Μπου!
Δυσκολεύτηκα.
Κι όταν δυσκολεύομαι αναζητώ τη βοήθεια του λεξικού.
Και ορίστε τι μου είπε
''Φόβος είναι ένα έντονο δυσάρεστο συναίσθημα, που προκαλείται εξαιτίας (πραγματικού ή φανταστικού) κινδύνου ή απειλής.''
Και να προσθέσω... ''ένα από τα πιο ισχυρά συναισθήματα''
Τόσο ισχυρά που είναι ικανό να ορίσει τη ζωή σου, αν δεν πατήσεις πόδι.
Όσο μεγαλώνουμε τόσο πιο πολύ φοβόμαστε τα πάντα.
Όταν είμαστε μικροί όλα είναι πιο απλά.
Ίσως η περιέργειά μας είναι και πιο έντονη κι αυτό μας κάνει περισσότερο ριψοκίνδυνους.
Κι ενώ ξεπερνάς το φόβο σου για το τέρας στη ντουλάπα, ή την κακιά μάγισσα, έρχονται νέοι φόβοι που επηρεάζουν τη ζωή σου όχι μόνο τη νύχτα αλλά και όλη την υπόλοιπη μέρα.
Ένας από αυτούς, είναι ο φόβος σου να νιώσεις. Ένας φόβος που πολλές φορές είναι τόσο μεγάλος που δεν αφήνει χώρο στα υπόλοιπα συναισθήματα να εμφανισθούν.
Ένας φόβος που προκαλείται εξαιτίας φανταστικού κινδύνου ή απειλής.
Ένας φόβος που στο δικό σου μυαλό μοιάζει σαν ασπίδα προστασίας ,κομμένη και ραμμένη στα μέτρα σου, αλλά που στην πραγματικότητα είναι μια ασπίδα περιορισμού.
Ενός περιορισμού που σου επιβάλλει να παγώσεις την καρδιά σου, ώστε να δίνεις περισσότερη ενέργεια στο μυαλό σου και κατα συνέπεια στη λογική σου.
Κι ενώ από το στόμα σου έπρεπε να βγαίνουν λόγια όπως ''νιώθω έτσι..'', βγαίνουν συνεχώς συναισθηματικοί αλγόριθμοι..''αν κάνω αυτό θα οδηγηθώ εκεί, κι αν όχι τότε θα κάνω εκείνο, κι αν δεν πετύχει τότε θα πρέπει να αλλάξω εκείνο''
Κι ένας συναισθηματικός αλγόριθμος σε μετατρέπει σε ένα άψυχο ον.
Που δεν νιώθει γιατί αργότερα μπορεί να πληγωθεί.
Δεν ενθουσιάζεται γιατί αργότερα μπορεί να στεναχωρηθεί.
Δεν χαίρεται γιατί μπορεί αργότερα να κλάψει.
Δεν ρισκάρει γιατί μπορεί να αποτύχει.
Και τελικά δεν ζει, γιατί είναι τόσο έξυπνος και τόσο διορατικός που έχει προβλέψει εκ των προτέρων το τι θα συμβεί.
Είναι τόσο έξυπνος που δεν δέχεται την αποτυχία, τη στεναχώρια, τη θλίψη ως φυσιολογικό περιεχόμενο μιας γεμάτης ζωής ,γι'αυτό και επιλέγει να μην κάνει κάτι, ώστε να μειώσει την πιθανότητα εμφάνισής τους.
Και είναι τόσο έξυπνος που νομίζει ότι η απραγία του , του προσφέρει την ηρεμία στη ζωή του ενώ στην πραγματικότητα η ζωή του είναι μισή, αφού έχει επιλέξει να αφαιρέσει από αυτή τα αρνητικά συναισθήματα.
Κι αν νομίζετε ότι τα συναισθήματα δεν περιορίζονται, τότε κάνετε λάθος , γιατί ο περιορισμός αυτός είναι χρονικά εξαρτώμενος κι η ικανότητα ενός ανθρώπου να θάβει ό,τι νιώθει και να το πιστεύει και ο ίδιος ότι δεν νιώθει αυξάνεται με την καιρό και την εξάσκηση.
Γιατί το μεγαλύτερο κακό δεν είναι να συνθλίβεις συναισθήματα για να μην φανούν, το μεγαλύτερο κακό είναι να μπορείς να πείσεις τον ίδιο σου τον εαυτό ότι δεν νιώθεις.
Αυτοαναισθητοποίηση.
Είναι τόσο έξυπνος που κατάφερε να δημιουργήσει έναν διακόπτη on/off και να κρατάει την καρδιά του κλειστή. Γεμάτη μεν, κλειστή δε.
Σαν ένα σπίτι με κλεισμένα παράθυρα και σβηστά φώτα συνεχώς.
Μπορεί να είναι γεμάτο με όλα τα καλά του κόσμου , αλλά ο ιδιοκτήτης να είναι κλεισμένος μέσα, με κλεισμένα παράθυρα και σβηστά τα φώτα.
Εγώ αν περνούσα απέξω από ένα τέτοιο σπίτι θα πίστευα απλά ότι είναι ένα εγκαταλελειμμένο σπίτι.
Κι όταν δυσκολεύομαι αναζητώ τη βοήθεια του λεξικού.
Και ορίστε τι μου είπε
''Φόβος είναι ένα έντονο δυσάρεστο συναίσθημα, που προκαλείται εξαιτίας (πραγματικού ή φανταστικού) κινδύνου ή απειλής.''
Και να προσθέσω... ''ένα από τα πιο ισχυρά συναισθήματα''
Τόσο ισχυρά που είναι ικανό να ορίσει τη ζωή σου, αν δεν πατήσεις πόδι.
Όσο μεγαλώνουμε τόσο πιο πολύ φοβόμαστε τα πάντα.
Όταν είμαστε μικροί όλα είναι πιο απλά.
Ίσως η περιέργειά μας είναι και πιο έντονη κι αυτό μας κάνει περισσότερο ριψοκίνδυνους.
Κι ενώ ξεπερνάς το φόβο σου για το τέρας στη ντουλάπα, ή την κακιά μάγισσα, έρχονται νέοι φόβοι που επηρεάζουν τη ζωή σου όχι μόνο τη νύχτα αλλά και όλη την υπόλοιπη μέρα.
Ένας από αυτούς, είναι ο φόβος σου να νιώσεις. Ένας φόβος που πολλές φορές είναι τόσο μεγάλος που δεν αφήνει χώρο στα υπόλοιπα συναισθήματα να εμφανισθούν.
Ένας φόβος που προκαλείται εξαιτίας φανταστικού κινδύνου ή απειλής.
Ένας φόβος που στο δικό σου μυαλό μοιάζει σαν ασπίδα προστασίας ,κομμένη και ραμμένη στα μέτρα σου, αλλά που στην πραγματικότητα είναι μια ασπίδα περιορισμού.
Ενός περιορισμού που σου επιβάλλει να παγώσεις την καρδιά σου, ώστε να δίνεις περισσότερη ενέργεια στο μυαλό σου και κατα συνέπεια στη λογική σου.
Κι ενώ από το στόμα σου έπρεπε να βγαίνουν λόγια όπως ''νιώθω έτσι..'', βγαίνουν συνεχώς συναισθηματικοί αλγόριθμοι..''αν κάνω αυτό θα οδηγηθώ εκεί, κι αν όχι τότε θα κάνω εκείνο, κι αν δεν πετύχει τότε θα πρέπει να αλλάξω εκείνο''
Κι ένας συναισθηματικός αλγόριθμος σε μετατρέπει σε ένα άψυχο ον.
Που δεν νιώθει γιατί αργότερα μπορεί να πληγωθεί.
Δεν ενθουσιάζεται γιατί αργότερα μπορεί να στεναχωρηθεί.
Δεν χαίρεται γιατί μπορεί αργότερα να κλάψει.
Δεν ρισκάρει γιατί μπορεί να αποτύχει.
Και τελικά δεν ζει, γιατί είναι τόσο έξυπνος και τόσο διορατικός που έχει προβλέψει εκ των προτέρων το τι θα συμβεί.
Είναι τόσο έξυπνος που δεν δέχεται την αποτυχία, τη στεναχώρια, τη θλίψη ως φυσιολογικό περιεχόμενο μιας γεμάτης ζωής ,γι'αυτό και επιλέγει να μην κάνει κάτι, ώστε να μειώσει την πιθανότητα εμφάνισής τους.
Και είναι τόσο έξυπνος που νομίζει ότι η απραγία του , του προσφέρει την ηρεμία στη ζωή του ενώ στην πραγματικότητα η ζωή του είναι μισή, αφού έχει επιλέξει να αφαιρέσει από αυτή τα αρνητικά συναισθήματα.
Κι αν νομίζετε ότι τα συναισθήματα δεν περιορίζονται, τότε κάνετε λάθος , γιατί ο περιορισμός αυτός είναι χρονικά εξαρτώμενος κι η ικανότητα ενός ανθρώπου να θάβει ό,τι νιώθει και να το πιστεύει και ο ίδιος ότι δεν νιώθει αυξάνεται με την καιρό και την εξάσκηση.
Γιατί το μεγαλύτερο κακό δεν είναι να συνθλίβεις συναισθήματα για να μην φανούν, το μεγαλύτερο κακό είναι να μπορείς να πείσεις τον ίδιο σου τον εαυτό ότι δεν νιώθεις.
Αυτοαναισθητοποίηση.
Είναι τόσο έξυπνος που κατάφερε να δημιουργήσει έναν διακόπτη on/off και να κρατάει την καρδιά του κλειστή. Γεμάτη μεν, κλειστή δε.
Σαν ένα σπίτι με κλεισμένα παράθυρα και σβηστά φώτα συνεχώς.
Μπορεί να είναι γεμάτο με όλα τα καλά του κόσμου , αλλά ο ιδιοκτήτης να είναι κλεισμένος μέσα, με κλεισμένα παράθυρα και σβηστά τα φώτα.
Εγώ αν περνούσα απέξω από ένα τέτοιο σπίτι θα πίστευα απλά ότι είναι ένα εγκαταλελειμμένο σπίτι.