Το ρούχο πρέπει να το φοράς όχι να σε φοράει

Το να αναμοχλεύεις το παρελθόν δεν είναι και το πιο έξυπνο πράγμα που μπορείς να κάνεις, είναι όμως ένας καλός τρόπος για να μάθεις καλύτερα τον εαυτό σου. Αν δεν γυρίσεις πίσω να αναλύσεις τα γεγονότα πώς θα καταλάβεις τα λάθη σου, πώς θα καταλάβεις τι σε ενοχλεί στους άλλους, πώς θα καταλάβεις τι ήθελες να κάνεις και τελικά δεν το έκανες; Όμως, ένα ταξίδι στα παλιά θέτει υπό μεγάλη αμφισβήτηση και τις αποφάσεις που πήρες κάποτε.

Μερικές αποφάσεις είναι τόσο παράξενες.

Θυμάσαι τότε που διάλεξες εκείνο το πράσινο φόρεμα;

Μα ποτέ δεν σου άρεσε το πράσινο. Σε θυμάμαι να το λες κιόλας πολλές φορές.

Είναι το χρώμα πουμισούσες.

Κι όμως τότε πριν πολλά χρόνια διάλεξες το πράσινο.

Τι σε ώθησε σε αυτή την απόφαση;

Πού ήσουν εσύ όταν πάρθηκε αυτή η απόφαση;

Πού ήταν το γούστο σου;

Πού ήταν οι επιθυμίες σου;

Πού ήταν το αγαπημένο σου χρώμα, το μωβ, όταν έπρεπε να πάρεις εκείνη την απόφαση.

Σε έβλεπα να το φοράς κι εκείνο να μην στρώνει με τίποτα.

Όλοι σου έλεγαν ότι είσαι πανέμορφη κι ό,τι σου πάει πολύ.

Εσύ το κοιτούσες στον καθρέφτη και χαμογελούσες αλλά ένιωθες ότι κάτι δεν κόλλαγε.

Αλλά δεν ήξερες τι. Είχες ξεχάσει κι εσύ η ίδια ότι το πράσινο ήταν το χρώμα που μισούσες.

Τα όμορφα λόγια συνεχίστηκαν. Αρκούσαν για να σε κάνουν να νιώθεις εντάξει.

Είχες την αποδοχή. Είχες αυτό που χρειαζόσουν για να καλύψεις την μεγάλη ανασφάλεια και την αδυναμία που ένιωθες. Την ανασφάλεια και την αδυναμία με την οποία περπατούσες παράλληλα σαν από πάντα.

Όμως τα χρόνια πέρασαν κι εσύ δεν περπατάς παράλληλα με τους δαίμονές σου πλέον.

Καμιά φορά συναντιέστε και λέτε ένα γεια, πίνετε έναν καφέ, κοιμούνται στο κρεβάτι σου και ύστερα φεύγουν.

Και κοιτάς ξανά εκείνες τις αποφάσεις που πάρθηκαν από ανασφάλεια κι αδυναμία και νιώθεις ότι δεν ήσουν καν εκεί όταν πάρθηκαν. Νιώθεις ότι δεν σε ρώτησε κάνεις.

Θες να φωνάξεις πως το αγαπημένο σου χρώμα είναι το μωβ, όχι το πράσινο.

Θες να φωνάξεις πως είσαι μωβ, πως νιώθεις μωβ, πως σκέφτεσαι μωβ και ζεις στο πράσινο.

Θες απεγνωσμένα να γυρίσεις τον χρόνο πίσω να σκίσεις το πράσινο φόρεμα και να υποστηρίξεις το χρώμα σου. Γιατί ενώ αγαπούσες κι αγαπάς τόσο το μωβ δεν το υποστήριξες; Γιατί φοβήθηκες; Γιατί έκανες πίσω;

Παρ'όλα αυτά το παρελθόν δεν αλλάζει. Μερικά λάθη διορθώνονται, μερικά όχι. Μερικά λάθη συγχωρούνται, μερικά όχι. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να διαμορφώσουμε το μέλλον μας και να προσπαθήσουμε να μην επαναλάβουμε τα λάθη του παρελθόντος.

Ποια είστε κυρία μου; 

Τι θέλετε;

Τι σας αρέσει;

Τι σας κάνει χαρούμενη;

Το θέλετε κοντό; το θέλετε μακρύ;

Ποιο είναι το αγαπημένο σας χρώμα κυρία μου;

Δεν είναι η γαμημένη η αποδοχή το ζήτημα κυρία μου.

Το ρούχο πρέπει να το φοράς όχι να σε φοράει.