ΑΠΟΔΟΧΗ.

Σε δύο μήνες κλείνω τα 28, οπότε μπορώ πια με ασφάλεια να πω ότι μια δεκαετία τώρα εξασκώ το ''πάω αντίθετα με τη ροή του ποταμιού''.

Μέσα σε αυτό το δύσκολο ταξίδι , που συνεχίζεται, είπα πολλά όχι και εναντιώθηκα πολύ.

Κυρίως προς τον εαυτό μου.

Όταν κάτι δεν σου αρέσει στον εαυτό σου και σου δημιουργεί προβλήματα στην καθημερινότητά σου δεν πρέπει να το αλλάξεις; Βασικά, δεν οφείλεις στον εαυτό σου να το αλλάξεις;

Και εννοώ χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς σου.

Όλες αυτές τις μικρές αδυναμίες μας που οι φίλοι μας έχουν μάθει να αγαπούν και εμείς έχουμε μάθει να τις μισούμε.

Όπως σε όλα , υπάρχει και σε αυτό μια παγίδα.

Όταν βλέπεις ότι μπορείς, να ξεχαστείς και να νομίζεις ότι μπορείς να αλλάξεις τα πάντα.

Σαν αυτούς τους ανθρώπους που βλέπουμε κατά καιρούς να παίζουν στην τηλεόραση επειδή έχουν εθιστεί στις πλαστικές.

Κάπως έτσι κι όταν προσπαθούμε συνειδητά να αλλάξουμε πτυχές του χαρακτήρα μας.

Και φαίνεται ίσως ένα χαρακτηριστικό μας να επιμένει.

Σαν εκείνα τα κεράκια που τα σβήνεις και ξανανάβουν μόνα τους.

Σκεφτόμουν απόψε..

Κι αν δεν το αλλάξεις ποτέ;

Κι αν δοκίμασες τα πάντα;

Κι αν η λύση για να ζήσεις χωρίς να σε τρελαίνει , είναι να το αποδεχτείς;

Όπως αποδέχεσαι μεγαλώνοντας ότι τα μάτια σου είναι μπλέ, καφέ, μαύρα. Ότι γεννήθηκες με μαύρα, ξανθά, καφέ μαλλιά. Ότι σε τρομάζουν οι αράχνες. Ότι γελάς δυνατά. Ότι μιλάς σιγά.

Κι αν τελικά άλλαξες δέκα σκέψεις που τριγυρνούσαν στο κεφάλι σου και δεν σε άφηναν να ηρεμήσεις κι αυτή η μία μείνει;

Κι αν η λύση είναι να το αποδεχτείς;

Είναι αυτό ήττα;

Ίσως αν το αποδεχτείς να βρεις δέκα νέους τρόπους να ζήσεις με αυτό χωρίς να επηρεάζει την καθημερινότητά σου.

Η σκέψη έχει γίνει κάτι σαν τις 12 φορές που πρέπει ο ιδεοψυχαναγκαστικός να ανοιγοκλείσει τον διακόπτη για να μην πεθάνει η γάτα του.

Έτσι κι αλλιώς δεν είναι ετεροκαταστροφική αυτή η σκέψη. Είναι αυτοκαταστροφική.

Θα μπορούσες να ζήσεις με αυτή.

Θα μπορούσες να ζήσεις με αυτή;

Θέλω να πω, δεν μπορούμε να τα αλλάξουμε και όλα. Έτσι δεν είναι;

Είναι πολύ κουραστικό να πηγαίνεις αντίθετα σε ένα ορμητικό ποτάμι.

Είναι τόσο κουραστικό.

Γιατί να μην αφεθείς λίγο να σε παρασύρει η ροή;

Να πεις στον εαυτό σου
' Αυτή είμαι. Έχω κι αυτή την αδυναμία. Αλλά αυτό δεν με κάνει αδύναμη.'