Ίσως και όχι, προχωράμε.

Ξέρετε αυτό το αστείο που κυκλοφορεί ότι και καλά μετά από έναν χωρισμό πάμε και βάφουμε τα μαλλιά μας πορτοκαλί και τα κόβουμε κοντά, ενώ αν είναι ήδη κοντά κρεμάμε εξτένσιον.
Ε ναι.
Δεν είναι αστείο. Απλά το κομμωτήριο είναι μια εκδοχή.
Είναι αρκετά αναμενόμενο βασικά όταν αναρωτιόμαστε τι μας φταίει με έναν μαγικό τρόπο να καταλήξουμε σε κάτι που δεν έχει καμία σχέση με αυτό που μας φταίει πραγματικά.
Γιατί να αντιμετωπίσεις την απόρριψη για παράδειγμα όταν μπορείς να τσακωθείς με την κομμώτρια που τόλμησε και στα έκανε πορτοκαλί ενώ τα ήθελες καροτί;
Γιατί να αντιμετωπίσεις τη θλίψη που σου προκαλεί η σκέψη της καταπίεσης που βίωσες ας πούμε , ενώ μπορείς να κοιταχτείς στον καθρέφτη και να ασχοληθείς με τα χοντρά σου μπούτια ;
Γιατί να κλάψεις, να στεναχωρηθείς, να απελπιστείς, να ουρλιάξεις ενώ μπορείς να γραφτείς 8μηνο στο YAVA μόνο με 79 ευρω με 10 ευρώ έκπτωση αν κάνεις online αγορά;
Γιατί να νιώσεις μόνος και απελπισμένος όταν μπορείς να πάρεις τηλέφωνο το γκομενάκι που έχεις καβάτζα για να κάνεις αχαλίνωτο σεξ όλη νύχτα και να περάσει κι αυτή η νύχτα;
Γιατι να αναρωτηθείς ποτέ αν σε αγάπησαν ποτέ αληθινά ή αν αγάπησαν απλά αυτό που δημιούργησαν όταν μπορείς να πας σε ένα πάρτυ και να γίνεις λιώμα;
Γιατί να είσαι θυμωμένος σκεπτόμενος τι θα ήθελες να τους πεις για ό,τι έγινε όλα αυτά τα χρόνια ενώ μπορείς να δουλεύεις ασταμάτητα και να φτιάχνεις ένα ωραίο βιογραφικό που πάντα χαρίζει ικανοποίηση σε κάποιον;
Γιατί να αντιμετωπίσεις το κενό μέσα σου ενώ μπορείς να το γεμίσεις με ένα σωρό εφήμερες και στιγμιαίες απολαύσεις χωρίς νόημα και ουσία που με μεγάλη επιτυχία μπορούν να συνεχίσουν την συναισθηματική σου καταπίεση;

Πλάκα έχει που κολλάει σε κάθε πόνο όλο αυτό που έγραψα κι όχι μόνο σε έναν χωρισμό.
Λολ.