Λίθοι και πλίνθοι και ξύλα και κέραμοι ατάκτως ερριμμένα

Πρόσφατα σε μια κουβέντα μου είπαν ''φρόντισε να το κάνεις τώρα, γιατί δεν το κάνεις τώρα πιο μετά δύσκολα θα μπεις στη διαδικασία να το κάνεις''. Όχι δεν ήταν συζήτηση για το πότε να γίνω μάνα. Ήταν κάτι περί δουλειάς.

Εκείνη την ώρα είπα ένα ''ναι σωστά'' που δεν το πίστευα εννοείται, αλλά έχω μέρες τώρα που σκέφτομαι γιατί είναι τόσο συχνή αυτή η φράση στις συζητήσεις μας; Όντως το πιστεύουμε ότι είναι άκρως σημαντικό να κάνουμε τα πράγματα με μία συγκεκριμένη σειρά και προσπαθούμε να πείσουμε και τους ανθρώπους γύρω μας ή απλά προσπαθούμε να δώσουμε ακόμα έναν λόγο στον εαυτό μας για το ότι μπήκαμε στη διαδικασία να κάνουμε κάτι;

Τελοσπάντων, δε θα αναλύσω το περιστατικό περισσότερο, αλλά συνεχίζω να τα θεωρώ όλα αυτά μπούρδες. Δεν μπορώ καθόλου να αποδεχτώ αυτές τις μπούρδες. Το μόνο που βλέπω στα μάτια των ανθρώπων που μου λένε κάτι τέτοια είναι μια τεράστια ανάγκη για επιβεβαίωση ότι ο δρόμος που ακολουθούν είναι ο σωστός. Εσύ κάνε ό,τι θες στη ζωή σου, εμένα γιατί με αγχώνεις;

Προφανώς αφού κι εγώ είμαι άνθρωπος και επηρεάζομαι , με βάζουν προσωρινά σε μια κατάσταση άγχους. Σα να χάνω κάποιο τρένο στο οποίο ποτέ δεν ήθελα να μπω και το βλέπω να περνάει από μπροστά μου όντας σε έναν σταθμό που δεν είχα σκοπό ποτέ να παρευρεθώ, τουλάχιστον όχι προς το παρόν.

Η σκέψη του να κάνω κάτι το οποίο δε νιώθω τουλάχιστον 99% ότι το θέλω απλά γιατί συνηθίζεται ή γιατί οι γύρω μου το κάνουν , ή γιατί πρέπει , είναι πολύ πιεστική. Μου θυμίζει την περίοδο που ήμουν φοιτήτρια και επειδή ήταν πολύ μοδάτο να πεις ''θα κάνω ειδικότητα στη Γερμανία'' ξεκίνησα Γερμανικά σε ένα φροντιστήριο κάτω από το σπίτι μου και κάπου εκεί στον 3ο μήνα που έκανα μάθημα και έπαθα μια αναλαμπή και σκεφτόμουν ''ti ston diaolon kanon egon edon mesan. Ich liebe dich.'' Εξαφανίστηκα από το φροντιστήριο όπως εξαφανίζεσαι από πρώτο ραντεβού που ο άλλος ήταν πολύ όμορφος αλλά βρωμούσε. 

Προφανώς θεωρητικά κανείς δεν ξεκινάει μια συζήτηση μαζί σου και σου λέει όλα αυτά για να σε αγχώσει. Εννοείται ότι οι λέξεις του απλά έρχονται και κουμπώνουν με τις προσωπικές σου ανησυχίες και κινητοποιείται μέσα σου το συναίσθημα του άγχους.

Αλλά εδώ έρχεται η πιο σημαντική στιγμή που μπορεί να σε βγάλει από όλο αυτό. Να θέσεις στον εαυτό σου το ερώτημα ''Είναι όμως προσωπικές μου ανησυχίες;'' Γιατί πάνω κάτω αν κάτι μας ανησυχεί πραγματικά συνήθως κάνουμε κάτι για να λύσουμε την ανησυχία μας. Είναι οι βαλτές ανησυχίες που μας αγχώνουν μόνο χωρίς να μας κινητοποιούν. 

Συν ότι οι δρόμοι οι μεγάλοι που σε οδηγούν σε νέα μέρη έχουν τρεις λωρίδες. Εγώ συνήθως πιάνω μεσαία, άμα θέλω να τρέξω πιο πολύ πάω αριστερά, αν θέλω να είμαι πιο χαλαρή ξαναγυρίζω μεσαία, αν μπει καμιά μέλισσα στο αμάξι πιάνω και δεξιά. Ποιος λέει δηλαδή ότι 400 χλμ πρέπει να τα κάνω στην αριστερή. Άσε που δεν έχει πάντα αυτοκινητόδρομο. 

Οπότε αυτό το ''των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν'' έχει αρχίσει και κουράζει. Γιατί έχω μαγειρέψει από Πέμπτη για Παρασκευή και τελικά Παρασκευή πήγα έξω για φαγητό μετά τη δουλειά. Σάββατο βγήκα για brunch. Κυριακή πήγα να φάω στις αδερφές μου. Δευτέρα εφημέρευα. Πάει το φαί της Πέμπτης για πέταμα. Κανένα νόημα δεν έχει. Όπως κανένα νόημα δεν έχει το 7ήμερο πρόγραμμα διατροφής που σου βγάζουν οι διαιτολόγοι. Κι αν γράφει την Τετάρτη φασολάκια κι εγώ έχω όρεξη για μακαρόνια να πιεστώ να φάω φασολάκια; Κι αν έχει 2 φορές τη βδομάδα κρέας κι εγώ θέλω να φάω 4 φορές εκείνη τη βδομάδα;  Όπως κανένα νόημα δεν έχει να είσαι με κάποιον που δε σου αρέσει γιατί φοβάσαι μη μείνεις μόνος. ΤΙ ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ;

Για τον ίδιο λόγο λοιπόν κανένα νόημα δεν έχει να κάνω κάτι σήμερα που δε θέλω, δε μου αρέσει, δεν έχω όρεξη να ασχοληθώ γιατί μπορεί να μου φανεί κάποια στιγμή ίσως χρήσιμο στη ζωή μου. Έτσι πήρα στο Γυμνάσιο δύο πτυχία Αγγλικών και μου λένε τώρα αν θες να πας Αγγλία πρέπει να δώσεις IELTS.

Πω πω και τώρα θα βρεθούν κι αυτοί που θα πουν ''ναι αλλά δεν κάνουμε πάντα αυτό που μας αρέσει, έχουμε και υποχρεώσεις ή ίσως πρέπει να κάνουμε και πράγματα που δεν μας ευχαριστούν γιατί απλά θα μας αποφέρουν κάτι μελλοντικά κι η ζωή δεν είναι πάντα εύκολη''

Όχι σήμερα. ΟΧΙ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΟΥ 2021. NOT FOR ME.