Εγώ και τα περιστέρια

Είναι περίεργο το πόσο εύκολο είναι να αραδιάζουμε τις θεωρίες μας σε φίλους και γνωστούς μα και στον ίδιο μας τον εαυτό και το πόσο δύσκολο είναι να τις εφαρμόσουμε όταν έρχεται η ώρα.
Συμβουλές έχουμε να δώσουμε , αρχές έχουμε να μοιραστούμε , όρους έχουμε θέσουμε, stadards έχουμε ....απ'όλα έχουμε.
Πώς γίνεται όμως στις 5 από τις 6 αποφάσεις που έχουμε να πάρουμε να τα ξεχνάμε όλα;
Κι εκεί που θα έλεγες στον άλλον να φύγει, εσύ μένεις.
Κι εκεί που θα έλεγες στον άλλον να προσπαθήσει, εσύ τα παρατάς.
Κι εκεί που θα έλεγες στον άλλον να μην συμβιβαστεί, εσύ συμβιβάζεσαι.
Κι εκεί που θα έλεγες στον άλλον να πατήσει πόδι, εσύ μένεις σιωπηλός στην γωνιά σου.
Κι εκεί που θα έλεγες στον άλλον να μην ακούσει κανέναν, εσύ αφήνεις τους άλλους να σε επηρεάσουν.
Κι εκεί που θα έλεγες στον άλλον να πει αυτό που νιώθει, εσύ κάνεις τον μουγκό.
Κι εκεί που θα έλεγες στον άλλον να διατηρήσει την αξιοπρέπειά του, εσύ την έχεις χάσεις προ πολλού.
Κι εκεί που θα έλεγες στον άλλον να κάνει υπομονή, εσύ φέρεσαι σαν 5χρονο που θέλει την νέα barbie τώρα.
Κι εκεί που θα έλεγες στον άλλον να τολμήσει, εσύ κοτεύεις.


Είδες;
Η θεωρία από την πράξη τελικά απέχει έτη φωτός.