Well, that escalated quickly
Με συγχωρείτε για τον αλλοδαπό τίτλο αλλά αυτός μου ρθε.
Αρχικά, μπορεί να κατηγορήσεις όλους τους υπόλοιπους για ό,τι κακό συμβαίνει στη ζωή σου.
Θες ότι δεν είσαι αρκετά ώριμος για να αναλάβεις τις ευθύνες σου; θες ότι σου είναι πιο εύκολο; δεν ξέρω. Πάντως είναι κι αυτό ένας τρόπος αντιμετώπισης.
Μετά σιγά σιγά με την ενδοσκόπηση θα συνειδητοποιήσεις ότι δεν είσαι τέλειος, οπότε κάπως φταις κι εσύ γι'αυτά που σου συμβαίνουν.
Μετά όμως δεν θα μπορέσεις να βρεις ισορροπία και θα πας στο άλλο άκρο.
Θα νομίζεις ότι φταις αποκλειστικά για όλα εσύ.
Οπότε θα ψάξεις να βρεις τι κάνεις λάθος;
Εκεί στο ψάξιμο θα καταφέρεις να εντοπίσεις 2,3,5,10 (δεν ξέρω πόσα) σημεία στον εαυτό σου που θα θεωρήσεις ότι φταίνε για όλα.
Όπα θα πεις! Το βρήκα το λάθος. Ας το διορθώσω.
Μετά θα ξεκινήσεις να αλλάξεις τα σημεία που κατηγόρησες παραπάνω.
Μετά θα καταφέρεις να τα αλλάξεις.
Και μετά θα νιώσεις ότι δεν μπορεί να πάει τίποτα πια στραβά.
Αυτή την πεποίθηση θα την έχεις για αρκετό καιρό.
Γιατί το σύμπαν συνωμοτεί ώστε να σε κρατάει σε μια πλάνη.
Ώσπου κάτι πάει στραβά.
Και συνειδητοποιείς ότι αυτά τα 2,3,5,10 σημεία που άλλαξες, ναι μεν ίσως έκανες καλά που τα άλλαξες, δεν ήταν όμως αυτά που ευθύνονταν για κάθε κακοτοπιά που βίωνες.
Μετά θα καταλάβεις ότι αυτό το πίστευες γιατί για καιρό ζούσες στο άκρο όπου έφταιγες εσύ για όλα.
Κάπου εκεί θα αποφασίσεις ότι πρέπει να έρθεις στη μέση.
Τότε θα συνειδητοποιήσεις ότι κανείς δεν φταίει αποκλειστικά για τίποτα.
Φταις λίγο εσύ, λίγο οι άλλοι.
Και τότε θα σε πιάσει απόγνωση.
Γιατί το ''εσύ' σου το ελέγχεις, το ''άλλοι'' όχι.
Βρες καλώς το πάλι το control freak.
Πού'σαι ρε;