YOLO

Είναι κοντά σου.

Είναι δίπλα σου.

Είναι διαφορετικός.

Όχι καλύτερος, όχι χειρότερος.

Απλά διαφορετικός από εσένα.

Δεν κυνηγάει την επιτυχία. Ούτε την αποτυχία.

Δεν έχει τους ίδιους στόχους με σένα.

Έχει μονάχα έναν στόχο.

Να φτάσει την ελευθερία.

Μια ελευθερία μοναδική, διαφορετική.

Εκείνη που τον απαλλάσσει από τα βάρη τα κοινωνικά,τα οικονομικά, τα επαγγελματικά.

Έναν άνθρωπο που θα μετακινείται από μέρος σε μέρος δίχως να ανήκει κάπου.

Θα εξασφαλίζει όσα χρειάζεται δουλεύοντας εδώ κι εκεί.

Δεν θα του ανήκει τίποτα.

Τα υπάρχοντά του θα ναι λίγα και συγκεκριμένα.

Θα περπατήσει πολύ.

Θα γνωρίσει κόσμο πολύ και τόπους που δεν θα μοιάζουν με τον τόπο που γεννήθηκε.

Θα μάθει να βλέπει κι όχι μόνο να κοιτάζει.

Κι αν δεν μπορεί να πετάξει, θα βρει τον τρόπο να χρησιμοποιήσει τα φτερά του.

Ίσως κινδυνέψει, ίσως φοβηθεί.

Μα κάθε μέρα, θα είναι μια μέρα κοντά στην ελευθερία.

Κι ίσως στο δρόμο του συναντήσει κι άλλον έναν τέτοιον άνθρωπο.

Κι ίσως αρχίσουν να κυνηγάνε την ελευθερία μαζί.

Κι όταν φτάσει η στιγμή, θα πεθάνουν μαζί.

Άγνωστοι, χωρίς δεσμούς, χωρίς υπάρχοντα, χωρίς τόπο, χωρίς ταυτότητα.

Άνθρωποι χωρίς όνομα.

Άνθρωποι ελεύθεροι.

Χωρίς δεσμά κοινωνικά και οικονομικά.

Χωρίς πορείες έτοιμες.

Άνθρωποι που έζησαν.

Κι όμως, αυτός ο διπλανός σου είναι κολλημένος εδώ μαζί σου.

Σε έναν κόσμο που δεν αγαπά και δεν θα αγαπήσει ποτέ.

Σε έναν κόσμο με το οποίο πρέπει να συμβιβαστεί.

Κι ίσως μια μέρα κάνει το μεγάλο μπαμ, ίσως και όχι.

Ίσως απλά κάνει αυτό που πρέπει.

Και τότε θα γίνει εκείνος ο θλιμμένος περαστικός που κάθεται δίπλα σου στο λεωφορείο.

Ο θλιμμένος που δεν θα κλαίει γιατί έχασε τα λεφτά του, τη δουλειά του, τα σπίτια του, τα αυτοκινητά του, αλλά ο θλιμμένος που θα κλαίει για την χαμένη του ελευθερία.