Πόσο άχρηστος αισθάνεσαι σήμερα;

Είμαστε πραγματικά ελεύθεροι ή από τη στιγμή που γεννιόμαστε κουβαλάμε έναν σταυρό που η κοινωνία έχει βάλει στην πλάτη μας;

Υπάρχει προκαθορισμένο πλάνο για το κάθε φύλο και κάθε αλλαγή έστω και μικροαλλαγή χρειάζεται τρομερούς αγώνες και αμέτρητα χρόνια για να εδραιωθεί και να γίνει κι αυτή φυσιολογική και αποδεκτή, χωρίς σίγουρο αποτέλεσμα.

Το greek dream είναι τόσο ύπουλο που έχει αγγίξει γενιές και γενιές ανθρώπων ,οι οποίοι πέθαναν δυστυχισμένοι ζώντας μιας ζωή που δεν ήθελαν μόνο και μόνο για την εκπλήρωση αυτού το ονείρου.

Οι πολίτες σαν παίκτες ενός βιντεοπαιχνιδιού γεννιούνται και πολεμούν καθημερινώς να περάσουν στο επόμενο ηλικιακό level με όλα τα προαπαιτούμενα εφόδια, με τη μόνη διαφορά ότι στο βιντεοπαιχνίδι της ζωής ο παίκτης έχει μόνο μία ζωή και δεν μπορεί να αναστηθεί. Παρ'όλα αυτά ζει με την ψευδαίσθηση της αθανασίας και θεωρεί ότι το game over είναι για τους υπόλοιπους.

Επίσης, ενώ έχει τη δυνατότητα restart, έχοντας ως μοναδικό στόχο να τερματίσει πρώτος και να την μπει στους υπόλοιπους παίκτες, δεν θυσιάζει την μέχρι τώρα πορεία του ακόμα κι αν καμία από τις επιλογές του δεν τον έχει ευχαριστήσει πραγματικά. Εντελώς άκαμπτος και εργοστασιακά ρυθμισμένος , κοιτάζει μονάχα μπροστά του και λαχταρά να δει το βάθρο να αχνοφαίνεται.

Κι αν δεν έχει τα προαπαιτούμενα για το ηλικιακό level που βρίσκεται;

Ενοχές.

Κόπλεξ.

Τύψεις.

Κάθε στιγμή η κοινωνία σε ελέγχει και βάζει τικ σε αυτά που έκανες.

Κάθε στιγμή η κοινωνία μπορεί να σε κάνει να νιώσεις ότι κάτι σου λείπει, ότι κάτι έκανες λάθος, ότι κάτι δεν πρόλαβες να κάνεις, ότι κάτι πρέπει να κάνεις.

Κάθε στιγμή η κοινωνία μπορεί να σε κάνει να νιώσεις άσχημα για αυτά που σου αρέσουν και γι'αυτά που δεν σου αρέσουν, γι'αυτά που θέλεις και γι'αυτά που δεν θέλεις.

Τη μια στιγμή κρίνεις τον διπλανό σου ως μη φυσιολογικό και την επόμενη μπορεί να είσαι εσύ ο μη φυσιολογικός για τον διπλανό.

Και το ακόμα πιο τρελό είναι ότι ακόμα και η αυτοκριτική που μπορεί να κάνεις ενίοτε, βασίζεται στα κοινωνικά πρότυπα.

Δεν έχει καμία σημασία τι κάνει εσένα χαρούμενο.

Δεν έχει καμία σημασία τι κάνει εσένα ευτυχισμένο.

Δεν έχει καμία σημασία τι κάνει εσένα ήρεμο.

Δεν έχει καμία σημασία τι σε γεμίζει.

Δεν έχει καμία σημασία τι σε κάνει καλύτερο άνθρωπο.

Δεν έχει καμία σημασία τι θέλεις εσύ.

Δεν έχει καμία σημασία αν έχεις όνειρα και φιλοδοξίες.

Παύεις να υφίστασαι σαν μονάδα.

Είσαι μονάχα μέρος μιας αγέλης.

Δεν είναι μόνο η πολιτική αυτή που σου προκαλεί ένα αίσθημα πνιγμού.

Είναι όλη σου η ζωή που σε πνίγει.

Η μόνη σου άμυνα είναι η αμφισβήτηση.

Μια μόνιμη αμφισβήτηση ώστε να έχεις μια ευκαιρία παραπάνω να διακρίνεις αν η κάθε σου ανάγκη είναι πραγματική και πηγάζει από μέσα σου ή είναι πλαστή και σε έχουν πείσει πως πηγάζει από μέσα σου.

Εμετούλης.