Φοβάμαι

Φοβάμαι, μην ακούς τι λέω.

Ξέρεις τι έχω καταλάβει; 

Ο φόβος σε δύο καταστάσεις μπορεί να σε οδηγήσει.

Ή θα σε παγώσει και θα σε τοποθετήσει σε μια κατάσταση αδράνειας μέχρι να σε προσπεράσει το κακό, ή θα σε αναγκάσει να κάνεις ένα σωρό αχρείαστες-χωρίς λογική κινήσεις πάνω στην ανάγκη σου να τον νικήσεις.

Κι αν φόβος δεν έχει λογική βάση είναι σα να χτυπάς έναν αόρατο εχθρό.

Κάποιος που θα περνούσε και θα σε έβλεπε, μάλλον θα σε νόμιζε για τρελό.

Έναν τρελό που χτυπάει με τρόμο στα μάτια μια αόρατη απειλή.

Άλλες φορές σταματάει γιατί καταλαβαίνει ότι δεν υπάρχει πραγματική απειλή κι άλλες ξεκινάει ξανά γιατί κάτι πήγε στραβά και ξαναφύτρωσε στο μυαλό του ένα σποράκι που ζει από τον φόβο, μεγαλώνει από τον φόβο, δυναμώνει με τον φόβο.

Κυριεύει το μυαλό σου και δεν σε αφήνει να σκεφτείς καθαρά.

Αν είσαι και λίγο παρορμητικός από τη φύση σου, μπορεί να τα κάνει όλα άνω κάτω.

Κι εγώ να σου πω την αλήθεια σε καταλαβαίνω, άνθρωπος είσαι.

Ποιος άνθρωπος δεν φοβάται κάτι;

Μήπως δεν κυκλοφορούν απειλές;

Μήπως γεμίσαμε αγγέλους και δεν το πήρα χαμπάρι;

Μήπως δεν έχεις υποστεί αρκετά;

Όχι.

Αλλά δεν είναι άδικη;

Αυτή η καχυποψία. 

Δεν είναι λίγο άδικη; 

Αλλά κι αυτός ο φόβος.

Τι βάρος ασήκωτο...

Να μην ξέρεις τι θα βγει από το στόμα σου στο τέλος.

Τελικά είχα δίκιο ή τελικά είχα άδικο;