ιστορίες, χαμένα όνειρα, αποτυχημένες προσπάθειες, ξεχασμένες φιλοδοξίες, παρελθοντικά λάθη, πάθη, πονεμένες εμπειρίες, δάκρυα, θυμό.
Η ευτυχία είναι στιγμές, αλλά όχι γενικά στιγμές.
Είναι οι στιγμές που τις βιώνεις με όλη σου την ύπαρξη.
Εκείνες οι στιγμές που όλες σου οι αισθήσεις ήταν στην υπηρεσία του παρόντος.
Άκουγες τη στιγμή, μύριζες τη στιγμή, έβλεπες τη στιγμή, γευόσουν τη στιγμή, ένιωθες τη στιγμή σε όλο σου το κορμί.
Μη σκοτώνεις τη στιγμή.
Μη της βάζεις ταμπέλες, μην την προεξοφλείς, μην τη συγκρίνεις.
Μη τη χρωματίζεις βιαστικά με χρώματα που πίστεψες πως της ταιριάζουν πριν την βιώσεις και τη μάθεις. Ασ'την να χρωματιστεί μόνη της, να αποκτήσει δική της μυρωδιά,να έχει τη δική της γεύση, να αποκτήσει το δικό της τραγούδι.