Η απλή μέθοδος της Σοφούλας

Όταν δεν είμαι καλά και δεν υπάρχει προφανής λόγος (πχ. Δεν είμαι καλά γιατί έχασε ο Παναθηναϊκός), τότε ξέρω ότι δεν είναι ένας ο λόγος αλλά πολλοί κι έχουν μπερδευτεί μεταξύ τους με αποτέλεσμα να μην εντοπίζω την αρχή και το τέλος του καθενός. Γιατί πολύ απλά θεωρώ ότι κανείς δεν ξυπνάει ένα πρωί νιώθοντας άσχημα χωρίς πραγματικό λόγο (εκτός κι αν είναι γυναίκα κι έχει περίοδο- deal with it) .Γι’αυτό προσπαθώ να ηρεμώ, να βάζω φρένο στο μυαλό μου και να εμποδίζω αυτό το συνονθύλευμα σκέψεων που κατακλύζει το είναι μου. Μετά προσπαθώ σιγά σιγά να καταλάβω τι μου γίνεται.

 Συνήθως κάθε άνθρωπος έχει 3-4 μόνιμα ‘προβλήματα’  στη ζωή του που μπορεί να τα ελέγχει σε καθημερινή βάση αλλά καμιά φορά δυσκολεύεται. Στο σώμα μας κατοικούν εκατομμύρια μικρόβια κι αποτελούν τη φυσιολογική μας χλωρίδα. Ζούνε μαζί μας χωρίς να μας ενοχλούν γιατί μπορούμε και τα ελέγχουμε. Καμιά φορά όμως, όταν το ανοσοποιητικό μας δεν δουλεύει με τον ρυθμό που πρέπει, είτε γιατί δεν τρώμε καλά είτε γιατί ένα εξωτερικό μικρόβιο του επιτέθηκε και το κούρασε, είτε για χίλιους λόγους, η φυσιολογική χλωρίδα εκμεταλλεύεται την αδυναμία μας και βρίσκει την ευκαιρία να πολλαπλασιαστεί και να μας βλάψει. Έτσι είναι κι αυτά τα 3-4 μόνιμα προβλήματα στη ζωή μας. Ζούμε μαζί τους, τα έχουμε αποδεχτεί, ξέρουμε πώς να τα κρατάμε στις φυλακές του μυαλού μας, αλλά καμιά φορά ,είτε γιατί βρεθήκαμε αδύναμοι, είτε γιατί κάποιο συμβάν μας κλόνισε, τα προβλήματα βρίσκουν το κατάλληλο έδαφος για να αποδράσουν από το πίσω μέρος του μυαλού μας και να έρθουν μπροστά στα μάτια μας να μας βγάλουν επιδεικτικά τη γλώσσα έξω και να μας προκαλέσουν σε ένα ατελείωτο κυνήγι. Αυτή τη φορά όμως αυτά μας κυνηγάνε κι εμείς τρέχουμε κι όχι το αντίθετο. Οπότε ποια είναι η λύση; Σίγουρα όχι να προσπαθήσουμε να καταστρέψουμε την φυσιολογική μας χλωρίδα. Δεν είναι κάτι εφικτό. Είναι μέρος της ύπαρξής μας. Σίγουρα ,δηλαδή, όχι να προσπαθήσουμε να λύσουμε τα 3-4 προβλήματα που η διάρκεια ζωής τους μας δείχνει ότι δεν είναι χαλασμένο καζανάκι που φτιάχνει με κατάλληλο μάστορα, αλλά ουλή στο σώμα μας που θα μείνει για πάντα. Οπότε μάλλον πρέπει να κυνηγήσουμε το εξωτερικό μικρόβιο. Αυτό μπορούμε να το σκοτώσουμε αν θέλουμε.  Κι αν δεν ήταν εξωτερική η δύναμη που μας κλόνισε, αλλά έφταιγε η κακή μας διατροφή ας πούμε, μάλλον πρέπει να κοιτάξουμε μονάχα τον εαυτό μας και να αφήσουμε τα μικρόβια στην ησυχία τους γιατί προφανώς δεν μας πείραξαν όπως νομίζαμε.

Ενός κακού μύρια έπονται έχω να πω. 

Αρκεί ένα μικρό χτύπημα στο πρώτο ντόμινο για να ξεκινήσει αυτός ο καταρράκτης πτώσεων.

Γι’αυτό πάρε μια ανάσα και κάνε ένα βήμα τη φορά.

• Είναι τα 3,4 προβλήματα που σε κάνουν να νιώθεις άσχημα; Δώσε λίγο χρόνο στον εαυτό σου να αποδεχθεί για ακόμα μια φορά τη μονιμότητά τους και την ύπαρξή τους ως κομμάτι της δική σου ύπαρξης.
• Μήπως δεν πρόσεξες τον εαυτό σου; μήπως τον πίεσες παραπάνω από όσο αντέχεις; μήπως του φέρθηκες άσχημα και δεν το κατάλαβες; μήπως τον έφτασες στα άκρα του; μήπως αυτή τη στιγμή τα όριά σου είναι Χ και δεν μπορούν να γίνουν Y; Καμιά φορά η υπερβολική πίεση οδηγεί σε σιωπηλές εσωτερικές εκρήξεις που δεν μπορείς να αντιληφθείς κι εσύ ο ίδιος. Δεν έχουν όλες οι εκρήξεις δράματα και πολλά ντεσιμπέλ. Πρόσεξε τον εαυτό σου και δώσε του την αγάπη που του αξίζει. Είναι διαταγή!
• Μήπως κάποιο συμβάν σε κλόνισε τόσο που διατάραξε την ψυχοσύνθεσή σου; Γιατί αν τελικά έπεσε ένα ντόμινο και έριξε και τα υπόλοιπα, πρέπει να ρίξεις το φταίξιμο σε αυτό που έπεσε κι όχι σε εκείνα που αναγκαστικά δέχτηκαν τη δύναμή του και υπέκυψαν στη βαρύτητα. Και τελικά το ντόμινο το έριξε ο άνεμος ή κάποιος άλλος το έσπρωξε με τον δείκτη του χεριού του; Ή μήπως το έριξες εσύ; Ή μήπως το ρίξατε μαζί; Αν ισχύει κάτι από όλα αυτά, τότε έχεις να αντιμετωπίσεις μονάχα το συμβάν και πρέπει να διώξεις την ομίχλη που δημιουργούν οι παραπάνω δύο κουκίδες για να το δεις καθαρά να στέκεται μπροστά σου. Αλλά δεν θα σου πω εγώ πώς.