Στόχοι για το 2019
Με ενοχλεί μια κουβέντα που λέμε όταν τελειώνει ο χρόνος. 'Εύχομαι η νέα χρονιά να είναι καλύτερη'. Μήπως αλλάζει κάτι από μόνο του προς το καλύτερο; Νομίζω οι εκπλήξεις της ζωής είναι τα θλιβερά γεγονότα όχι τα ευχάριστα. Κάποιος θάνατος. Κάποια αρρώστια. Κάποια αποτυχία. Αυτά έρχονται και μας βρίσκουν από μόνα τους, χωρίς να τα επιδιώξουμε και αλλάζουν τη ζωή μας. Τα ευχάριστα μάλλον πρέπει να τα δημιουργήσουμε. Οπότε κατά μία έννοια η νέα χρονιά έχει αρκετές πιθανότητες να είναι πολύ χειρότερη ή ίδια με την προηγούμενη και όχι καλύτερη. Καλύτερη θα γίνει από εμάς και τις προσπάθειές μας αν αποφασίσουμε εμείς τι σημαίνει 'καλύτερη χρονιά' και οδεύσουμε σε αυτό το μονοπάτι. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δε θα συμβούν και τα θλιβερά ή ότι κάθε μέρα θα είναι γιορτή. Ξέρετε είναι πολύ εύκολο κανείς να ξυπνάει το πρωί την ίδια ώρα κάθε μέρα, να επαναλαμβάνει τις ίδιες διαδικασίες και ύστερα να πέφτει για ύπνο κάθε βράδυ έτοιμος για την επόμενη επανάληψη. Πολύ άνετα περνάνε 365 μέρες έτσι. Επίσης περνάνε και χρόνια έτσι. Έχουμε ένα κουμπάκι αυτόματου πιλότου μέσα μας. Μια προσκόλληση στο γνώριμο. Ακόμα κι αν ένα από όλα μας τα γνώριμα είναι κάτι που μας πληγώνει και μας πονάει, τι υπέροχα που το επαναλαμβάνουμε και ηρεμούμε μέσα στην άνεση της οικείας θλίψης μας. Αυτό είναι λοιπόν; γι'αυτό περιπλανιόμαστε άσκοπα στα τσιμέντα μας; για να νιώθουμε άνεση; Ξέρω ότι ρίσκαρες πολλές φορές στη ζωή σου και απογοητεύτηκες αλλά γιατί το έκανες αλήθεια; για να πεις ότι ρίσκαρες ή γιατί είχες δει μια πιθανή καλύτερη χρονιά; Θέλω να πω, αν κάποιος παίζει κάθε μέρα στον ΟΠΑΠ και ρισκάρει και yolo, κάποια στιγμή με βάση τις πιθανότητες θα κερδίσει ένα μεγάλο ποσό. Όμως δεν μετράει και πόσα έχασε και για να το κερδίσει; αν έπρεπε να παίξει συνολικά 1000 ευρώ μέσα στο χρόνο για να κερδίσει ένα 500αρι μια φορά παίζοντας ένα 2ευρω τότε δεν φαίνεται και πολύ κερδισμένος. Έψαχνα να βρω τι μου έμαθε το 2018 και τι αναγκάζομαι να αλλάξω στην κοσμοθεωρία μου τώρα που μπήκε το 2019 κι εγώ θα μαι 27. Μάλλον ότι όπως και τις μάχες μας έτσι πρέπει να επιλέγουμε και τα ρίσκα μας. Οι συνέπειες των πράξεών μας έχουν μια αθροιστική μορφή. Είναι όπως με το παραπάνω φαγητό. Τρώς παραπάνω για ένα χρονικό διάστημα κι ύστερα ξυπνας μια μέρα 20 κιλά παραπάνω. Έχουν μεσολαβήσει ανάμεσα 300 φορές που έχεις πει 'δεν πειράζει μια φορά είναι, γιορτές είναι, σάββατο είναι, κυριακή είναι, πάσχα είναι'. Έτσι συμβαίνει και στα άλλα. Δεν πειράζει που δεν φέρθηκε σωστά, μια μέρα ήταν. Δεν με πειράζει που με κοροιδεψαν , μια φορά ήταν. Ξέρω ότι θα με πληγώσει αλλά yolo, θα το ρισκάρω. Δεν πειράζει που μένω σε αυτή τη λίμνη, έξι μήνες έιναι θα περάσουν. Δεν πειράζει που με αυτή την επιλογή που κάνω στη ζωή μου θα χαντακωθω λίγο. Yolo , θα το ρισκάρω κι όπου βγει. Και ύστερα καταλήγεις με είκοσι κιλά παραπάνω. Είκοσι κιλά θλίψης κι απογοήτευσης. Είκοσι κιλά ''κι αν είχα σταματήσει;''. Είκοσι κιλά μετανιώνω. Είναι ωραίο να μεγαλώνεις γιατί ξέρεις τι σου κάνει κακό , το βλέπεις κι έχεις την επιλογή να το σταματήσεις. Το να ρισκάρεις με δεδομένο το αποτέλεσμα είναι σα να μπαίνεις σε μια κλήρωση που υπάρχει ήδη νικητής. Θέλω να πω..ποιο το νόημα; δεν είναι καν ρίσκο. Είναι μια ψευδαίσθηση. Συμπέρασμα από τα παραπάνω. Κανένα. Κι εγώ μπερδεύτηκα. Ίσως το ότι η ψυχή μας δεν είναι φυλλάδια του Γράψα σε κεντρικό δρόμο μήνα Σεπτέμβρη. Αν θέλαμε απλά εγγραφές θα φτιάχναμε γυμναστήριο. Mega resolution of 2019 ''να γραφτώ 6μηνο σε γυμναστήριο και να μην πάω ούτε για την εγγραφή. να την κάνω online και να πληρώσω με κάρτα''