Με κατατρέχουν, με εξουσιάζουν φρικιά και ΔΑΙΙΙΙΙΙΙΜΟΝΕΣ

Εσύ με ξέρεις πιο πολύ απ'όλους στη ζωή μου.
Έτσι λέει το άσμα κι εγώ δεν διαφωνήσω.
Σίγουρα έχουμε στη ζωή μας κάποιον-κάποιους που μας ξέρουν καλά.
Κάποιους που τους δείχνουμε τον εαυτό μας ακριβώς όπως είναι, ή ...περίπου ακριβώς.
Αλλά εγώ θα σου κάνω μια άλλη ερώτηση. Πολύ πιο σημαντική.
Εσύ τον εαυτό σου πόσο καλά τον ξέρεις;
Θέλω να πω, τα όρια σου τα ξέρεις; τις επιθυμίες σου; τις ανάγκες σου; τα θέλω και τα μη σου; τους φόβους; τις αδυναμίες σου;
Ξέρεις να κρίνεις τον εαυτό σου όταν χρειάζεται;
Ξέρεις να τον επαινείς όταν καταφέρνει κάτι;
Μήπως μόνο τον κατηγορείς ή μόνο τον επαινείς;

Γιατί καμιά φορά επαναπαυόμαστε στους άλλους και στην επιβεβαίωση που μας δίνουν και δεν ψάχνουμε να βρούμε τους δικούς μας μηχανισμούς.
Να βρούμε εκείνο τον τρόπο που θα μας οδηγήσει να αγκαλιάσουμε τον εαυτό μας, όπως θα έκανε ένας φίλος σε μια δύσκολη στιγμή και όχι να τον κατηγορήσουμε μέχρι τελικής πτώσεως.
Να βρούμε εκείνο τον τρόπο που θα μας οδηγήσει να μαλώσουμε τον εαυτό μας, όπως θα έκανε ένας φίλος μας όταν έχουμε κάνει λάθος και όχι να προσπερνάμε τα λάθη μας καθώς εμείς είμαστε οι αλάνθαστοι!

Αν όχι χθες, αν όχι σήμερα, μια μέρα θα καταλάβεις πόσο σημαντικό είναι να μάθεις εσένα.
Γιατί όταν μάθεις εσένα, όλα θα γίνουν λιγουλάκι πιο εύκολα.
Όταν καταλάβεις ποιοι είναι οι δικοί σου ''δαίμονες'' που μπορούν να μαυρίσουν τη μέρα σου ή τις μέρες σου τότε σιγά σιγά θα βρεις και τον τρόπο να τους πολεμήσεις.
Όταν καταλάβεις ότι αυτοί οι ''δαίμονες'' ρουφάνε την ενέργειά σου και έχουν τον έλεγχο της ζωής σου τότε θα βρεις και τη δύναμη να ορθώσεις ανάστημα και να τους αντιμετωπίσεις.
Και θα τους νικήσεις όταν ξέρεις πολύ καλά τον εαυτό σου.
Γιατί αυτό είναι το μειονέκτημά τους.
Ποτέ δεν θα σε μάθουν τόσο καλά όσο μπορείς εσύ να μάθεις τον εαυτό σου.
Αυτοί σε πατάνε εκεί που ξέρουν ότι θα πονέσεις. 
Στους φόβους, τις αδυναμίες, τα μειονεκτήματα και τα ελαττώματά σου. 
Κι όσο πιο πολύ μαθαίνεις να αντιμετωπίζεις φόβους,αδυναμίες,μειονεκτήματα και ελαττώματα τόσο πιο μικρά γίνονται. Τόσο περισσότερο εξασθενούν.
Και φτάνει ένα σημείο που εξασθενούν τόσο πολύ που οι δαίμονες δεν έχουν πια όπλα για να σε πολεμήσουν.
Κι απλά φεύγουν, έτσι ηττημένοι πια ... :)

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις