Τι ώρα περνάει το επόμενο;

Πόσες φορές δεν επιλέξαμε να ζήσουμε στην άρνηση γιατί διαφορετικά θα έπρεπε να αντιμετωπίσουμε την σκληρή πραγματικότητα;
Πόσες φορές καταφέραμε να πείσουμε τον εαυτό μας πως θέλουμε ακριβώς τα αντίθετα από αυτά που πραγματικά θέλαμε απλά για να μην αντικρίσουμε κατάματα την αλήθεια.
Πόσες φορές είπαμε δεν θέλω, ενώ θέλαμε.
Πόσες φορές είπαμε δεν μπορώ, ενώ μπορούσαμε αλλά δεν θέλαμε να προσπαθήσουμε.
Πόσες φορές είπαμε δεν έχω τη δύναμη, ενώ την είχαμε αλλά δεν πιστέψαμε στον εαυτό μας.
Πόσες φορές είπαμε πως όλα είναι εντάξει, ενώ δεν ήταν απλά δεν αντέχαμε να αντιμετωπίσουμε τη δύσκολη στιγμή.
Πόσες φορές ακόμα θα πούμε ψέμματα στον ίδιο μας τον εαυτό γιατί φοβόμαστε να αντιμετωπίσουμε την αλήθεια μας.
Και πόσες φορές θα ξεχάσουμε τι πραγματικά επιθυμούμε και τι πραγματικά μας κάνει ευτυχισμένους απλά γιατί το να τα αποκτήσουμε μοιάζει Γολγοθάς και προτιμούμε να συμβιβαστούμε με κάτι λιγότερο, κάτι μέτριο , κάτι που δεν προσεγγίζει ούτε λίγο την πραγματική μας ανάγκη.
Για πόσο ακόμα πιστεύεις πως μπορεί να αναβάλλεις τη μέρα που θα προσπαθήσεις να πραγματοποιήσεις τα όνειρά σου και να διεκδικήσεις αυτά που σου αρμόζουν.
Όχι σήμερα, όχι αύριο, όχι τον άλλο μήνα.

Αν όχι τώρα, πότε;

Πότε λεβέντη μου; πότε κούκλα μου;
Πότε;

Πρόσεχε γιατί στο τέλος όντως θα πείσεις τον εαυτό σου με τα ψέματα που του ξεφουρνίζεις, θα σε αφήσει ήσυχο για λίγο και μετά από καιρό θα στην πετάξει μπροστά στη μούρη την αλήθεια.

Γιατί τελικά, πώς να ξεφύγεις από κάτι που υπάρχει μέσα σου!