C La V

Ευχήθηκα πολλές φορές να υπήρχε ένα fast forward στη ζωή που θα με πήγαινε σε εκείνο το συγκεκριμένο σημείο όπου μια σκέψη- ένα συναίσθημα θα είχαν επιτέλους διαγραφεί από το κεφάλι μου. 

Αλλά μια μέρα κατάλαβα πως ότι υπάρχει στο κεφάλι σου είναι εκεί για πάντα και το μόνο που κάνει ο χρόνος είναι να σε μάθει πώς να το διαχειρίζεσαι ώστε να μη επηρεάζει το παρόν σου.

Έπειτα κατάλαβα πως ο χρόνος δεν είναι κανένας μάγος που κάνει αλλαγές στο κεφάλι σου. Εσύ είσαι αυτός που αναλύεις, ερμηνεύεις, συνειδητοποιείς, καταλαβαίνεις, αποδέχεσαι, συγχωρείς.

Και μια τυχαία μέρα που κανείς δεν μπορεί να προσδιορίσει , είσαι έτοιμος πλέον να αφήσεις πίσω αυτή τη σκέψη-αυτό συναίσθημα όχι κρυμμένα κάτω από ένα χαλάκι για να γυρίσεις να τα ξαναβρείς αλλά εκεί που ανήκουν: στο παρελθόν.

Κι όλη αυτή η διαδικασία έπρεπε να γίνει γιατί δεν υπάρχει διαφορετικός τρόπος.

Το κουτί με εκείνη τη σκέψη-εκείνο το συναίσθημα θα κλείσει όταν καταφέρεις να πιάσεις το κλειδί που υπάρχει ακριβώς δίπλα του.

Αλλά πρέπει να μάθεις για τον εαυτό σου όσα μπορεί αυτή η σκέψη -αυτό το συναίσθημα να σε διδάξει.

Δεν μπορείς να φύγεις έτσι, χωρίς να έχεις γίνει λίγο παραπάνω σοφός από ότι ήσουν.

Κι ίσως να είναι αυτό το τίμημα της σοφίας.

Να παίρνεις τα σπουδαιότερα μαθήματα μέσα από τον πόνο που βιώνεις εσύ, τα λάθη που κάνεις εσύ, την απώλεια που βιώνεις εσύ ,την αδικία που υφίστασαι εσύ. Χωρίς να εννοώ πως μόνο τα παραπάνω σε μαθαίνουν κάτι για σένα, κάτι για τη ζωή.