Προσαρμόστηκες;

Η προσαρμογή στο περιβάλλον είναι κάτι που η ίδια η φύση προστάζει.

Τόσα ζωάκια καταφέρνουν κι αλλάζουν την εμφάνισή τους για να μην γίνουν αντιληπτά από τον εχθρό , αλλά και για άλλους λόγους που εγώ δεν ξέρω προφανώς (googlegooglegoogle)

Οπότε κι εμείς σαν ζωάκια, λογικά τον έχουμε αυτόν τον μηχανισμό στα γονίδιά μας.

Επειδή δεν μπορούσαμε πάντα να φέρουμε αντίσταση στις αλλαγές, μάθαμε πώς μπορούμε να προσαρμοστούμε σε αυτές.

Είναι 17 Μαίου κι έξω τσιμπάει λίγο.

Η μία επιλογή είναι να βγούμε στο δρόμο, να κοιτάξουμε τον ουρανό, να ψάξουμε τον Θεό πάνω (γιατί κάτω δεν κυκλοφορεί) και να αρχίσουμε να του φωνάζουμε 

''Γιατί Θεέ μου; γιατί τσιμπάει το κρύο ενώ είναι 17 Μαίου. Γιατί να βάλω ζακέτα ενώ ήθελα να αρχίσω τα σορτσάκια; Γιατί μας το κάνεις αυτό; Τι θα κάνουμε; Θα πεθάνουμε. Αχ χαλασιά μου''

Η επόμενη επιλογή είναι να πάμε κόντρα στο τσίμπημα. Να το βάλουμε το σορτσάκι, το μπλουζάκι το τιραντέ και την παντόφλα. Να κυκλοφορήσουμε νύχτα με τα χείλη σφιγμένα και να το παίξουμε cool και άνετοι. Επειδή όμως σύμφωνα με τον Νεύτωνα κάθε δράση έχει και μία αντίδραση (διαβασμένη πολύ) , το πιο πιθανό είναι να την αρπάξουμε.

Η άλλη επιλογή είναι να προσαρμοστούμε σε αυτό που μας προσφέρει αυτή τη στιγμή η φύση. Είναι 17 Μαίου και τσιμπάει. Ωραία, προφανώς για κάποιο λόγο συμβαίνει αυτό. Ε και; Αφού έχει κρύο θα ντυθούμε πιο ζεστά. Τι πιο λογικό, ξέρω εγώ, από το να προσαρμοστούμε στην συγκεκριμένη συνθήκη;

Οπότε όταν κάτι έρχεται λίγο διαφορετικά από ότι περιμέναμε, μπορούμε να πάθουμε την κρισάρα μας, να πούμε ένα ''γιατί σε μένα'', ''γιατί Χριστέ μου'' , ''γιατί Παναγία μου'', ''γιατί μαμά'', μπορούμε να πάμε κόντρα στο διαφορετικό που ήρθε χωρίς βέβαια να έχουμε σίγουρα θετικά αποτελέσματα ή μπορούμε απλά να προσαρμοστούμε και να βγάλουμε το plan B από το σκονισμένο ντουλάπι.

(Πάντως δεν αναφέρομαι στην προσαρμογή στην Ελλάδα της κρίσης- για να μην παρεξηγηθούμε )