Η φάση είναι ΚΘΒΕ
Κοίτα εγώ αν μου επιτρέπεις δεν είμαι μόνο αυτό που βλέπεις κι είναι φορές που αναρωτιέμαι πώς καταφέρνω και κρατιέμαι.
Αυτά τα είπε το Νατασάκι. Δεν τα είπα εγώ.
Κι έρχομαι σε ερωτώ εσένα τώρα.
Εσύ έχεις μάσκα;
Εκείνες τις δύσκολες μέρες , τις θλιμμένες, που είσαι λίγο down τι κάνεις;
Ναι ρε παιδί μου, δεν θα πας να κλαφτείς σε όλον τον κόσμο αλλά δεν παίζει αυτό το χαμόγελο
365 ημερών να ναι πάντα αληθινό.
Και καλά εμένα θα με δουλέψεις, όταν κοιτάζεσαι στον καθρέφτη τι κάνεις;
Χαμογελάς κι εκεί ψεύτικα;
Tους ανθρώπους σου πάντως δεν τους ξεγελάς.
Καλά δεν το συζητώ για τον εαυτό σου.
Απλά το ΜΥΚΟΝΟΟΟΟΟΣ 365 μέρες τον χρόνο δεν έπεισε ποτέ κανέναν.
Όχι ότι σε νοιάζει. Το ξέρω ότι δεν σε νοιάζει.
Βέβαια άμα δεν σε ένοιαζε δεν θα ασχολιόσουν καθόλου με το να καλυφθείς ή να φανερωθείς.
Αλλά είναι κι αυτά τα τυπικά ''τι έχεις;'' από τυπάδες άγνωστους ουσιαστικά που σου τη δίνουν.
Ε και λες δεν βαριέσαι, ας ρίξω εκεί ένα χαμόγελο αλά Ελένη Μενεγάκη, να περάσω από τα βλέμματα χωρίς να τα τραβήξω και μετά γυρίζω σπίτι μου και κυλιέμαι στον καναπέ σαν νέος Σνόρλαξ.
Στην τελική όταν οι άγνωστοι σε ρωτάνε ''τι έχεις'' παρακαλάνε για ένα ''τιποτα ρε. όλα καλά. είμαι λίγο κουρασμένος''. Έτσι κι ανοίξεις το στόμα σου και τα ομολογήσεις όλα καταριούνται την ώρα και τη στιγμή που σε ρώτησαν. Άντε ας μην είμαι απόλυτη. Είναι και κάποιες εξαιρέσεις. Οι γνωστοί ''άνθρωποι-γεννημένοι-ψυχολόγοι''
Γενικά όμως οι γύρω σου νοιάζονται και ασχολιούνται με την πάρτη σου πολύ λιγότερο από όσο νομίζεις κι από όσο θέλεις να νομίζεις.
Όχι ότι είναι κατακριτέο. Καθείς με τα προβλήματα του. Καθείς με τον περίγυρό του. Έτσι πάει.
Το καλό είναι ότι τη βρίσκεται την άκρη τα βράδια ε. Ποτάκι, χορός, χαλάρα. Φιλαράκια απ'τα λίγα.
Ας ξενοιάσεις και λίγο.
Απλά ρε φίλε μου σε βλέπω κι εκεί κάπως ''μαγκωμένο''. Δεν το φχαριστιέσαι. Τι παίζει; Τι χαμόγελο είναι αυτό τώρα; Αληθινό ή ψεύτικο;
Πω μετά από τόσες πρόβες δεν σε καταλαβαίνω πια πότε υποκρίνεσαι και πότε λες αλήθεια.
Και πάλι όμως τι σκατά σε νοιάζει για μένα.
Τον εαυτό σου ρώτα ρε φίλε μου.
Πες , γελάω αλήθεια τώρα ή έτσι για τα τυπικά;
Πες, η ζωή μου είναι αυτή ή πρωινό στο MEGA.;
Τα θελες και τα παθες όμως. Αφού εσύ είσαι γεννημένος για τη γωνίτσα σου.
Τι τα θελες τώρα και τα μπλεξες.
Αφού αυτή τη ζωή εσύ δεν τη γουστάρεις. Δεν ξέρεις να τη ζεις αληθινά. Δεν σε γεμίζει. Υποκρίνεσαι. Τι τα θελες ρε φίλε μου;
Είναι αργά τώρα λες; Ξέρω κι εγώ ρε παιδί μου. Τι να σου πω. Έχω ακούσει να λένε πως ''ποτέ δεν είναι αργά''. Τώρα αλήθεια είναι;ψέμματα είναι; Δεν ξέρω ρε φίλε μου.
Τι τα θελες ρε φίλε μου όμως. Άντε δεν σε κατηγορώ. Ήταν σαν κόκκινο κουμπί αυτή η φάση. Άπαξ και σου πούν μην το πατήσεις, σε τρώει να δεις τι παίζει. Ε και το πάτησες. Σου φυγε η απορία.
Σε κόβω και να μη σου φυγε όμως. Σε κόβω για προβληματισμένο. Τι; όχι;
Πάρε το χρόνο σου.
Πώς έμπλεξες έτσι ρε φίλε μου; Πραγματικά πρέπει να τραβάς λούκι.
Έλα ρε μη στεναχωριέσαι. Όλα καλά θα πάνε. Τα λέμε. Να κανονίσουμε κανένα καφεδάκι. Θα σε πάρω. Πιο πιθανό με παπά και με κουμπάρο.
Αυτά τα είπε το Νατασάκι. Δεν τα είπα εγώ.
Κι έρχομαι σε ερωτώ εσένα τώρα.
Εσύ έχεις μάσκα;
Εκείνες τις δύσκολες μέρες , τις θλιμμένες, που είσαι λίγο down τι κάνεις;
Ναι ρε παιδί μου, δεν θα πας να κλαφτείς σε όλον τον κόσμο αλλά δεν παίζει αυτό το χαμόγελο
365 ημερών να ναι πάντα αληθινό.
Και καλά εμένα θα με δουλέψεις, όταν κοιτάζεσαι στον καθρέφτη τι κάνεις;
Χαμογελάς κι εκεί ψεύτικα;
Tους ανθρώπους σου πάντως δεν τους ξεγελάς.
Καλά δεν το συζητώ για τον εαυτό σου.
Απλά το ΜΥΚΟΝΟΟΟΟΟΣ 365 μέρες τον χρόνο δεν έπεισε ποτέ κανέναν.
Όχι ότι σε νοιάζει. Το ξέρω ότι δεν σε νοιάζει.
Βέβαια άμα δεν σε ένοιαζε δεν θα ασχολιόσουν καθόλου με το να καλυφθείς ή να φανερωθείς.
Αλλά είναι κι αυτά τα τυπικά ''τι έχεις;'' από τυπάδες άγνωστους ουσιαστικά που σου τη δίνουν.
Ε και λες δεν βαριέσαι, ας ρίξω εκεί ένα χαμόγελο αλά Ελένη Μενεγάκη, να περάσω από τα βλέμματα χωρίς να τα τραβήξω και μετά γυρίζω σπίτι μου και κυλιέμαι στον καναπέ σαν νέος Σνόρλαξ.
Στην τελική όταν οι άγνωστοι σε ρωτάνε ''τι έχεις'' παρακαλάνε για ένα ''τιποτα ρε. όλα καλά. είμαι λίγο κουρασμένος''. Έτσι κι ανοίξεις το στόμα σου και τα ομολογήσεις όλα καταριούνται την ώρα και τη στιγμή που σε ρώτησαν. Άντε ας μην είμαι απόλυτη. Είναι και κάποιες εξαιρέσεις. Οι γνωστοί ''άνθρωποι-γεννημένοι-ψυχολόγοι''
Γενικά όμως οι γύρω σου νοιάζονται και ασχολιούνται με την πάρτη σου πολύ λιγότερο από όσο νομίζεις κι από όσο θέλεις να νομίζεις.
Όχι ότι είναι κατακριτέο. Καθείς με τα προβλήματα του. Καθείς με τον περίγυρό του. Έτσι πάει.
Το καλό είναι ότι τη βρίσκεται την άκρη τα βράδια ε. Ποτάκι, χορός, χαλάρα. Φιλαράκια απ'τα λίγα.
Ας ξενοιάσεις και λίγο.
Απλά ρε φίλε μου σε βλέπω κι εκεί κάπως ''μαγκωμένο''. Δεν το φχαριστιέσαι. Τι παίζει; Τι χαμόγελο είναι αυτό τώρα; Αληθινό ή ψεύτικο;
Πω μετά από τόσες πρόβες δεν σε καταλαβαίνω πια πότε υποκρίνεσαι και πότε λες αλήθεια.
Και πάλι όμως τι σκατά σε νοιάζει για μένα.
Τον εαυτό σου ρώτα ρε φίλε μου.
Πες , γελάω αλήθεια τώρα ή έτσι για τα τυπικά;
Πες, η ζωή μου είναι αυτή ή πρωινό στο MEGA.;
Τα θελες και τα παθες όμως. Αφού εσύ είσαι γεννημένος για τη γωνίτσα σου.
Τι τα θελες τώρα και τα μπλεξες.
Αφού αυτή τη ζωή εσύ δεν τη γουστάρεις. Δεν ξέρεις να τη ζεις αληθινά. Δεν σε γεμίζει. Υποκρίνεσαι. Τι τα θελες ρε φίλε μου;
Είναι αργά τώρα λες; Ξέρω κι εγώ ρε παιδί μου. Τι να σου πω. Έχω ακούσει να λένε πως ''ποτέ δεν είναι αργά''. Τώρα αλήθεια είναι;ψέμματα είναι; Δεν ξέρω ρε φίλε μου.
Τι τα θελες ρε φίλε μου όμως. Άντε δεν σε κατηγορώ. Ήταν σαν κόκκινο κουμπί αυτή η φάση. Άπαξ και σου πούν μην το πατήσεις, σε τρώει να δεις τι παίζει. Ε και το πάτησες. Σου φυγε η απορία.
Σε κόβω και να μη σου φυγε όμως. Σε κόβω για προβληματισμένο. Τι; όχι;
Πάρε το χρόνο σου.
Πώς έμπλεξες έτσι ρε φίλε μου; Πραγματικά πρέπει να τραβάς λούκι.
Έλα ρε μη στεναχωριέσαι. Όλα καλά θα πάνε. Τα λέμε. Να κανονίσουμε κανένα καφεδάκι. Θα σε πάρω. Πιο πιθανό με παπά και με κουμπάρο.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου