Πώς να διώξετε το άγχος σας με άγχος.
Θα βάλω τα δυνατά μου για να γράψω κάτι που να είναι προς ανάγνωση, διότι με έχει συνεπάρει αυτό που συνειδητοποίησα σήμερα το πρωί λίγο πριν φτάσουμε στο 2020.
ΜΠΟΡΕΙ να επιλέγουμε την μαθημένη αποτυχία για να αποφύγουμε να προσπαθήσουμε για κάτι που μπορεί να οδηγήσει σε μια πιθανή αποτυχία.
ΜΠΟΡΕΙ στην πορεία της ζωής να ανακαλύπτουμε κάποια κατάσταση στην οποία όταν αποτυγχάνουμε να μπορούμε να τη διαχειριστούμε, να μην μας καταρρακώνει στην πραγματικότητα τόσο πολύ και να την χρησιμοποιούμε για να απασχολεί το μυαλό μας από το να μας φανερώσει τα πραγματικά μας άγχη. Άγχη για καταστάσεις που δεν αντιμετωπίσαμε ποτέ, ρίσκα που δεν πήραμε ποτέ γιατί κάτι βαθιά μέσα μας μας λέει ότι αν αποτύχουμε σε αυτές τις καταστάσεις ίσως και να μην μπορέσουμε να ξανασηκωθούμε, ίσως να νιώσουμε λίγοι, ίσως να νιώσουμε ότι δεν καταφέραμε να γίνουμε τελικά αυτό για το οποίο γεννηθήκαμε.
Θα προσπαθήσω λοιπόν να βρω ένα παράδειγμα για να σας εξηγήσω τι ακριβώς εννοώ (χωρίς να είμαι και σίγουρη ότι θα το πετύχω)
Πολλοί άνθρωποι χρησιμοποιούν διάφορα εργαλεία για να αποσπάσουν το μυαλό τους.
Δεν μας αρέσει να είμαστε λυπημένοι. Θέλουμε αμέσως να κάνουμε κάτι για να αποφύγουμε τη λύπη, τη θλίψη, τον πόνο.
Ας πάρουμε για παράδειγμα τον Θεόφιλο (τυχαία επιλογή ονόματος που δεν υπάρχει στο περιβάλλον για να μην νομίζει κάποιος ότι τον στοχοποιώ :p)
Ο Θεόφιλος είναι εργαζόμενος σε μια μεγάλη εταιρεία και είναι αρκετά σημαντικό μέλος αυτής. Είναι αρκετά ανασφαλής και δεν θεωρεί ότι έχει ικανότητες για κάτι περισσότερο. Μπορεί ανα διαστήματα να κάνει μεγαλεπίβολα σχέδια, αλλά όταν προσπαθεί να γίνει καλύτερος τα παρατάει και είναι μάστερ στην αναβολή. Συχνά νιώθει να βαριέται. Όλο αυτό του δημιουργεί ένα άγχος που δεν μπορεί να το διαχειριστεί γιατί δεν το έχει διαχειριστεί ποτέ. Δεν εχει προσπαθήσει να καταλάβει γιατί νιώθει έτσι, τι τον οδηγεί στον φόβο της αποτυχίας, γιατί πιστεύει ότι δε θα τα καταφέρει, κτλ.
Εκείνη τη στιγμή λοιπόν επιλέγει να μεταβιβάσει όλη αυτήν την ένταση και τα συναισθήματά του σε μιαν άλλη κατάσταση που ναι μεν τον στεναχωρεί, αλλά ξέρει πως να τα βγάζει πέρα και να συνεχίζει να είναι λειτουργικός. Ο Θεόφιλος γνωρίζει τις πιο ακατάλληλες γυναίκες γιαυτόν ώστε να μπορέσει να στεναχωρηθεί με την μαθημένη θλίψη και το μαθημένο άγχος που δημιουργεί μια αποτυχημένη γνωριμία. Εδώ και πολλά χρόνια έχει αποδεχτεί ότι δεν τα καταφέρνει με τις ερωτικές σχέσεις. Όλες για κάποιον λόγο τον εγκαταλείπουν.
Ο Θεόφιλος λοιπόν χρόνια απολαμβάνει αυτό τον μαθημένο κύκλο προσπάθειας-αποτυχίας που ναι μεν του δημιουργεί άγχος και στεναχώρια αλλά ''δεν είναι και πρώτη φορά. μαθημένος είμαι''.
Όταν λοιπόν ο Θεόφιλος ξυπνάει ένα πρωί κι αποφασίζει ότι θα προσπαθήσει να κάνει μια μετεκπαίδευση στο εξωτερικό στο αντικείμενό του που θα τον κάνει πιο περιζήτητο στον τομέα του, ανοίγει τον υπολογιστή του και ψάχνει τα διαδικαστικά. Ξαφνικά εκεί που ψάχνει τον κατακλύζουν σκέψεις όπως
''Δεν θα τα καταφέρω στο εξωτερικό. Υπάρχουν καλύτεροι από μενα''
''Τι να την κάνω την μετεκπαίδευση. Αφού είμαι μέτριος έτσι κι αλλιώς''
''Αυτή η μετεκπαίδευση θα θέλει διάβασμα και ίσως έχει εξετάσεις και θα καταλάβουν όλοι πόσο ανίκανος και άχρηστος είμαι''
Κι όταν έρχονται όλες αυτές οι σκέψεις που ο Θεόφιλος δεν έχει μάθει να τις αντιμετωπίζει, δεν έχει εναλλακτικές σκέψεις για να τις αντικαταστήσει τότε στρέφει την προσοχή του σε κάτι που έχει μάθει να αντιμετωπίζει. Στέλνει μήνυμα στην Καιτούλα που τον εγκατέλειψε πριν 1 μήνα. Οπότε τώρα έχει αγωνία μόνο για το αν θα του απαντήσει η Καιτούλα, τι θα του πει. Ξέρει ότι θα φάει άκυρο οπότε καθησυχάζει τον εαυτό του γιατί θα χει κάτι αγχωτικό να ασχολείται για καμια βδομάδα. Κι όταν περάσει αυτή η βδομάδα θα στείλει στην Ελένη που έχουν να μιλήσουν 6 μήνες. Κι αν δεν απαντήσει η Ελένη θα προσπαθήσει να γνωρίσει μια νέα Ελένη, μια νέα Καιτούλα που θα του δείχνουν εξ αρχής ότι το πράγμα δεν κυλάει αλλά έτσι θα μπορεί να αποσπά την προσοχή του ,γιατί για λίγες βδομάδες θα φλερτάρει και όλο αυτό θα είναι ευχάριστο, για άλλες λίγες μέρες θα αναρωτιέται αν τον θέλει κι όταν τελικά φύγει κι αυτή θα χει κάποιες βδομάδες μπροστά του για να αγχώνεται και να στεναχωριέται για την εγκατάλειψη. Κάπως έτσι θα χει κερδίσει ένα 6μηνο στο οποίο δεν αναγκάστηκε ούτε μια φορά να ρθει αντιμέτωπος με σκέψεις που ακυρώνουν τις ικανότητές του να πετύχει σε αυτό που τον νοιάζει πραγματικά αυτή τη στιγμή. Να γίνει ένας σπουδαίος επαγγελματίας. (Δεν είχε όμως χρόνο για την μετεκπαίδευση γιατί γνώρισε αυτήν την σπουδαία κοπέλα που μπορεί να είναι η μάνα των παιδιών του και 'δεν θα τα θυσιάσουμε και όλα για την καριέρα'. Θα υπάρξουν κι άλλες μετεκπαιδεύσεις. Δεν χάθηκε η δουλειά)
Και όλο αυτό λειτουργεί και από την ανάποδη για κάποιον που νιώθει σπουδαίος επαγγελματίας και αυτή την στιγμή τον νοιάζει να κάνει μια οικογένεια αλλά φοβάται ότι δε θα τα καταφέρει και επιλέγει την εργασιομανία, γιατί δεν τον φοβίζει η αποτυχία όταν προσπαθεί να πετύχει κάτι στη δουλειά του, το χει ζήσει και ξέρει να το διαχειρίζεται. Αλλά τον φοβίζει η σκέψη ότι θα διαλυθεί ο γάμος του όπως ''του μπαμπά και της μαμάς'' (Και δεν είχε χρόνο τώρα για την Αμαλία-αν κι είναι τόσο καλή κοπέλα μωρέ και θα μπορούσαμε να κάνουμε μια όμορφη σχέση- γιατί έχει ένα σπουδαίο project στη δουλειά και μπορεί να πάρει προαγωγή, οπότε δεν μπορεί να τα καταστρέψει όλα για ένα κοριτσάκι που βρέθηκε στο δρόμο του. Θα βρεθούν άλλες τόσες)
Κάπως έτσι και κάποιος επιλέγει να φάει ολόκληρη την τούρτα όταν ξεκινάει να προσπαθεί κάτι που τον αγχώνει και μπορεί να τον οδηγήσει στη σκέψη ''ειμαι ανικανος, είμαι μέτριος, δε τα καταφέρω ποτε''. Όχι απλά γιατί η τούρτα θα τον κάνει να νιώσει ωραία γιατί γιαυτόν τον φαγητό είναι αγκαλιά, θαλπωρή, αγάπη, ασφαλεια. Αλλά θα του προσφέρει και όλο το πακέτο αγχωτικών σκέψεων το οποίο έχει μάθει να αντιμετωπίζει πια και είναι ικανό να κρατάει το μυαλό του απασχολημένο ώστε να μην σκέφτεται αυτό που ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ και ΒΑΘΙΑ τον αγχώνει και τον στεναχωρεί.
Οπότε για να καταλήξουμε και κάπου.
Δεν επιλέγουμε απλά κάτι ευχάριστο για να αποσπάσουμε την προσοχή μας από αυτό που μας βασανίζει πραγματικά. Επιλέγουμε εκείνο το ευχάριστο που ξέρουμε εξ αρχής ότι θα οδηγήσει σε κάτι το δυσάρεστο το οποίο όμως με τα χρόνια έχουμε μάθει να το αντιμετωπίζουμε και μπορεί να λειτουργήσει άψογα σαν αντικατάστατο άγχους.
Μαθημένος πόνος. Μικρότερος πόνος. Απευαισθητοποίηση.
Και το depon το 500αρι άμα το παίρνεις επι 10 χρόνια μια μέρα δε θα στον σταματήσει τον πονοκέφαλο.
ΑΝΤΕ ΓΕΙΑ.
ΜΠΟΡΕΙ να επιλέγουμε την μαθημένη αποτυχία για να αποφύγουμε να προσπαθήσουμε για κάτι που μπορεί να οδηγήσει σε μια πιθανή αποτυχία.
ΜΠΟΡΕΙ στην πορεία της ζωής να ανακαλύπτουμε κάποια κατάσταση στην οποία όταν αποτυγχάνουμε να μπορούμε να τη διαχειριστούμε, να μην μας καταρρακώνει στην πραγματικότητα τόσο πολύ και να την χρησιμοποιούμε για να απασχολεί το μυαλό μας από το να μας φανερώσει τα πραγματικά μας άγχη. Άγχη για καταστάσεις που δεν αντιμετωπίσαμε ποτέ, ρίσκα που δεν πήραμε ποτέ γιατί κάτι βαθιά μέσα μας μας λέει ότι αν αποτύχουμε σε αυτές τις καταστάσεις ίσως και να μην μπορέσουμε να ξανασηκωθούμε, ίσως να νιώσουμε λίγοι, ίσως να νιώσουμε ότι δεν καταφέραμε να γίνουμε τελικά αυτό για το οποίο γεννηθήκαμε.
Θα προσπαθήσω λοιπόν να βρω ένα παράδειγμα για να σας εξηγήσω τι ακριβώς εννοώ (χωρίς να είμαι και σίγουρη ότι θα το πετύχω)
Πολλοί άνθρωποι χρησιμοποιούν διάφορα εργαλεία για να αποσπάσουν το μυαλό τους.
Δεν μας αρέσει να είμαστε λυπημένοι. Θέλουμε αμέσως να κάνουμε κάτι για να αποφύγουμε τη λύπη, τη θλίψη, τον πόνο.
Ας πάρουμε για παράδειγμα τον Θεόφιλο (τυχαία επιλογή ονόματος που δεν υπάρχει στο περιβάλλον για να μην νομίζει κάποιος ότι τον στοχοποιώ :p)
Ο Θεόφιλος είναι εργαζόμενος σε μια μεγάλη εταιρεία και είναι αρκετά σημαντικό μέλος αυτής. Είναι αρκετά ανασφαλής και δεν θεωρεί ότι έχει ικανότητες για κάτι περισσότερο. Μπορεί ανα διαστήματα να κάνει μεγαλεπίβολα σχέδια, αλλά όταν προσπαθεί να γίνει καλύτερος τα παρατάει και είναι μάστερ στην αναβολή. Συχνά νιώθει να βαριέται. Όλο αυτό του δημιουργεί ένα άγχος που δεν μπορεί να το διαχειριστεί γιατί δεν το έχει διαχειριστεί ποτέ. Δεν εχει προσπαθήσει να καταλάβει γιατί νιώθει έτσι, τι τον οδηγεί στον φόβο της αποτυχίας, γιατί πιστεύει ότι δε θα τα καταφέρει, κτλ.
Εκείνη τη στιγμή λοιπόν επιλέγει να μεταβιβάσει όλη αυτήν την ένταση και τα συναισθήματά του σε μιαν άλλη κατάσταση που ναι μεν τον στεναχωρεί, αλλά ξέρει πως να τα βγάζει πέρα και να συνεχίζει να είναι λειτουργικός. Ο Θεόφιλος γνωρίζει τις πιο ακατάλληλες γυναίκες γιαυτόν ώστε να μπορέσει να στεναχωρηθεί με την μαθημένη θλίψη και το μαθημένο άγχος που δημιουργεί μια αποτυχημένη γνωριμία. Εδώ και πολλά χρόνια έχει αποδεχτεί ότι δεν τα καταφέρνει με τις ερωτικές σχέσεις. Όλες για κάποιον λόγο τον εγκαταλείπουν.
Ο Θεόφιλος λοιπόν χρόνια απολαμβάνει αυτό τον μαθημένο κύκλο προσπάθειας-αποτυχίας που ναι μεν του δημιουργεί άγχος και στεναχώρια αλλά ''δεν είναι και πρώτη φορά. μαθημένος είμαι''.
Όταν λοιπόν ο Θεόφιλος ξυπνάει ένα πρωί κι αποφασίζει ότι θα προσπαθήσει να κάνει μια μετεκπαίδευση στο εξωτερικό στο αντικείμενό του που θα τον κάνει πιο περιζήτητο στον τομέα του, ανοίγει τον υπολογιστή του και ψάχνει τα διαδικαστικά. Ξαφνικά εκεί που ψάχνει τον κατακλύζουν σκέψεις όπως
''Δεν θα τα καταφέρω στο εξωτερικό. Υπάρχουν καλύτεροι από μενα''
''Τι να την κάνω την μετεκπαίδευση. Αφού είμαι μέτριος έτσι κι αλλιώς''
''Αυτή η μετεκπαίδευση θα θέλει διάβασμα και ίσως έχει εξετάσεις και θα καταλάβουν όλοι πόσο ανίκανος και άχρηστος είμαι''
Κι όταν έρχονται όλες αυτές οι σκέψεις που ο Θεόφιλος δεν έχει μάθει να τις αντιμετωπίζει, δεν έχει εναλλακτικές σκέψεις για να τις αντικαταστήσει τότε στρέφει την προσοχή του σε κάτι που έχει μάθει να αντιμετωπίζει. Στέλνει μήνυμα στην Καιτούλα που τον εγκατέλειψε πριν 1 μήνα. Οπότε τώρα έχει αγωνία μόνο για το αν θα του απαντήσει η Καιτούλα, τι θα του πει. Ξέρει ότι θα φάει άκυρο οπότε καθησυχάζει τον εαυτό του γιατί θα χει κάτι αγχωτικό να ασχολείται για καμια βδομάδα. Κι όταν περάσει αυτή η βδομάδα θα στείλει στην Ελένη που έχουν να μιλήσουν 6 μήνες. Κι αν δεν απαντήσει η Ελένη θα προσπαθήσει να γνωρίσει μια νέα Ελένη, μια νέα Καιτούλα που θα του δείχνουν εξ αρχής ότι το πράγμα δεν κυλάει αλλά έτσι θα μπορεί να αποσπά την προσοχή του ,γιατί για λίγες βδομάδες θα φλερτάρει και όλο αυτό θα είναι ευχάριστο, για άλλες λίγες μέρες θα αναρωτιέται αν τον θέλει κι όταν τελικά φύγει κι αυτή θα χει κάποιες βδομάδες μπροστά του για να αγχώνεται και να στεναχωριέται για την εγκατάλειψη. Κάπως έτσι θα χει κερδίσει ένα 6μηνο στο οποίο δεν αναγκάστηκε ούτε μια φορά να ρθει αντιμέτωπος με σκέψεις που ακυρώνουν τις ικανότητές του να πετύχει σε αυτό που τον νοιάζει πραγματικά αυτή τη στιγμή. Να γίνει ένας σπουδαίος επαγγελματίας. (Δεν είχε όμως χρόνο για την μετεκπαίδευση γιατί γνώρισε αυτήν την σπουδαία κοπέλα που μπορεί να είναι η μάνα των παιδιών του και 'δεν θα τα θυσιάσουμε και όλα για την καριέρα'. Θα υπάρξουν κι άλλες μετεκπαιδεύσεις. Δεν χάθηκε η δουλειά)
Και όλο αυτό λειτουργεί και από την ανάποδη για κάποιον που νιώθει σπουδαίος επαγγελματίας και αυτή την στιγμή τον νοιάζει να κάνει μια οικογένεια αλλά φοβάται ότι δε θα τα καταφέρει και επιλέγει την εργασιομανία, γιατί δεν τον φοβίζει η αποτυχία όταν προσπαθεί να πετύχει κάτι στη δουλειά του, το χει ζήσει και ξέρει να το διαχειρίζεται. Αλλά τον φοβίζει η σκέψη ότι θα διαλυθεί ο γάμος του όπως ''του μπαμπά και της μαμάς'' (Και δεν είχε χρόνο τώρα για την Αμαλία-αν κι είναι τόσο καλή κοπέλα μωρέ και θα μπορούσαμε να κάνουμε μια όμορφη σχέση- γιατί έχει ένα σπουδαίο project στη δουλειά και μπορεί να πάρει προαγωγή, οπότε δεν μπορεί να τα καταστρέψει όλα για ένα κοριτσάκι που βρέθηκε στο δρόμο του. Θα βρεθούν άλλες τόσες)
Κάπως έτσι και κάποιος επιλέγει να φάει ολόκληρη την τούρτα όταν ξεκινάει να προσπαθεί κάτι που τον αγχώνει και μπορεί να τον οδηγήσει στη σκέψη ''ειμαι ανικανος, είμαι μέτριος, δε τα καταφέρω ποτε''. Όχι απλά γιατί η τούρτα θα τον κάνει να νιώσει ωραία γιατί γιαυτόν τον φαγητό είναι αγκαλιά, θαλπωρή, αγάπη, ασφαλεια. Αλλά θα του προσφέρει και όλο το πακέτο αγχωτικών σκέψεων το οποίο έχει μάθει να αντιμετωπίζει πια και είναι ικανό να κρατάει το μυαλό του απασχολημένο ώστε να μην σκέφτεται αυτό που ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ και ΒΑΘΙΑ τον αγχώνει και τον στεναχωρεί.
Οπότε για να καταλήξουμε και κάπου.
Δεν επιλέγουμε απλά κάτι ευχάριστο για να αποσπάσουμε την προσοχή μας από αυτό που μας βασανίζει πραγματικά. Επιλέγουμε εκείνο το ευχάριστο που ξέρουμε εξ αρχής ότι θα οδηγήσει σε κάτι το δυσάρεστο το οποίο όμως με τα χρόνια έχουμε μάθει να το αντιμετωπίζουμε και μπορεί να λειτουργήσει άψογα σαν αντικατάστατο άγχους.
Μαθημένος πόνος. Μικρότερος πόνος. Απευαισθητοποίηση.
Και το depon το 500αρι άμα το παίρνεις επι 10 χρόνια μια μέρα δε θα στον σταματήσει τον πονοκέφαλο.
ΑΝΤΕ ΓΕΙΑ.