Όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω σκουπιδιαρικό
Ένα βασικό χαρακτηριστικό των ανθρώπων με πολύ άγχος είναι η ανάγκη τους να ελέγξουν το μέλλον. Βάζουν αυστηρούς στόχους που είναι γεμάτοι πρέπει και το επόμενο βήμα είναι να αποφασίσουν ότι δεν θα τους καταφέρουν σίγουρα.
''Σε 5 χρόνια πρέπει να έχω κάνει αυτό, μέχρι τα 35 πρέπει να έχω κάνει αυτό, μέχρι του χρόνου να έχω γίνει έτσι''
Και οι στόχοι δεν είναι κάτι κακό, κάθε άλλο. Οι στόχοι δίνουν ένα νόημα στη ζωή μας.
Αλλά έχουμε ξεχάσει πώς είναι να ονειρευόμαστε με έναν πιο παιδικό και ενθουσιώδη τρόπο κι όχι απλά να γινόμαστε μηχανές εκτέλεσης στόχων.
Τα παιδιά τα θεωρούν όλα πιθανά.
Θέλουν να πάνε στην πόλη που έχει ακόμα δεινόσαυρους.
Θέλουν να πάνε στο φεγγάρι και θεωρούν ότι το ΚΤΕΛ είναι μια καλή λύση.
Έλεγα στην αρχή παιδιά είναι , λένε χαζομάρες, δεν ξέρουν άλλωστε πολλά πράγματα και στο μυαλό τους όλα είναι πιθανά.
Μετά κατάλαβα ότι υπάρχει και κάτι άλλο πίσω από αυτό.
Δεν τους νοιάζει αν δε γίνει τελικά. Έτσι κι αλλιώς, αν δε γίνει αυτό έχουν άλλα 10000 όνειρα στο μπαούλο τους.
Απλά ονειρεύτηκαν κάτι, ενθουσιάστηκαν και άφησαν το μυαλό τους να μπει μέσα στο όνειρο.
Φανταστήκαν ότι πήραν το λεωφορείο και πήγαν στο φεγγάρι ενώ πέρασαν από διόδια στην στρατόσφαιρα. Ονειρεύτηκαν ότι η μαμά κι ο μπαμπάς τα πήγαν βόλτα με το αυτοκίνητο και στο χωριό που έφτασαν περπατούσε ένας τεράστιος δεινόσαυρος. Δεν σκέφτονται καθόλου ότι μπορεί και να μην πραγματοποιηθεί αυτό, ούτε πτοούνται αν τους πεις ότι δεν μπορούν να το κάνουν ή δεν γίνεται. Για εκείνα είναι πιο σημαντικό να πλέξουν μια ιστορία και μάλιστα πολλές φορές θα σου εξηγήσουν ακριβώς το πώς θα το καταφέρουν.
''Θα σηκωθούμε την Κυριακή το πρωί, θα φάμε το πρωινό, θα δούμε λίγα παιδικά, μετά θα ντυθούμε, θα πάρουμε το αυτοκίνητο της μαμάς γιατί του μπαμπάς έχει χαλάσει το λάδι, όχι αυτό που τρώμε , το άλλο που μπαίνει στα αυτοκίνητα, η μαμά θα μου πάρει και το γιαουρτάκι μου μαζί, θα πάμε να βάλουμε βενζίνη και μετά θα πάμε σε ένα φοβερό μέρος τα Καπνά Αιτωλοακαρνανίας κι εκεί θα πάμε για φαγητό και σίγουρα θα έχει κάποιον δεινόσαυρο εκεί γιατί το είδα στο βιβλίο ότι υπάρχουν κάτι δεινόσαυροι κι ο μεγαλύτερος έχει κοφτερά δόντια αλλά δε θυμάμαι πώς τον λένε και άμα μπορέσω θα του δώσω να φάει πατάτες από το φαγητό μου κι αν με αφήσει η μαμά μπορώ να τον πάρω και σπίτι αλλά δεν ξέρω αν χωράει στο κρεβάτι μου, μπορείς να φτάνει μέχρι το ταβάνι..''
Εμείς από την άλλη επειδή είδαμε ότι από τα 10 όνειρα που σκεφτήκαμε βγήκε μόνο το ένα αποφασίσαμε να μην ονειρευτούμε ξανά. Κρατάμε το κεφάλι κάτω.
Λες και ο ορισμός των ονείρων είναι ''σχέδια που κάνουμε και πρέπει να πετύχουν''
Τα όνειρα για το μέλλον είναι σαν το φλερτ.
Καμιά φορά το κάνουμε απλά για την ευχαρίστηση της στιγμής χωρίς να σκεφτόμαστε αν θα οδηγήσει κάπου. Απλά αντλούμε ευχαρίστηση από τη στιγμή. Νιώθουμε ελκυστικοί, γεμάτοι αυτοπεποίθηση και έτοιμοι να ρίξουμε το καλύτερο γκομενάκι κι αυτό μας δίνει δύναμη και μας κάνει να ρισκάρουμε να πούμε πράγματα που δεν περιμέναμε να πούμε και να εκφράσουμε συναισθήματα που δεν περιμέναμε να εκφράσουμε. Αν δεν ανταποκριθεί....ε,και; Δεν ήταν κι ο τελευταίος άνθρωπος πάνω στη Γη.
Κι αν φλερτάραμε με μια εκδοχή του εαυτού μας, κι αν μας ονειρευτήκαμε επιτυχημένους στην οποιαδήποτε θέση και δεν γίνουμε...ε,και; Δεν ήταν κι η μοναδική εκδοχή που θα μπορούσαμε να έχουμε. Δεν χρειάζεται να μπαίνουμε τόσο απόλυτα σε καλούπια και να γατζωνόμαστε τόσο πολύ από τίτλους,ιδιότητες, επαγγελματικές επιτυχίες και κοινωνικές νόρμες.
Μετά από χρόνια εμπειρίας στο being a control freak συνειδητοποίησα ότι είναι σχεδόν τέλειο να μην ξέρουμε τι θα φέρει το μέλλον για έναν και μόνο λόγο : κάνει τα πάντα πιθανά.
Αν επιλέξουμε να επικεντρωθούμε στις πιθανές αναποδιές, σίγουρα το μέλλον φαντάζει...γεμάτο αναποδιές.
Αν επιλέξουμε να επικεντρωθούμε στις πιθανές επιτυχίες, στιγμές χαράς, νέες υπέροχες εμπειρίες, σίγουρα το μέλλον φαντάζει....γεμάτο εκπλήξεις.
Ένα πράγμα οφείλουμε να διδαχτούμε από το παρελθόν μας.
Ο πόνος της αποτυχίας, τους κακού γεγονότος, της αναποδιάς, της ανεκπλήρωτης επιθυμίας είναι έντονος αλλά φεύγει. Και φεύγει ακόμα πιο γρήγορα όταν δεν αφήσουμε την αποτυχία να μας ψιθυρίσει στο αυτί ''είσαι άχρηστος, δεν είσαι ικανός για τίποτα, δε θα τα καταφέρεις ποτέ, τελείωσαν όλα'' αλλά την τοποθετήσουμε σε φάκελο με τίτλο ( ''definetely not porn'' ) ''Κάποια γεγονότα που δεν πήγαν ακριβώς όπως τα θέλαμε, αλλά μας έμαθαν κάτι για εμάς και για τη ζωή που μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε υπερ μας κάποια στιγμή στο μέλλον ίσως''
Επίσης για κάποια όνειρα ισχύει πως επειδή δεν τα πετύχαμε σήμερα,φέτος,μέχρι το 2020 δεν σημαίνει απαραίτητα ότι δε θα το πετύχουμε ποτέ. Καμιά φορά συμβαίνει να μην είμασταν αρκετά έτοιμοι ή προετοιμασμένοι ή τυχεροί.
Όταν αναφέρω ότι είμαι γιατρός με ρωτάνε όλοι αν σκέφτομαι να ανοίξω ιατρείο.
Πού να ξέρω παιδιά. ..
Φαντάζομαι τον εαυτό μου από γιατρό μέχρι ιδιοκτήτρια τζαζ μπαρ-καφέ στη Λυών.
''Σε 5 χρόνια πρέπει να έχω κάνει αυτό, μέχρι τα 35 πρέπει να έχω κάνει αυτό, μέχρι του χρόνου να έχω γίνει έτσι''
Και οι στόχοι δεν είναι κάτι κακό, κάθε άλλο. Οι στόχοι δίνουν ένα νόημα στη ζωή μας.
Αλλά έχουμε ξεχάσει πώς είναι να ονειρευόμαστε με έναν πιο παιδικό και ενθουσιώδη τρόπο κι όχι απλά να γινόμαστε μηχανές εκτέλεσης στόχων.
Τα παιδιά τα θεωρούν όλα πιθανά.
Θέλουν να πάνε στην πόλη που έχει ακόμα δεινόσαυρους.
Θέλουν να πάνε στο φεγγάρι και θεωρούν ότι το ΚΤΕΛ είναι μια καλή λύση.
Έλεγα στην αρχή παιδιά είναι , λένε χαζομάρες, δεν ξέρουν άλλωστε πολλά πράγματα και στο μυαλό τους όλα είναι πιθανά.
Μετά κατάλαβα ότι υπάρχει και κάτι άλλο πίσω από αυτό.
Δεν τους νοιάζει αν δε γίνει τελικά. Έτσι κι αλλιώς, αν δε γίνει αυτό έχουν άλλα 10000 όνειρα στο μπαούλο τους.
Απλά ονειρεύτηκαν κάτι, ενθουσιάστηκαν και άφησαν το μυαλό τους να μπει μέσα στο όνειρο.
Φανταστήκαν ότι πήραν το λεωφορείο και πήγαν στο φεγγάρι ενώ πέρασαν από διόδια στην στρατόσφαιρα. Ονειρεύτηκαν ότι η μαμά κι ο μπαμπάς τα πήγαν βόλτα με το αυτοκίνητο και στο χωριό που έφτασαν περπατούσε ένας τεράστιος δεινόσαυρος. Δεν σκέφτονται καθόλου ότι μπορεί και να μην πραγματοποιηθεί αυτό, ούτε πτοούνται αν τους πεις ότι δεν μπορούν να το κάνουν ή δεν γίνεται. Για εκείνα είναι πιο σημαντικό να πλέξουν μια ιστορία και μάλιστα πολλές φορές θα σου εξηγήσουν ακριβώς το πώς θα το καταφέρουν.
''Θα σηκωθούμε την Κυριακή το πρωί, θα φάμε το πρωινό, θα δούμε λίγα παιδικά, μετά θα ντυθούμε, θα πάρουμε το αυτοκίνητο της μαμάς γιατί του μπαμπάς έχει χαλάσει το λάδι, όχι αυτό που τρώμε , το άλλο που μπαίνει στα αυτοκίνητα, η μαμά θα μου πάρει και το γιαουρτάκι μου μαζί, θα πάμε να βάλουμε βενζίνη και μετά θα πάμε σε ένα φοβερό μέρος τα Καπνά Αιτωλοακαρνανίας κι εκεί θα πάμε για φαγητό και σίγουρα θα έχει κάποιον δεινόσαυρο εκεί γιατί το είδα στο βιβλίο ότι υπάρχουν κάτι δεινόσαυροι κι ο μεγαλύτερος έχει κοφτερά δόντια αλλά δε θυμάμαι πώς τον λένε και άμα μπορέσω θα του δώσω να φάει πατάτες από το φαγητό μου κι αν με αφήσει η μαμά μπορώ να τον πάρω και σπίτι αλλά δεν ξέρω αν χωράει στο κρεβάτι μου, μπορείς να φτάνει μέχρι το ταβάνι..''
Εμείς από την άλλη επειδή είδαμε ότι από τα 10 όνειρα που σκεφτήκαμε βγήκε μόνο το ένα αποφασίσαμε να μην ονειρευτούμε ξανά. Κρατάμε το κεφάλι κάτω.
Λες και ο ορισμός των ονείρων είναι ''σχέδια που κάνουμε και πρέπει να πετύχουν''
Τα όνειρα για το μέλλον είναι σαν το φλερτ.
Καμιά φορά το κάνουμε απλά για την ευχαρίστηση της στιγμής χωρίς να σκεφτόμαστε αν θα οδηγήσει κάπου. Απλά αντλούμε ευχαρίστηση από τη στιγμή. Νιώθουμε ελκυστικοί, γεμάτοι αυτοπεποίθηση και έτοιμοι να ρίξουμε το καλύτερο γκομενάκι κι αυτό μας δίνει δύναμη και μας κάνει να ρισκάρουμε να πούμε πράγματα που δεν περιμέναμε να πούμε και να εκφράσουμε συναισθήματα που δεν περιμέναμε να εκφράσουμε. Αν δεν ανταποκριθεί....ε,και; Δεν ήταν κι ο τελευταίος άνθρωπος πάνω στη Γη.
Κι αν φλερτάραμε με μια εκδοχή του εαυτού μας, κι αν μας ονειρευτήκαμε επιτυχημένους στην οποιαδήποτε θέση και δεν γίνουμε...ε,και; Δεν ήταν κι η μοναδική εκδοχή που θα μπορούσαμε να έχουμε. Δεν χρειάζεται να μπαίνουμε τόσο απόλυτα σε καλούπια και να γατζωνόμαστε τόσο πολύ από τίτλους,ιδιότητες, επαγγελματικές επιτυχίες και κοινωνικές νόρμες.
Μετά από χρόνια εμπειρίας στο being a control freak συνειδητοποίησα ότι είναι σχεδόν τέλειο να μην ξέρουμε τι θα φέρει το μέλλον για έναν και μόνο λόγο : κάνει τα πάντα πιθανά.
Αν επιλέξουμε να επικεντρωθούμε στις πιθανές αναποδιές, σίγουρα το μέλλον φαντάζει...γεμάτο αναποδιές.
Αν επιλέξουμε να επικεντρωθούμε στις πιθανές επιτυχίες, στιγμές χαράς, νέες υπέροχες εμπειρίες, σίγουρα το μέλλον φαντάζει....γεμάτο εκπλήξεις.
Ένα πράγμα οφείλουμε να διδαχτούμε από το παρελθόν μας.
Ο πόνος της αποτυχίας, τους κακού γεγονότος, της αναποδιάς, της ανεκπλήρωτης επιθυμίας είναι έντονος αλλά φεύγει. Και φεύγει ακόμα πιο γρήγορα όταν δεν αφήσουμε την αποτυχία να μας ψιθυρίσει στο αυτί ''είσαι άχρηστος, δεν είσαι ικανός για τίποτα, δε θα τα καταφέρεις ποτέ, τελείωσαν όλα'' αλλά την τοποθετήσουμε σε φάκελο με τίτλο ( ''definetely not porn'' ) ''Κάποια γεγονότα που δεν πήγαν ακριβώς όπως τα θέλαμε, αλλά μας έμαθαν κάτι για εμάς και για τη ζωή που μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε υπερ μας κάποια στιγμή στο μέλλον ίσως''
Επίσης για κάποια όνειρα ισχύει πως επειδή δεν τα πετύχαμε σήμερα,φέτος,μέχρι το 2020 δεν σημαίνει απαραίτητα ότι δε θα το πετύχουμε ποτέ. Καμιά φορά συμβαίνει να μην είμασταν αρκετά έτοιμοι ή προετοιμασμένοι ή τυχεροί.
Όταν αναφέρω ότι είμαι γιατρός με ρωτάνε όλοι αν σκέφτομαι να ανοίξω ιατρείο.
Πού να ξέρω παιδιά. ..
Φαντάζομαι τον εαυτό μου από γιατρό μέχρι ιδιοκτήτρια τζαζ μπαρ-καφέ στη Λυών.