Η δικτατορία του θύματος
Θύτης χωρίς θύμα δεν υφίσταται. Ούτε και το αντίστροφο.
Το να κατηγορείς κάποιον άλλον ή κάποια αόρατη δύναμη για αυτά που σου συμβαίνουν είναι το πιο εύκολο και ανώδυνο πράγμα. Το να είσαι θύμα είναι το πιο εύκολο πράγμα και η δυσκολία που έχεις να αντιμετωπίσεις είναι ένας καταιγισμός συναισθημάτων απογοήτευσης από τους ανθρώπους και από την αδικία της ζωής. Το θύμα παράγει συναισθήματα θεωρώντας ότι με αυτά θα οδηγηθεί στο επιθυμητό αποτέλεσμα από το πουθενά με έναν μαγικό τρόπο ή θα δημιουργήσει ενοχές σε έναν θύτη ο οποίος θα αναλάβει να κάνει τη δύσκολη δουλειά των πράξεων. Ένας άνθρωπος που λαμβάνει την ταμπέλα του θύματος , δρα και σαν θύμα. Μπορεί να κατηγορήσει οποιονδήποτε γι'αυτά που συμβαίνουν εκτός από τον εαυτό του. Το μόνο για το οποίο κατηγορεί τον εαυτό του είναι για το γεγονός ότι είναι υπερβολικά υπομονετικός, υπερβολικά ανεκτικός, υπερβολικά καλός. Αφήνει τα γεγονότα να συμβαίνουν και παραπονιέται για τα μη συμφέροντα χωρίς όμως να προσπαθεί να τα αλλάξει. Δεν μπορεί να στραφεί προς τον εαυτό του και αν ποτέ στραφεί θα αναρωτηθεί ''γιατί να είμαι τόσο (κάτι πολύ καλό και αθώο)'' κι όχι ''τι έκανα και τι δεν έκανα;''
Το θύμα κάθεται στην καρέκλα του δικαστή και κρίνει τον υποψήφιο θύτη για τα σφάλματά του δίχως να έχει πραγματικά ρισκάρει την θέση του. Δίχως να έχει πράξει το παραμικρό για να αντιληφθεί τη δυσκολία του πράττειν.
Το θύμα αντιμετωπίζει τον θύτη σαν υπεράνθρωπο.
Για το θύμα ο θύτης δεν είναι ένας ακόμα άνθρωπος που έχει δικαίωμα να είναι αδύναμος και φοβισμένος.
Για το θύμα , ο θύτης είναι ένας άνθρωπος που απλά δεν προσπάθησε αρκετά, που δεν ρίσκαρε αρκετά, που δεν έπραξε αρκετά.
Το θύμα παίρνει δύναμη από τις ενοχές του θύτη.
Το θύμα επιβεβαιώνει τις θεωρίες του με τις ενοχές του θύτη.
Ο καλύτερος θύτης είναι ένας ανασφαλής άνθρωπος.
Το θύμα δεν αναγνωρίζει την αδυναμία στον θύτη, παρά μόνο στον εαυτό του. Έτσι λοιπόν δεν μπορεί να συγχωρέσει την αδυναμία στον θύτη γιατί γι'αυτόν δεν υφίσταται. Για το θύμα, ο θύτης είναι σκληρός, αδιάφορος, αναίσθητος, κακομαθημένος και σε καμία περίπτωση αδύναμος και ευάλωτος.
Το θύμα διεκδικεί από τον υπεράνθρωπο-θύτη την ασφάλεια χωρίς να μπορεί να την προσφέρει.
Το θύμα αποδίδει τις πράξεις αδυναμίας του στον θύτη.
Δεν φταίει το θύμα που αυτοκαταστρέφεται, αλλά ο θύτης που τον έφτασε σε αυτό σημείο.
Το θύμα έχει το ηθικό πλεονέκτημα γιατί μόνο για ήθος μπορεί να μιλάει, αφού οι πράξεις είναι γι'αυτόν άγνωστη λέξη.
Το θύμα δεν θέλει να είναι ελεύθερο γιατί ελευθερία σημαίνει ευθύνη, αλλά για το θύμα την πόρτα της φυλακής την έχει κλείσει ο θύτης.
Είναι εύκολο να είσαι θύμα.
Η μόνη δύσκολη δουλειά που έχεις να κάνεις είναι να παραπονιέσαι.
Το "κάτι πρέπει να κάνω" πάντα λύνει περισσότερα προβλήματα από το "κάτι πρέπει να γίνει"
(σύγχρονο γνωμικό)
Το να κατηγορείς κάποιον άλλον ή κάποια αόρατη δύναμη για αυτά που σου συμβαίνουν είναι το πιο εύκολο και ανώδυνο πράγμα. Το να είσαι θύμα είναι το πιο εύκολο πράγμα και η δυσκολία που έχεις να αντιμετωπίσεις είναι ένας καταιγισμός συναισθημάτων απογοήτευσης από τους ανθρώπους και από την αδικία της ζωής. Το θύμα παράγει συναισθήματα θεωρώντας ότι με αυτά θα οδηγηθεί στο επιθυμητό αποτέλεσμα από το πουθενά με έναν μαγικό τρόπο ή θα δημιουργήσει ενοχές σε έναν θύτη ο οποίος θα αναλάβει να κάνει τη δύσκολη δουλειά των πράξεων. Ένας άνθρωπος που λαμβάνει την ταμπέλα του θύματος , δρα και σαν θύμα. Μπορεί να κατηγορήσει οποιονδήποτε γι'αυτά που συμβαίνουν εκτός από τον εαυτό του. Το μόνο για το οποίο κατηγορεί τον εαυτό του είναι για το γεγονός ότι είναι υπερβολικά υπομονετικός, υπερβολικά ανεκτικός, υπερβολικά καλός. Αφήνει τα γεγονότα να συμβαίνουν και παραπονιέται για τα μη συμφέροντα χωρίς όμως να προσπαθεί να τα αλλάξει. Δεν μπορεί να στραφεί προς τον εαυτό του και αν ποτέ στραφεί θα αναρωτηθεί ''γιατί να είμαι τόσο (κάτι πολύ καλό και αθώο)'' κι όχι ''τι έκανα και τι δεν έκανα;''
Το θύμα κάθεται στην καρέκλα του δικαστή και κρίνει τον υποψήφιο θύτη για τα σφάλματά του δίχως να έχει πραγματικά ρισκάρει την θέση του. Δίχως να έχει πράξει το παραμικρό για να αντιληφθεί τη δυσκολία του πράττειν.
Το θύμα αντιμετωπίζει τον θύτη σαν υπεράνθρωπο.
Για το θύμα ο θύτης δεν είναι ένας ακόμα άνθρωπος που έχει δικαίωμα να είναι αδύναμος και φοβισμένος.
Για το θύμα , ο θύτης είναι ένας άνθρωπος που απλά δεν προσπάθησε αρκετά, που δεν ρίσκαρε αρκετά, που δεν έπραξε αρκετά.
Το θύμα παίρνει δύναμη από τις ενοχές του θύτη.
Το θύμα επιβεβαιώνει τις θεωρίες του με τις ενοχές του θύτη.
Ο καλύτερος θύτης είναι ένας ανασφαλής άνθρωπος.
Το θύμα δεν αναγνωρίζει την αδυναμία στον θύτη, παρά μόνο στον εαυτό του. Έτσι λοιπόν δεν μπορεί να συγχωρέσει την αδυναμία στον θύτη γιατί γι'αυτόν δεν υφίσταται. Για το θύμα, ο θύτης είναι σκληρός, αδιάφορος, αναίσθητος, κακομαθημένος και σε καμία περίπτωση αδύναμος και ευάλωτος.
Το θύμα διεκδικεί από τον υπεράνθρωπο-θύτη την ασφάλεια χωρίς να μπορεί να την προσφέρει.
Το θύμα αποδίδει τις πράξεις αδυναμίας του στον θύτη.
Δεν φταίει το θύμα που αυτοκαταστρέφεται, αλλά ο θύτης που τον έφτασε σε αυτό σημείο.
Το θύμα έχει το ηθικό πλεονέκτημα γιατί μόνο για ήθος μπορεί να μιλάει, αφού οι πράξεις είναι γι'αυτόν άγνωστη λέξη.
Το θύμα δεν θέλει να είναι ελεύθερο γιατί ελευθερία σημαίνει ευθύνη, αλλά για το θύμα την πόρτα της φυλακής την έχει κλείσει ο θύτης.
Είναι εύκολο να είσαι θύμα.
Η μόνη δύσκολη δουλειά που έχεις να κάνεις είναι να παραπονιέσαι.
Το "κάτι πρέπει να κάνω" πάντα λύνει περισσότερα προβλήματα από το "κάτι πρέπει να γίνει"
(σύγχρονο γνωμικό)